Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΜΗΠΩΣ Η ΑΓΙΑ ΕΥΦΗΜΙΑ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΓΡΑΜΜΗ ΤΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΠΛΗΡΩΜΑΤΟΣ ΟΠΩΣ ΜΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΤΟ 1925 ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΕΤΣΙ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΤΟΥ ΤΟ ΕΙΠΕ ΣΤΟΥΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ???????
Δεν θέλουν οι οικουμενιστές αρχιερείς να δείχνουν ότι αποτειχίστηκε ο γέροντας Παίσιος γι'αυτό και εξαφανιζουν την διακοπή μνημοσύνου προς τον αιρετικό οικουμενιστή πατριάρχη Αθηναγόρα.
Δεν θέλουν οι νέο - ημερολογίτες Αρχιερείς να μάθει ο κόσμος ότι ο γέροντας Παίσιος έδωσε ευλογία σε ενορίες της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας να κρατήσουν το παλαιό ημερολόγιο, αλλά να ενωθούν με την Εκκλησία της Ελλάδος.
Δεν θέλουν οι Αρχιερείς των παρατάξεων Γ.Ο.Χ. να μάθει ο κόσμος ότι ο γέροντας Παίσιος ήτανε εναντίον προς όλους αυτούς που κάνανε δικές τους ανεξάρτητες εκκλησίες με δικες τους συνόδους και αρχιεπισκόπους.
Με λίγα λόγια ο γέροντας Παίσιος αποτειχίστηκε από τον οικουμενιστή πατριάρχη Αθηναγόρα και ενώ ακολουθούσε το παλαιό ημερολόγιο, ήτανε και εναντίον των παρατάξεων.
Όταν το 1970 ο γέρο - παίσιος έκοψε το μνημόσυνο του Αθηναγόρα, έκοψε το μνημοσυνο του πατριάρχη και όλο σχεδόν το Άγιον Όρος ενώ και τρεις μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλαδος τότε έκοψαν το μνημοσυνο του αιρετικού και σχισματικου οικουμενιστή Πατριάρχου όπως ο Αυγουστίνος, ο Αμβρόσιος και ο Παυλος.
Τώρα το τι έγινε μετά το γνωρίζουν όλοι.
Κόψανε το μνημόσυνο των οικουμενιστών αλλά δεν κόψανε κοινωνία με τους οικουμενιστες.
Δεν έφυγαν και από το σχίσμα των οικουμενιστών.
Αγιορείτικη πορεία με την αίρεση και το σχίσμα των οικουμενιστών πατριαρχών Δημητρίου και Βαρθολομαίου από την μία, αλλά και από την άλλη με την παρασυναγωγή των παραταξιακών επισκόπων των Γ.Ο.Χ.
Και το 1924 καλά ξεκίνησε το Ακαινοτόμητο πλήρωμα διοτι αποτειχίστηκε από την αίρεση και από το σχίσμα των οικουμενιστών επισκόπων, αλλά μετά το 1935 οι αρχιερείς άφησαν το Ακαινοτόμητο πλήρωμα διότι άρχισαν να δημιουργούν παρασυναγωγή παρατάξεων Γ.Ο.Χ.
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟ ΟΠΩΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ :
Για αυτό τον λόγο, την τριετία 1970-1973 ήταν πρόμαχος της αγιοπατερικής εντολής της Αποτειχίσεως από τον αιρετικό Πατριάρχη Αθηναγόρα κάτι το οποίο αποκρύπτουν οι αιρετικοί οικουμενιστές και οι κοινωνούντες αυτοίς.
Ο Άγιος Παΐσιος διέκοψε το μνημόσυνο του Πατριάρχη Αθηναγόρα!
Πώς αποδεικνύεται αυτό;
Παραθέτουμε εκτενές απόσπασμα από το βιβλίο του + Ιερομονάχου Ισαάκ (πνευματικού τέκνου του πατρός Παϊσίου - ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ...Συνοδεία γέροντος Ισαάκ Καλύβη Αναστάσεως Καψάλα Καρυές ΄Αγιον ΄Ορος) «ΒΙΟC ΓΕΡΟΝΤΟC ΠΑϊCΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓιΟΡΕΙΤΟΥ»-ΑΓιΟΝ ΟΡΟC 2004, σελ. 690-691.
«Ιδιαιτέρως, σεβόταν [ο Άγιος] τον Οικουμενικό θρόνο. Αναγνώριζε την πανορθόδοξη αποστολή του και κατανοούσε τη δύσκολη θέση που βρίσκεται. Προσευχόταν πολύ και υπερασπίστηκε το Οικουμενικό Πατριαρχείο δημόσια σε πολλές περιπτώσεις.
Από το Στόμιο, είδαμε τον γέροντα σφοδρό πολέμιο των αιρέσεων. Στα θέματα της πίστεως ήταν ακριβής και ασυμβίβαστος. Είχε μεγάλη ορθόδοξη ευσυνειδησία, για αυτό δεν δεχόταν συμπροσευχές και κοινωνία με πρόσωπα μη ορθόδοξα. Τόνιζε: «Για να συμπροσευχηθούμε με κάποιον, πρέπει να συμφωνούμε στην πίστη». Διέκοπτε τις σχέσεις του ή απέφευγε να δει κληρικούς που συμμετείχαν σε κοινές προσευχές με ετεροδόξους. Τα «μυστήρια» των ετεροδόξων δεν τα αναγνώριζε και συμβούλευε οι προσερχόμενοι στην Ορθόδοξη Εκκλησία, να κατηχούνται καλά πριν βαπτισθούν.
Καταπολέμησε τον οικουμενισμό και μιλούσε για το μεγαλείο και την μοναδικότητα της Ορθοδοξίας, ορμώμενος από την εν καρδία του θεία χάρη. Ο βίος του αποδείκνυε την υπεροχή της Ορθοδοξίας.
Για ένα διάστημα, είχε διακόψει μαζί με όλο σχεδόν το ΄Άγιο Όρος, το μνημόσυνο του πατριάρχου Αθηναγόρα για τα επικίνδυνα ανοίγματά του προς τους Ρωμαιοκαθολικούς. Αλλά το έκανε με πόνο: «Κάνω προσευχή», είπε σε κάποιον, «για να κόβει ο Θεός μέρες από μένα και να τις δίνει στον πατριάρχη Αθηναγόρα, για να ολοκληρώσει την μετάνοιά του».
Σέ αὐτούς πού πρωτοστάτησαν στήν τολμηρή καί ὁμολογιακή αὐτή ἐνέργεια ἐναντίον τοῦ Ἀθηναγόρα ἀνῆκε καί ὁ Ἃγ. Παΐσιος ὁ ὁποῖος μοναχός, τότε, στήν Ἱ. Μ. Σταυρονικήτα συνήργησε τά μέγιστα, μαζί μέ τόν Καθηγούμενο ἀρχιμ. Βασίλειο Γοντικάκη, ὥστε καί ἡ Μονή του νά διακόψει τό μνημόσυνο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη.
Μάλιστα ὁ Ἅγ. Παΐσιος, ὁ ἡγούμενος π. Βασίλειος Γοντικάκης καί ὁ ἱερομ. Γρηγόριος στήν ἀπό 21.11.1968 κοινή ἐπιστολή τους, χαρακτήρισαν τά λεχθέντα καί πραχθέντα ὑπό τοῦ Ἀθηναγόρα ὡς «ἀκατανόητα καί δυστυχῶς βλάσφημα διά τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν» καί σημείωσαν: «ἡ ἂρνησι πρός τόν Πατριάρχη δέν εἶναι ἂρνησι πρός τήν ἀγάπην οὒτε πρός τήν ἑνότητα. Εἶναι “ὂχι” πρός τό ψεῦδος καί “ναί” πρός τήν Ἀλήθεια» («Ὀρθόδοξος Τύπος», τ. 98/1.3.1969, σ. 4 καί τ. 1680/9.3.2007, σ. 5)!
Ἕνα ἄλλο θέμα ποὺ ἀπασχόλησε τὸν Γέροντα, ἦταν τὸ θέμα τοῦ ἡμερολογίου. Πονοῦσε γιὰ τὸ χωρισμὸ καὶ προσευχόταν. Λυπόταν γιὰ τὶς παρατάξεις τῶν παλαιοημερολογιτῶν ποὺ εἶναι ξεκομμένες σὰν τὰ κλήματα ἀπὸ τὴν Ἄμπελο, καὶ δὲν ἔχουν κοινωνία μὲ τὰ Ὀρθόδοξα Πατριαρχεῖα καὶ τὶς κατὰ τόπους αὐτοκέφαλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες. Μερικὲς τέτοιες ἐνορίες στὴν Ἀθήνα καὶ στὴ Θεσσαλονίκη ἑνώθηκαν καθ’ ὑπόδειξή του μὲ τὴν Ἐκκλησία κρατώντας τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο.
Από το βιβλίο «Βίος γέροντος Παϊσίου του Aγιορείτου», Ιερομονάχου π. Ισαάκ (σελ. 691 – 696).
Εἰς τούς καιρούς μας βλέπομεν ὅτι πολλά πιστά τέκνα τῆς Ἐκκλησίας μας, μοναχοί καί λαϊκοί, ἔχουν δυστυχῶς, ἀποσχισθῇ ἀπό αὐτήν, ἐξ αἰτίας τῶν φιλενωτικῶν. Ἔχω τήν γνώμην ὅτι δέν εἶναι καθόλου καλόν νά ἀποχωριζώμεθα ἀπό τήν Ἐκκλησίαν κάθε φορά πού θά πταίῃ ὁ Πατριάρχης. Ἀλλά ἀπό μέσα, κοντά στήν Μητέρα Ἐκκλησία ἔχει καθῆκον καί ὑποχρέωσι ὁ καθένας ν᾽ ἀγωνίζεται μέ τόν τρόπον του.
Άγιος Παΐσιος πρός πατέρα Χαράλαμπο Βασιλόπουλο: «Τό νά διακόψῃ (ὁ καθένας) τό μνημόσυνον τοῦ Πατριάρχου, νά ἀποσχισθῇ καί νά δημιουργήσῃ ἰδικήν του Ἐκκλησίαν καί νά ἐξακολουθῇ νά ὁμιλῇ ὑβρίζοντας τόν Πατριάρχη, αὐτό, νομίζω, εἶναι παράλογον».
Ἐάν διά τήν α ἤ τήν β λοξοδρόμησι τῶν κατά καιρούς Πατριαρχῶν χωριζώμεθα καί κάνωμε δικές μας Ἐκκλησίες – Θεός φυλάξει! – θά ξεπεράσωμε καί τούς Προτεστάντες ἀκόμη. Εὔκολα χωρίζει κανείς καί δύσκολα ἐπιστρέφει. Δυστυχῶς, ἔχουμε πολλές «ἐκκλησίες» στήν ἐποχή μας. Δημιουργήθηκαν εἴτε ἀπό μεγάλες ὁμάδες ἤ καί ἀπό ἕνα ἄτομο ἀκόμη. Ἐπειδή συνέβη στό καλύβι των (ὁμιλῶ διά τά ἐν Ἁγίῳ Ὄρει συμβαίνοντα) νά ὑπάρχῃ καί ναός, ἐνόμισαν ὅτι μποροῦν νά κάνουν δική τους ἀνεξάρτητη Ἐκκλησία.
