ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΩΣ

ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΩΣ Η ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟ ΥΠΕΡ - ΠΑΝ - ΑΓΙΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΕΡ - ΠΑΝ - ΑΓΙΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΑΜΕ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΑΦΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΜΕΤΑΝΟΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΥΜΑΣΤΕ ΣΕ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ. ΕΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΚΑΝΟΝΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΒΑΛΕΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΑΜΑΡΤΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΜΕ ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΕ ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΟΛΩΤΗΤΑΣ ΜΑΣ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΟΤΑΝ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΟΤΗΡΙΟ. ΠΟΛΛΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΛΑΙΚΟΙ ΜΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΧΝΗ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΗΣΟΥΝ ΣΤΟ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΤΟΥΣ ΔΙΩΧΝΟΥΝ. ΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΕΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΧΡΑΝΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ. ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ ΟΥΤΕ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΔΙΟΤΙ ΛΕΓΕΙ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΠΟΛΛΟΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΙΚΑΝΟΙ. ΟΛΑ ΤΑ ΑΙΜΑΤΑ ΛΕΡΩΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ ΚΑΘΑΡΙΖΕΙ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ. ΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΑ. 23 ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΚΟΙΝΩΝΑΕΙ ΑΞΙΩΣ ΛΕΓΕΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ. ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΟΙΝΩΝΑΕΙ ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ. ΝΗΣΤΕΙΑ ΠΡΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ 4 ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΣ 12 ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΡΩΝΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΙΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ. ΚΑΤΙ ΤΡΙΗΜΕΡΑ ΑΛΑΔΑ ΠΡΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΕΧΝΑΣΜΑΤΑ. ΤΩΡΑ ΑΜΑ ΘΕΛΕΙ Ο ΠΙΣΤΟΣ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΑΣΚΗΣΗ ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΕΞΤΡΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕΤΑ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΗ ΤΗΣ ΕΛΛΛΗΣΙΑΣ. ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΟΙΝΩΝΑΕΙ ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ ΠΟΤΕ ΘΑ ΦΑΕΙ ΛΑΔΙ Η ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ? ΠΟΤΕ ? ΓΙΑΤΙ ΜΕΡΙΚΟΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΙ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ Η ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΗΜΟΥ ΔΕΝ ΚΟΙΝΩΝΑΝΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΦΑΓΑΤΕ ΚΡΕΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΚΑΙ ΜΗΝ ΚΟΙΝΩΝΑΤΕ. ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΑΝ ΔΙΟΤΙ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΗΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ ΤΡΩΜΕ ΚΡΕΑΣ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΕΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΟΙΝΩΝΑΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ. ΠΟΛΛΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΚΑΙ ΛΑΙΚΟΙ ΕΧΟΥΝ ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΝΟΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑΥΤΟ ΚΑΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΑΛΙΑ. ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΟΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΤΗΝ ΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. https://drive.google.com/file/d/1VvNpPr6Y4-n95MsAwzlMDYeU5fnN2w67/view?usp=drivesdk https://youtu.be/DFaVo6igdB8 ΠΕΡΙ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ ΑΤΟΜΙΚΗ ΒΟΜΒΑ ΜΕΓΑΤΟΝΩΝ ΟΛΗ Η ΠΑΡΑΔΟΔΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΟΥ ΑΝΑΤΙΝΑΖΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΛΑΝΕΣ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΛΕΝΕ : 1) ΟΤΙ Η ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΤΕ ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ 2) ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝΕ ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ 3) ΟΤΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΛΑΙΚΟΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟ ΑΡΤΟ ΔΗΛΑΔΗ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. ΔΕΙΤΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΓΙΟ - ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΓΙΟ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟ - ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΕ ΠΟΤΕ ΤΕΛΕΙΤΕ Η ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΕ ΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΟΙ ΛΑΙΚΟΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΡΤΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ. Ἡ καθημερινή συμμετοχή τῶν πιστῶν στήν Θεία Εὐχαριστία (ἀλλά καί ἡ Θεία Κοινωνία ἐκτός ναοῦ, «κατ’ οἶκον», ἄνευ Ἱερέως, τόσο τῶν μοναχῶν, ὅσο καί λαϊκῶν), ἐκφράζεται μέ σαφέστερο τρόπο ἀπό τόν Μέγα