Προφητεία Μ. Αθανασίου Η απιστία, το μίσος, η φιληδονία και η κοσμικότης θα συσκοτίσουν τον νουν των ανθρώπων, δια να μη βλέπουν το φως της Αληθείας, την λαμπρότητα της Χάριτος και το κάλλος της Ορθοδοξίας. Η Ορθόδοξος Εκκλησία θα κρυβεί από των οφθαλμών των ανθρώπων όπισθεν του κονιορτού των πλανών των αιρέσεων, της ορθολογιστικής σκέψεως της θετικοκρατικής αντιλήψεως και των ποικίλων άθεων και υλιστικών θεωριών, αι οποίαι θα διαφημίζονται εν ονόματι της ανθρωπίνης επιστημονικής γνώσεως. Άγνοια θα καλύπτει την Ορθοδοξίαν και ένεκα τούτου αύτη, ή θα εξισώνεται προς τας αιρέσεις και θα νοείται ως εν τμήμα του κοσμικώς νοούμενου «Χριστιανισμού», ή θα θεωρείται ως γεγονός παρωχημένων εποχών. Θα λογίζεται ως υπάρξασα κάποτε, μη υπάρχουσα όμως σήμερον, ως βοηθήσασα άλλοτε την ανθρωπότητα, μη ούσα όμως χρήσιμος εις το παρόν. Και η ιστορική ακόμη γνώσις ταύτης θα κρίνεται ανωφελής και επομένως στερουμένη ενδιαφέροντος. Τοιουτοτρόπως, δια την έλλειψιν γνώσεως περί αυτής, ή την ύπαρξιν μόνον πεπλανημένων πληροφοριών, η Ορθόδοξος Εκκλησία θα περιέλθει εις λήθην δια τους πολλούς των ανθρώπων. Η λήθη της εκκλησίας αποτελεί επίμονον επιδίωξιν των δαιμόνων. Οι δαίμονες συνεργάζονται εις το πονηρόν έργον των, του οποίου σκοπός είναι να απωλεσθεί η ψυχή του ανρθώπου, να επιφέρουν εις ημάς αιωνίαν πνευματικήν πανωλεθρίαν και να παραδώσουν εις την λήθην το εν τω κόσμω εργαστήριον της εν Χριστώ σωτηρίας, ήγουν την Ορθόδοξον του Θεού Εκκλησίαν. Εάν λησμονηθεί η Εκκλησία εν τω κόσμω, τότε αίρεται και το έτερον εμπόδιον, δια την έλευσιν του Αντιχρίστου. Λήθη της Εκκλησίας σημαίνει λήθην του Ευαγγελικού κυρήγματος, η δε λήθη αυτού αποτελεί προυπόθεσιν και της σποράς, αλλά κυρίως της καρποφορίας των αντιχρίστων ζιζανίων. Μεγάλου Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ, 32

