ΤΗ ΚΕ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Ωδη α'. Ηχος α'. Ο Ειρμος
Χριστος γενναται, δοξασατε. Χριστος εξ ουρανων, απαντησατε. Χριστος επι γης, υψωθητε, Ασατε τω Κυριω πασα η γη, και εν ευφροσυνη, ανυμνησατε λαοι, οτι δεδοξασται.
Απολυτικιον. Ηχος δ' ( εκ γ' )
Η Γεννησις σου Χριστε ο Θεος ημων, ανετειλε τω κοσμω, το φως το της γνωσεως, εν αυτη γαρ οι τοις αστροις λατρευοντες, υπο αστερος εδιδασκοντο, σε προσκυνειν, τον Ηλιον της δικαιοσυνης, και σε γινωσκειν εξ' υψους ανατολην. Κυριε δοξα σοι.
Κοντακιον. Ηχος γ'. Αυτομελον.
Ποιημα Ρωμανου του Μελωδου
Η Παρθενος σημερον, τον Υπερουσιον τικτει, και η γη το Σπηλαιον, τω απροσιτω προσαγει. Αγγελοι, μετα Ποιμενων δοξολογουσι. Μαγοι δε, μετα αστερος οδοιπορουσι, δι' ημας γαρ εγεννηθη, Παιδιον νεον, ο προ αιωνων Θεος.
ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ :
Τη ΚΕ' του αυτου μηνος, η κατα σαρκα Γεννησις του Κυριου και Θεου και Σωτηρος ημων Ιησου Χριστου.
Στιχ. Θεος το τεχθεν, η δε Μητηρ Παρθενος,
Τι μειζον αλλο καινον ειδεν η κτισις ;
Παρθενικη Μαριη Θεον εικαδι γεινατο πεμπτη.
Τη αυτη ημερα, η Προσκυνησις των Μαγων.
Στιχ. Σε προσκυνουσα ταξις εθνικη, Λογε,
Το προς σε δηλοι των Εθνων
μελλον σεβας.
Τη αυτη ημερα, μνημη των Θεασαμενων Ποιμενων τον Κυριον.
Στιχ. Ποιμνην αφεντες την εαυτων ποιμενες,
Ιδειν καλον σπευδουσι Χριστον ποιμενα.
Αυτω η δοξα εις τους αιωνας των αιωνων. Αμην.
Εξαποστειλαριον. Αυτομελον
Επεσκεψατο ημας, εξ' υψους ο Σωτηρ ημων, ανατολη ανατολων, και οι εν σκοτει και σκια, ευρομεν την αληθειαν, και γαρ εκ της Παρθενου ετεχθη ο Κυριος. ( εκ γ' )
Η Υπακοη. Ηχος πλ δ'.
Την απαρχην των εθνων, ο ουρανος σοι προσεκομισε, τω κειμενω Νηπιω εν φατνη, δι' αστερος τους Μαγους καλεσας, ους και κατεπληττεν, ου σκηπτρα και θρονοι, αλλ' εσχατη πτωχεια, τι γαρ ευτελεστερον σπηλαιου ; τι δε ταπεινοτερον σπαργανων ; εν οις διελαμψεν ο της Θεοτητος σου πλουτος. Κυριε δοξα σοι.
Μεγαλυναριον.
Δοξα εν υψιστοις πασα πνοη, εν χαρα βοατω, τω τεχθεντι εν Βηθλεεμ, επι γης γαρ ωφθη, δωρουμενος ειρηνην. Την τουτου προσκυνησωμεν, θειαν Γεννησιν.