Βασίλειο: «Καί τό κοινωνεῖν καθ’ ἑκάστην ἡμέραν καί μεταλαμβάνειν τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, καλόν καί ἐπωφελές…Τίς γάρ ἀμφιβάλλει, ὅτι τό μετέχειν συνεχῶς τῆς ζωῆς, οὐδέν ἄλλο ἐστί ἤ ζῆν πολλαχῶς; Ἡμεῖς μέντοιγε τέταρτον καθ’ ἑβδομάδα κοινωνοῦμεν· ἐν τῇ Κυριακῇ, ἐν τῇ Τετράδι, ἐν τῇ Παρασκευῇ καί τῷ Σαββάτῳ καί ἐν ταῖς ἄλλαις ἡμέραις, ἐάν ἦ μνήμη Ἁγίου τινός. Τό δέ ἀναγκάζεσθαί τινα, μή παρόντος Ἱερέως, τήν κοινωνίαν τῇ ἰδίᾳ χειρί λαμβάνειν, μηδαμῶς εἶναι βαρύ, περιττόν ἐστιν ἀποδεικνύεται, διά τό κατά τήν μακράν συνήθειαν καί δι’ αὐτῶν τῶν ἔργων πιστώσασθαι. Πάντες γάρ οἱ κατά τάς ἐρήμους μονάζοντες, ἔνθα μή ἐστν Ἱερεύς, κοινωνίαν οἴκοι κατέχοντες, ἐφ’ ἑαυτῶν μεταλαμβάνουσιν. Ἐν Ἀλεξανδρείᾳ δέ καί ἐν Αἰγύπτῳ, ἕκαστος καί τῶν λαῶν τελούντων, ὡς ἐπί τό πλεῖστον ἔχει κοινωνίαν ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ καί ὅτε βούλεται μεταλαμβάνει δι’ ἑαυτοῦ. Ἅπαξ γάρ τοῦ Ἱερέως τήν θυσίαν τελειώσαντος καί δεδωκότος, ὁ λαβών αὐτήν καί μεταλαμβάνων πιστεύειν ὀφείλει, ὡς παρ’ αὐτοῦ Ἱερέως μεταλαμβάνειν ὀφείλει. Καί γάρ ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ὁ Ἱερεύς ἐπιδίδωσι τήν μερίδα καί κατέχει αὐτήν ὁ ὑποδεξάμενος μετ’ ἐξουσίας ἁπάσης καί οὕτω προσάγει τῷ στόματι τῇ ἰδίᾳ χειρί. Ταυτόν τοίνυν ἐστί τῇ δυνάμει, εἴτε μίαν μερίδα δέξηταί τις παρά τοῦ Ἱερέως, εἴτε πολλάς μερίδας ὁμοῦ» («Πρός Καισαρίαν Πατρικίαν», P.G. 32, 484 – 485). http://churchsynaxarion.blogspot.com/2012/04/blog-post.html?m=1 Ὑπέρ τῆς καθημερινῆς Θείας Κοινωνίας τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων συνηγορεῖ καί ἡ μαρτυρία τοῦ Τερτυλλιανοῦ (155 - 240 μ. Χ.), τοῦ ἀποκαλουμένου «Πατρός τῆς Λατινικῆς Ἐκκλησίας», ὁ ὁποῖος μαρτυρεῖ περί τῆς συνηθείας τῶν πιστῶν νά λαμβάνουν κατ’ ἰδίαν μερίδες καθαγιασμένου Ἄρτου, ὥστε νά μεταλαμβάνουν καθημερινά (Τερτυλλιανοῦ, “Ad uxorem”, 2, 5). Ἡ πρακτική αὐτή διατηρήθηκε γιά μέν τούς λαϊκούς μέχρι τόν 7ο αἰώνα, γιά δέ τούς μοναχούς ἐπί μεγαλύτερο διάστημα (Taft, ὅπ. παρ., σελ. 62). Τό αὐτό δέχεται καί ὁ Μέγας Βασίλειος: «Πάντες γάρ οἱ κατά τάς ἐρήμους μονάζοντες, ἔνθα μή ἔστιν Ἱερεύς, κοινωνίαν οἴκοι κατέχοντες, ἀφ’ ἑαυτῶν μεταλαμβάνουσιν· ἐν Ἀλεξανδρείᾳ δέ καί ἐν Αἰγύπτῳ ἕκαστος καί τῶν ἐν λαῷ τελούντων, ὡς ἐπί τῷ πλεῖστον, ἔχει Κοινωνίαν ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ» (Ἐπιστολή 93η. Βλ. Νικ. Καλογερᾶ, «Χριστιανική Ἀρχαιολογία», σελ. 437). Τό αὐτό ἐπαναλαμβάνει καί ἡ Ἱερά Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ὄρους στήν «Εἰσηγητική Ἔκθεση» τοῦ ἔτους 1970 (μεταξύ τῶν συντακτῶν της ἦταν καί ὁ Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης), μέ τήν ὁποία ἀπάντησε στούς μοναχούς ἐκείνους πού πρέσβευαν τήν συνεχῆ Θεία Κοινωνία. «Καίτοι δέ αἱ τῶν πιστῶν συνάξεις ἐπαύσαντο καθ’ ἡμέραν γινόμεναι, ὡς ἀνωτέρω εἴρηται, ἀλλ’ ὅμως ἡ καθ’ ἑκάστην ἡμέραν μετάληψις τῆς Θείας Κοινωνίας, ἐνομίζετο παρά τοῖς Χριστιανοῖς ἀναγκαιοτάτη καί ἀπαραίτητος πρός σωτηρίαν. Τούτου δέ ἔνεκα καί τῆς β’ καί γ’ ἑκατονταετηρίδος, ἐπεκράτησε τό ἔθος τοῦ παραλαμβάνειν ἕκαστον ἀπό τοῦ Ἱερέως Ἄρτον ἡγιασμένον καί τηρεῖν αὐτόν κατ’ οἶκον, ἵνα ἑκάστης ἡμέρας αὐτός τε καί οἱ ἑαυτοῦ οἰκεῖοι μεταλαμβάνουσιν… Ἀλλά καί κατά τήν δ’ καί ε’ ἑκατονταετηρίδα, εὑρίσκομεν τό ἔθος τοῦτο ἐπικρατοῦν ἐν ταῖς κατ’ Αἴγυπτον Ἐκκλησίαις». Ὁ πόθος αὐτός τῶν Χριστιανῶν τῶν πρώτων αἰώνων γιά τήν καθημερινή συμμετοχή στά Ἄχραντα Μυστήρια, ὁδήγησε πρός τό τέλος τοῦ 2ου αἰ. στήν συχνότερη τέλεση τῆς Θείας Εὐχαριστίας/ Λειτουργίας. Ἡ σχεδόν καθημερινή συμμετοχή τῶν πιστῶν στήν Θεία Εὐχαριστία (ἀλλά καί ἡ Θεία Κοινωνία ἐκτός ναοῦ, «κατ’ οἶκον», ἄνευ Ἱερέως, τόσο τῶν μοναχῶν, ὅσο καί λαϊκῶν), ἐκφράζεται μέ σαφέστερο τρόπο ἀπό τόν Μέγα Βασίλειο: «Καί τό κοινωνεῖν καθ’ ἑκάστην ἡμέραν καί μεταλαμβάνειν τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, καλόν καί ἐπωφελές…Τίς γάρ ἀμφιβάλλει, ὅτι τό μετέχειν συνεχῶς τῆς ζωῆς, οὐδέν ἄλλο ἐστί ἤ ζῆν πολλαχῶς; Ἡμεῖς μέντοιγε τέταρτον καθ’ ἑβδομάδα κοινωνοῦμεν· ἐν τῇ Κυριακῇ, ἐν τῇ Τετράδι, ἐν τῇ Παρασκευῇ καί τῷ Σαββάτῳ καί ἐν ταῖς ἄλλαις ἡμέραις, ἐάν ἦ μνήμη Ἁγίου τινός. Τό δέ ἀναγκάζεσθαί τινα, μή παρόντος Ἱερέως, τήν κοινωνίαν τῇ ἰδίᾳ χειρί λαμβάνειν, μηδαμῶς εἶναι βαρύ, περιττόν ἐστιν ἀποδεικνύεται, διά τό κατά τήν μακράν συνήθειαν καί δι’ αὐτῶν τῶν ἔργων πιστώσασθαι. Πάντες γάρ οἱ κατά τάς ἐρήμους μονάζοντες, ἔνθα μή ἐστν Ἱερεύς, κοινωνίαν οἴκοι κατέχοντες, ἐφ’ ἑαυτῶν μεταλαμβάνουσιν. Ἐν Ἀλεξανδρείᾳ δέ καί ἐν Αἰγύπτῳ, ἕκαστος καί τῶν λαῶν τελούντων, ὡς ἐπί τό πλεῖστον ἔχει κοινωνίαν ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ καί ὅτε βούλεται μεταλαμβάνει δι’ ἑαυτοῦ. Ἅπαξ γάρ τοῦ Ἱερέως τήν θυσίαν τελειώσαντος καί δεδωκότος, ὁ λαβών αὐτήν καί μεταλαμβάνων πιστεύειν ὀφείλει, ὡς παρ’ αὐτοῦ Ἱερέως μεταλαμβάνειν ὀφείλει. Καί γάρ ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ὁ Ἱερεύς ἐπιδίδωσι τήν μερίδα καί κατέχει αὐτήν ὁ ὑποδεξάμενος μετ’ ἐξουσίας ἁπάσης καί οὕτω προσάγει τῷ στόματι τῇ ἰδίᾳ χειρί. Ταυτόν τοίνυν ἐστί τῇ δυνάμει, εἴτε μίαν μερίδα δέξηταί τις παρά τοῦ Ἱερέως, εἴτε πολλάς μερίδας ὁμοῦ» («Πρός Καισαρίαν Πατρικίαν», P.G. 32, 484 – 485). Τό αὐτό μαρτυρεῖ καί ὁ Ὅσιος Βαρσανούφιος ὁ Μέγας. Ἀπαντῶντας στήν ἐρώτηση ἄν κάποιος μπορεῖ νά κοινωνεῖ στό κελλί του κάθε ἡμέρα, λέγει: «Περί δέ τοῦ ἔρχεσθαι τήν Θείαν Κοινωνίαν, ὁπότε κατά καταφρόνησιν οὐ γίνεται, ἀλλά κατά ἀσθένειαν, οὐκ ἐστι κατάκρισις· καί γάρ ὁ ἀρχίατρος πρός τούς πάνυ κάμνοντας καί κακῶς ἔχοντας, ἀφ’ ἑαυτοῦ ἦλθεν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός κοινωνῶμεν καθημερινῶς» (πρβλ. Migne 19, σελ. 678). Ὁ Ὅσιος Ἰώβ ὁ Ὁμολογητής γράφει: «Καί καθ’ ἡμέραν εἰ οἷόν τε (ἐάν εἶναι δυνατόν), τοῖς ἀξίοις ἐπιτελεῖσθαι συγκεχώρειται (ἡ Θεία Κοινωνία). Ἱερεῦσί τε ὁμοίως καί ἰδιώταις, ἀνδράσι τε καί γυναιξί, νηπίοις καί γέρουσι καί πάςῃ Χριστιανῶν ἡλικίᾳ, ἁπλῶς καί τάξει». Ὁ ἅγ. Κυπριανός ἐπ. Καρχηδόνος μαρτυρεῖ, ὅτι στήν ἐποχή του στίς ἐκκλησίες τῆς βορείου Ἀφρικῆς, ἴσχυε ἡ καθημερινή Θεία Κοινωνία. «Καθημερινῶς - γράφει - τήν Εὐχαριστίαν ὡς τροφήν σωτηρίας λαμβάνομεν» (“De oratione Domini”, 18). Τό αὐτό δέχονται ὁ ἅγ. Ἀμβρόσιος ἐπ. Μεδιολάνων (In Psal. 118), ὁ ἅγ. Ἱερώνυμος καί ὁ Ἱερός Αὐγουστῖνος (PL 22, 672, 38, 1099). Τό αὐτό δέχεται καί ὁ Μέγας Βασίλειος: «Πάντες γάρ οἱ κατά τάς ἐρήμους μονάζοντες, ἔνθα μή ἔστιν Ἱερεύς, κοινωνίαν οἴκοι κατέχοντες, ἀφ’ ἑαυτῶν μεταλαμβάνουσιν· ἐν Ἀλεξανδρείᾳ δέ καί ἐν Αἰγύπτῳ ἕκαστος καί τῶν ἐν λαῷ τελούντων, ὡς ἐπί τῷ πλεῖστον, ἔχει Κοινωνίαν ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ» (Ἐπιστολή 93η. Βλ. Νικ. Καλογερᾶ, «Χριστιανική Ἀρχαιολογία», σελ. 437). Τό αὐτό ἐπαναλαμβάνει καί ἡ Ἱερά Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ὄρους στήν «Εἰσηγητική Ἔκθεση» τοῦ ἔτους 1970 (μεταξύ τῶν συντακτῶν της ἦταν καί ὁ Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης), μέ τήν ὁποία ἀπάντησε στούς μοναχούς ἐκείνους πού πρέσβευαν τήν συνεχῆ Θεία Κοινωνία. «Καίτοι δέ αἱ τῶν πιστῶν συνάξεις ἐπαύσαντο καθ’ ἡμέραν γινόμεναι, ὡς ἀνωτέρω εἴρηται, ἀλλ’ ὅμως ἡ καθ’ ἑκάστην ἡμέραν μετάληψις τῆς Θείας Κοινωνίας, ἐνομίζετο παρά τοῖς Χριστιανοῖς ἀναγκαιοτάτη καί ἀπαραίτητος πρός σωτηρίαν. Τούτου δέ ἔνεκα καί τῆς β’ καί γ’ ἑκατονταετηρίδος, ἐπεκράτησε τό ἔθος τοῦ παραλαμβάνειν ἕκαστον ἀπό τοῦ Ἱερέως Ἄρτον ἡγιασμένον καί τηρεῖν αὐτόν κατ’ οἶκον, ἵνα ἑκάστης ἡμέρας αὐτός τε καί οἱ ἑαυτοῦ οἰκεῖοι μεταλαμβάνουσιν… Ἀλλά καί κατά τήν δ’ καί ε’ ἑκατονταετηρίδα, εὑρίσκομεν τό ἔθος τοῦτο ἐπικρατοῦν ἐν ταῖς κατ’ Αἴγυπτον Ἐκκλησίαις» «Ἡ φύσις (λοιπόν) – καταλήγει ὁ Ἁγιορείτης Μοναχός Θεοδώρητος - ὡς εἴδομεν καί ὁ σκοπός τῆς Θείας Λειτουργίας, ἀπαιτοῦν καί θά ἀπαιτοῦν ἐσαεί τήν συμμετοχήν εἰς τό θειότατον Μυστήριον, τῶν μή ἐν ἐπιτιμίοις ὄντων πιστῶν. Ἐνταῦθα πρέπει νά τονισθῇ πρός ἀπόδειξιν τῶν λεχθέντων ὅτι, καίτοι αἱ καθημεριναί συνάξεις τῶν πιστῶν ἔπαυσαν νά τελῶνται εἰς τούς μεταποστολικούς χρόνους καί ὡρίσθησαν τακταί πρός τοῦτο ἡμέραι, παρά ταῦτα ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία, πρός συνεχῆ πνευματικήν τροφοδοσίαν τῶν τέκνων Της, εὗρε τρόπον ἵνα καταστήσῃ τόν ὄντως ἐπιούσιον ἄρτον, τό οὐράνιον μάνα, καθημερινήν τροφήν, μιμουμένη εἰς τοῦτο τήν φιλόστοργον λεχώ, τήν συνεχῶς παρέχουσα τήν ἑαυτῆς ζωηφόρον θηλύν τοῖς νεογεννήτοις» (μ. Θεοδωρήτου, «Ἡ Εὐχαριστιακή συμμετοχή ἐν Ἁγίῳ Ὄρει», σελ. 109). Ὁ ἅγ. Ἀμβρόσιος ἐπ. Μεδιολάνων, κατελέγχοντας τήν παρατηρουμένη ἤδη στήν ἐποχή ἀπομάκρυνση τῶν πιστῶν ἀπό τό Ἅγιο Ποτήριο, γράφει: «Περί τοῦ Ἄρτου τῆς Ζωῆς, ὅτι ὁ Θεός ἔδωκεν εἰς ἡμᾶς τόν Ἄρτον τοῦτον καθημερινόν καί ἡμεῖς ποιοῦμεν τοῦτον ἑνιαύσιον» ( Στήν δεύτερη εὐχή τῶν πιστῶν, στήν Θεία Λειτουργία τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ὁ Λειτουργός εὔχεται: «Χάρισαι δέ ὁ Θεός καί τοῖς συνευχομένοις ἡμῖν προκοπήν βίου καί πίστεως καί συνέσεως πνευματικῆς· δός αὐτοῖς πάντοτε μετά φόβου καί ἀγάπης λατρεύειν Σοι ἀνενόχως καί ἀκατακρίτως μετέχειν τῶν Ἀχράντων Σου Μυστηρίων καί τῆς ἐπουρανίου Σου Βασιλείας ἀξιωθῆναι». «Πάντοτε… μετέχειν» καί ὄχι μόνο σήμερα πού τελεῖται ἡ Θεία Λειτουργία. δ. Στήν Εὐχή μετά τήν τελείωση τῶν Μυστηρίων ἀναγινώσκεται: «Ὥστε γενέσθαι τοῖς μεταλαμβάνουσιν εἰς νῆψιν ψυχῆς καί ἄφεσιν ἁμαρτιῶν». Ἡ νῆψις τῆς ψυχῆς καί ἡ ἄφεσις τῶν ἁμαρτιῶν εἶναι καθημερινό αἴτημα προσευχῆς καί ζωῆς καί δίδεται μόνο μέ τήν Θεία Κοινωνία. ΝΑ ΤΡΑΝΤΑΞΟΥΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ : ΥΠΕΡ - ΠΑΝ - ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΛΕΗΣΟΝ ΚΑΙ ΣΩΣΟΝ ΠΑΝΤΑΣ ΗΜΑΣ ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΕΤΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΕΙ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΘΕΟΣ ΠΟΥ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΟΤΙ ΤΟΝ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΤΙ ΛΕΤΕ ΘΑ ΜΑΣ ΑΚΟΥΣΕΙ ΝΑΙ Η ΟΧΙ ? ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΘΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΟΤΙ ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ ΕΣΦΑΞΕ ΑΚΑΡΙΑΙΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΧΘΡΩΝ ΑΠΙΣΤΩΝ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ. ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΤΟ 1821 ?????? ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΤΟ 1940 ?????? ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΛΟΓΙΑ. ΤΑ ΕΡΓΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ. ΚΑΛΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ. http://orthodoxihomologia.blogspot.com/2020/03/1821-1940.html?m=0 ΥΠΕΡ - ΠΑΝ - ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΛΕΗΣΟΝ ΚΑΙ ΣΩΣΟΝ ΠΑΝΤΑΣ ΗΜΑΣ ΘΕΕ ΜΟΥ ΕΛΕΗΣΟΝ ΚΑΙ ΣΩΣΟΝ ΠΑΝΤΑΣ ΗΜΑΣ ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΚΑΙ ΣΩΣΟΝ ΠΑΝΤΑΣ ΗΜΑΣ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ΕΛΕΗΣΟΝ ΚΑΙ ΣΩΣΟΝ ΠΑΝΤΑΣ ΗΜΑΣ ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΥΙΕ ΚΑΙ ΛΟΓΕ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΘΕΟΥ ΤΟΥ ΖΩΝΤΟΣ ΕΛΕΗΣΟΝ ΚΑΙ ΣΩΣΟΝ ΠΑΝΤΑΣ ΗΜΑΣ ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΗΣΟΝ ΜΕ ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟ ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ ΔΕΣΠΟΤΑ ΧΡΙΣΤΕ ΑΝΑΠΑΥΣΟΝ ΤΑΣ ΨΥΧΑΣ ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ ΔΟΥΛΩΝ ΣΟΥ https://youtu.be/cOH1ML7j0hY https://youtu.be/EkrXy1RYaoY