Προφητεία Μ. Αθανασίου

Η απιστία, το μίσος, η φιληδονία και η κοσμικότης θα συσκοτίσουν τον νουν των ανθρώπων, δια να μη βλέπουν το φως της Αληθείας, την λαμπρότητα της Χάριτος και το κάλλος της Ορθοδοξίας. Η Ορθόδοξος Εκκλησία θα κρυβεί από των οφθαλμών των ανθρώπων όπισθεν του κονιορτού των πλανών των αιρέσεων, της ορθολογιστικής σκέψεως της θετικοκρατικής αντιλήψεως και των ποικίλων άθεων και υλιστικών θεωριών, αι οποίαι θα διαφημίζονται εν ονόματι της ανθρωπίνης επιστημονικής γνώσεως. Άγνοια θα καλύπτει την Ορθοδοξίαν και ένεκα τούτου αύτη, ή θα εξισώνεται προς τας αιρέσεις και θα νοείται ως εν τμήμα του κοσμικώς νοούμενου «Χριστιανισμού», ή θα θεωρείται ως γεγονός παρωχημένων εποχών. Θα λογίζεται ως υπάρξασα κάποτε, μη υπάρχουσα όμως σήμερον, ως βοηθήσασα άλλοτε την ανθρωπότητα, μη ούσα όμως χρήσιμος εις το παρόν. Και η ιστορική ακόμη γνώσις ταύτης θα κρίνεται ανωφελής και επομένως στερουμένη ενδιαφέροντος. Τοιουτοτρόπως, δια την έλλειψιν γνώσεως περί αυτής, ή την ύπαρξιν μόνον πεπλανημένων πληροφοριών, η Ορθόδοξος Εκκλησία θα περιέλθει εις λήθην δια τους πολλούς των ανθρώπων. Η λήθη της εκκλησίας αποτελεί επίμονον επιδίωξιν των δαιμόνων. Οι δαίμονες συνεργάζονται εις το πονηρόν έργον των, του οποίου σκοπός είναι να απωλεσθεί η ψυχή του ανρθώπου, να επιφέρουν εις ημάς αιωνίαν πνευματικήν πανωλεθρίαν και να παραδώσουν εις την λήθην το εν τω κόσμω εργαστήριον της εν Χριστώ σωτηρίας, ήγουν την Ορθόδοξον του Θεού Εκκλησίαν. Εάν λησμονηθεί η Εκκλησία εν τω κόσμω, τότε αίρεται και το έτερον εμπόδιον, δια την έλευσιν του Αντιχρίστου. Λήθη της Εκκλησίας σημαίνει λήθην του Ευαγγελικού κυρήγματος, η δε λήθη αυτού αποτελεί προυπόθεσιν και της σποράς, αλλά κυρίως της καρποφορίας των αντιχρίστων ζιζανίων.

Μεγάλου Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ, 32

Μνημη των Αγιων μεγαλων Τεσσαρακοντα Μαρτυρων, των εν τη λιμνη Σεβαστειας μαρτυρησαντων. Συναξαριον : Τη Θ' του αυτου μηνος, μνημη των Αγιων μεγαλων Τεσσαρακοντα Μαρτυρων, των εν Σεβαστεια τη πολει μαρτυρησαντων. Στιχ. Πληρουμεν υστερημα σου Σωτερ παθους, Τεσσαρακοντα, συντριβεντες τα σκελη. Αμφ' ενατη εαγη σκελη ανδρων τεσσαρακοντα. Τη αυτη ημερα, μνημη του Αγιου Μαρτυρος Ουρπασιανου. Στιχ. Ο κλωβος αρμα πυρος, αι δ' αυ λαμπαδες, Ουρπασιανε, σοι τεθριππος ανωδου. Τη αυτη ημερα, μνημη του Αγιου Καισαριου, αδελφου του Αγιου Γρηγοριου του Θεολογου. Στιχ. Ο Γρηγοριου προς νεκρον Καισαριου, Γλωττης χαλινοι της εμης λογους, λογος. Τη αυτη ημερα, οι Αγιοι Μαρτυρες Παππος, Μαμμη, Πατηρ, Μητηρ, και δυο τεκνα ξιφει τελειουνται. Στιχ. Δια ξιφους ηθλησε συγγενες γενος, Η παππομαμμος πατρομητροτεκνια. Ταις αυτων αγιαις πρεσβειαις, Χριστε ο Θεος, ελεησον ημας, Αμην.

Μνημη των Αγιων μεγαλων Τεσσαρακοντα Μαρτυρων, των εν τη λιμνη Σεβαστειας μαρτυρησαντων.

Συναξαριον :

Τη Θ' του αυτου μηνος, μνημη των Αγιων μεγαλων Τεσσαρακοντα Μαρτυρων, των εν Σεβαστεια τη πολει μαρτυρησαντων.

Στιχ. Πληρουμεν υστερημα σου Σωτερ παθους,
Τεσσαρακοντα, συντριβεντες τα σκελη.
Αμφ' ενατη εαγη σκελη ανδρων τεσσαρακοντα.

