Το "Ακαινοτομητον Πληρωμα" της Εκκλησιας της Ελλαδος
( των Γ.Ο.Χ. ), δια της συμφωνου προς την Κανονικην και Πατερικην - Παραδοσιακην γραμμην πορειας αυτου, κατεστη ο φρουρος και "φυλαξ της πιστεως του", κατα την εμπνευσμενην αποφασιν των Πατριαρχων της Ανατολης ( 1848 ), υπο την προυποθεσιν, βεβαιως, οτι τουτο υπαρχει ολως ασχετον και ανεξαρτητον προς την εκκλησιολογικως σφαλλομενην "Εκκλησιαν των Γ.Ο.Χ. Ελλαδος".
Η Κανονικως θεμελιουμενη πραξις της αποτειχισεως του Πληρωματος τουτου εκ της σφαλλομενης "εν ευσεβεια και δικαιοσυνη" εκκλησιαστικης αυτου Ιεραρχιας, ητις απαλλασει τουτο της ενοχης, ευθυνης και υποδικιας του "δυναμει" υφισταμενου σχισματος και αιρεσεως, αποτελει πληρες και σαφες στοιχειον διασωσεως της "ορθοδοξου εννοιας" και υποστασεως της Εκκλησιας του, εντος της οποιας, κατα πασαν εννοιαν θειου και εκκλησιαστικου δικαιου, καθηκοντως τουτο ισταται.
Οθεν, η "ορθοδοξος εννοια" και υποστασις της Εκκλησιας της Ελλαδος, δ ι α σ ω ζ ε τ α ι εν προκειμενω, Μ Ο Ν Ο Ν δια της ακαινοτομητου γραμμης και κατευθυνσεως του Πληρωματος αυτης. Υπο τον Μ Ο Ν Ο Ν δε ορον τουτον νοειται η υπαγωγη του "Ακαινοτομητου Πληρωματος ( των Γ.Ο.Χ. ) εις την Εκκλησιαν της Ελλαδος και η εντος αυτης υποστασις αυτου. Εν αλλοις λογοις, την Εκκλησια της Ελλαδος δεν δυνανται να αποτελεσουν η εκπροσωπησουν εκκλησιολογικως τε και Κανονικως και "υπο την ορθοδοξον εννοιαν", ουτε η "σφαλλομενη ..." Ελλαδικη Ιεραρχια, ουτε το καινοτομουν Πληρωμα αυτης, ουτε η αυτοκαλουμενη "Εκκλησια των Γ.Ο.Χ. Ελλαδος", αλλα Θειω Δικαιω, Μ Ο Ν Ο Ν το "Ακαινοτομητον Πληρωμα" Αυτης, εστω και εαν τουτο αποτελειται εκ "δυο η τριων συνηγμενων" εν τω Ονοματι του Χριστου...και τη αληθεια της ορθοδοξου πιστεως κειμενων.
Το δε εκ της "ορθοδοξου εννοιας", ιδιοτητος και υποστασεως του Ακαινοτομητου ( των Γ.Ο.Χ. ) Πληρωματος της Εκκλησιας της Ελλαδος απορρεον δ ι κ α ι ω μ α, απο τε εκκλησιαστικης και νομιμου πλευρας κρινομενον, τυγχανει α ν α φ α ι ρ ε τ ο ν. Δι' ο και δυναται τουτο ακωλυτως να ασκηθη και διεκδικηθη ενωπιον πασης νομιμου εκκλησιαστικης και πολιτικης αρχης και εξουσιας, ως αποτελουν την "Γνησιαν Συνειδησιν της Εκκλησιας", ητοι την "ανωτατην αυθεντιαν" Αυτης, την δυναμενην, κατα την "Πραξιν της Εκκλησιας", να επικυρωση η ακυρωση και αποφασεις Οικουμενικων ακομη Συνοδων, ων "το οικουμενικον κυρος επισφραγιζει" (45).
Και τουτο εφ' οσον η δια των προειρημενων παρατραπεισα Ιεραρχια της Εκκλησιας της Ελλαδος - ως συνεχιζουσα το σχισμα του 1924 και κοινωνουσα τη οικουμενιστικη αιρεσει - ε π α υ σ ε να δ ι α τ η ρ η ακαινοτομητως την Ορθοδοξον εννοιαν και ιδιοτητα της Εκκλησιας της Ελλαδος, ως μη π ε ρ ι φ ρ ο υ ρ ο υ σ α την Ε Ν Ο Τ Η Τ Α της Εκκλησιας, δεδομενου οτι τοσον το εν ισχυι Συνταγματικον, οσον και το Εκκλησιαστικον και Κανονικον Δικαιον "δεν προστατευει την συγκεκριμενην εκαστοτε Συνοδον, αλλα την Συνοδον την τ η ρ ο υ σ α τους Κανονας...απαρασαλευτως".
( Και δη τους αναφερομενους επι του δογματικου ορου της ενοτητας της Εκκλησιας, ητις ενοτης, περιφρουρειται, εν προκειμενω, ως προελεχθη, υπο του "Ακαινοτομητου Πληρωματος" της Εκκλησιας - υπογραμ. και παρενθ. ημετ.-) (προβλ. Εισηγησιν Συμβουλου Επικρατειας Α.Ν.Μαρινου, εν "Ορθοδοξος Τυπος",1981,φυλ.452,σελ.4).
▼