Γεώργιος Γιαννόπουλος
Βασίλειος Τζούντης
Οικουμενισμός : Ο Γέροντας Ιωσήφ μέχρι τέλους της ζωής τού δεν μνημόνευε Πατριάρχη;Το όραμα που είδε ο Γέροντας Ιωσήφ ο ησυχαστής και οι παρεξηγήσεις πού χωρίζουν τούς ορθοδόξους αντιοικουμενιστές.
Υπάρχει μεγάλη παρεξήγηση πού τήν εκμεταλεύεται ο διάβολος γιά νά μάς διαβάλλει, νά μάς διαιρεί καί νά κάνει τήν δουλειά του, νά βασιλεύει
Ο Γέροντας Ιωσήφ ο ησυχαστής έφυγε από τής παρατάξεις τών ζηλωτών καί γύρισε στά μοναστήρια. Γιατί τό έκανε;
Διότι τό 1950 οι παρατάξεις τών ζηλωτών έβγαλαν εγκύκλιο η οποία καταδίκαζε τήν κρατούσα Εκκλησία τού νεού ημερολογίου ώς αιρετική μέ άκυρα μυστήρια.
Αυτό είχε ώς αποτέλεσμα ν’ανησυχήσει, νά προσευχηθεί καί νά δεί όραμα ότι ξέφυγε από τό Άγιον Όρος καί βρίσκονταν σ’ένα βράχο μέ κύμα έτοιμος νά πνίγει, όποτε άφησε τούς ζηλωτές καί γύρισε στό Πατριαρχείο, όμως δέν μνημόνευε τόν Πατριάρχη, διότι άλλο είναι τό Πατριαρχείο καί άλλο ο Πατριάρχης.
Όταν ο Πατριάρχης κηρύττει «γυμνή τή κεφαλή» αιρετικές απόψεις, φεύγεις απ’αυτόν, αλλά όχι καί από τήν Εκκλησία. Αυτό έκανε καί ο Γέροντας Ιωσήφ όταν είδε ότι οι ζηλωτές έφευγαν, όχι μόνο από τόν αιρετικό Πατριάρχη, αλλά καί από τήν Εκκλησία τήν οποία έλεγαν αιρετική καί έφτιαχναν άλλες εκκλησίες – παρατάξεις πού η μία απέρριπτε τήν άλλη. Έτσι έκανε καί ο άγιος γέροντας Παΐσιος, έκοψε τό μνημόσυνο*, άλλα δέν μπήκε στίς παρατάξεις νά μαλώνει γιά τίς κεφαλές τους.
Έτσι καί τώρα φεύγουμε μακριά από τόν αιρετικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο καί δέν τόν μνημονεύουμε, αλλά δέν κάνουμε δική μάς εκκλησία. Παραμένουμε εντός τής Εκκλησίας καί παρακαλούμε τόν Θεό νά στείλει ορθοδόξο Πατριάρχη νά καταδικάσει τήν αίρεση τού Οικουμενισμού καί όλους τούς καινοτόμους τής Εκκλησίας, κληρικούς καί θεολόγους.
Ο Γέροντας Ιωσήφ μεχρί τέλους τής ζωής τού δέν μνημόνευε Πατριάρχη καί όλα τά μοναστήρια τής συνοδείας του (Οι υποτακτικοί του);;; μεχρί τό 1973 δέν μνημόνευαν*, όμως τό ’73 εξαρχία τού Πατριαρχείου είπε στό Άγιον Όρος, οποίος δέν μνημονεύει τόν Πατριάρχη καθαιρείται καί έτσι άρχισαν τήν μνημόνευση. Άλλους ηγουμένους πού δέν μνημόνευσαν τούς καθαίρεσαν, όπως τόν Αγιοπαυλίτη Ανδρέα, τόν Γρηγοριάτη Αθανάσιο, τόν Ξενοφωντινό Ευδόκιμο, τόν Εσφιγμενίτη Αθανάσιο καί μόνο η Εσφιγμένου συνέχισε νά μήν μνημονεύει.
Άν έκαναν καλά ή κακά πού προτίμησαν τήν μνημόνευση από τήν καθαίρεση καί τήν μοναχική ανάπτυξη από τήν ομολογία πίστεως, άς τό κρίνει ο Θεός.
Αυτό πού έχει τώρα σημασία είναι ότι έχουμε τούς Οικουμενιστές οι οποίοι είναι όλοι ενωμένοι καί εμάς τούς αντιοικουμενιστές πού είμαστε όλοι χωρισμένοι.
Άς ενώσουμε όλοι τήν ορθόδοξη πίστη μάς καί νά προσευχηθούμε ο Θεός νά διώξει από τήν ποίμνη Του όλα τά ζιζάνια πού πνίγουν τά στάχυα πού έσπειρε.
Άς φανερώσουμε στόν λαό τού Θεού τήν μεγάλη αποστασία τών Ποιμένων από τόν Θεό καί τόν προσηλυτισμό τών πιστών στήν παναίρεση του οικουμενισμού καί τήν δολιότητα τής Συνόδου τής Κρήτης η οποία εισήγαγε πανορθόδοξα καί συνοδικά τήν αίρεση τού οικουμενισμού στήν ορθόδοξη Εκκλησία.
Σχετικά με τον Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή, σας παραπέμπω στο βιβλίο Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιότης (αγγλική έκδοση Ιερό Ησυχαστήριο Άγιος Εφραίμ - Κατουνακια, εκδ 2003, Κεντρική διάθεση : βιβλιοπωλείο Το περιβόλι της Παναγιάς) σελίδα 55-58.
Επίσης ο Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης που ήταν μαθητής του Γέροντα Ιωσήφ την ώρα που έκανε προσευχή άκουσε το εξής : Στο πρόσωπο του Επισκόπου Φλωρίνης (Καβουρίδη) αποκήρυξες όλη την Εκκλησία.
Το παραπάνω το άκουσε όταν μαζί με το γέροντα Ιωσήφ αποκήρυξαν τον Φλωρίνης Χρυσόστομο ( επειδή δεχόταν τα μυστήρια του Ν.Η) και πήγαν με τους Ματθαικους. Μετά ζήτησαν συγχώρεση και επανήλθαν στους Φλωρινικούς.
Επαναλαμβάνω ότι ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστης και ο Εφραίμ ο Κατουνακιώτης ήταν Ματθαικοι και μετά έγιναν Φλωρινικοι.
Μάλιστα ο Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιότης είχε λάβει την ιερωσύνη από τους ΓΟΧ και λίγο έλειψε να το διώξουν από το Άγιο Όρος ( σελίδα 52 - 53 του προαναφερθέντος βιβλίου )