Τη αυτη ημερα, μνημη του Αγιου Μαρτυρος Ουρπασιανου.

Στιχ. Ο κλωβος αρμα πυρος, αι δ' αυ  λαμπαδες,
Ουρπασιανε, σοι τεθριππος ανωδου.

Τη αυτη ημερα, μνημη του Αγιου Καισαριου, αδελφου του Αγιου Γρηγοριου του Θεολογου.

Στιχ. Ο Γρηγοριου προς νεκρον Καισαριου,
Γλωττης χαλινοι της εμης λογους, λογος.

Τη αυτη ημερα, οι Αγιοι Μαρτυρες Παππος, Μαμμη, Πατηρ, Μητηρ, και δυο τεκνα ξιφει τελειουνται.

Στιχ. Δια ξιφους ηθλησε συγγενες γενος,
Η παππομαμμος πατρομητροτεκνια.

Ταις αυτων αγιαις πρεσβειαις, Χριστε ο Θεος, ελεησον ημας, Αμην.

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ' ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ Ηχος πλ. α'. Χαιροις ασκητικων αληθως... Χαιροις ο ζωηφορος Σταυρος, της Εκκλησιας ο ωραιος παραδεισος, το ξυλον της αφθαρσιας, το εξανθησαν ημιν, αιωνιου δοξης την απολαυσιν, δι' ου των δαιμονων, αποδιωκονται φαλαγγες, και των Αγγελων, συνευφραινονται ταγματα, και συστηματα, των πιστων εορταζουσιν, οπλον ακαταγωνιστον, κραιτωμα αρρηκτον, των βασιλεων το νικος, των Ιερεων το καυχημα, Χριστου νυν τα παθη, και ημιν διδου προφθασαι, και την Αναστασιν. Χαιροις ο ζωηφορος Σταυρος, της ευσεβειας το αηττητον τροπαιον, η θυρα του Παραδεισου, ο των πιστων στηριγμος, το της Εκκλησιας περιτειχισμα, δι ου εξηφανισται, η αρα και κατηργηται, και κατεποθη, του θανατου η δυναμις, και υψωθημεν, απο γης προς ουρανια, οπλον ακαταμαχητον, δαιμονων αντιπαλε, δοξα Μαρτυρων, Οσιων, ως αληθως εγκαλλωπισμα, λιμην σωτηριας, ο δωρουμενος τω Κοσμω, το μεγα ελεος.

ΚΥΡΙΑΚΗ  Γ'  ΤΩΝ  ΝΗΣΤΕΙΩΝ

ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ

Ηχος πλ. α'. Χαιροις ασκητικων αληθως...

Χαιροις ο ζωηφορος Σταυρος, της Εκκλησιας ο ωραιος παραδεισος, το ξυλον της αφθαρσιας, το εξανθησαν ημιν, αιωνιου δοξης την απολαυσιν, δι' ου των δαιμονων, αποδιωκονται φαλαγγες, και των Αγγελων, συνευφραινονται ταγματα, και συστηματα, των πιστων εορταζουσιν, οπλον ακαταγωνιστον, κραιτωμα αρρηκτον, των βασιλεων το νικος, των Ιερεων το καυχημα, Χριστου νυν τα παθη, και ημιν διδου προφθασαι, και την Αναστασιν.

Χαιροις ο ζωηφορος Σταυρος, της ευσεβειας το αηττητον τροπαιον, η θυρα του Παραδεισου, ο των πιστων στηριγμος, το της Εκκλησιας περιτειχισμα, δι ου εξηφανισται, η αρα και κατηργηται, και κατεποθη, του θανατου η δυναμις, και υψωθημεν, απο γης προς ουρανια, οπλον ακαταμαχητον, δαιμονων αντιπαλε, δοξα Μαρτυρων, Οσιων, ως αληθως εγκαλλωπισμα, λιμην σωτηριας, ο δωρουμενος τω Κοσμω, το μεγα ελεος.