Ἅγιον ὄρος 5-6-2009
Παν\τε Γέροντα Ἀθανάσιε εὐλογεῖτε.
Ἔλαβα τὸ «Ἐν Συνειδήσςει» τεύχος Ἰουνίου 2009 καὶ τὸ γράμμα σας καὶ ἐπισημαίνω τὰ κατωτέρω. Εὔχομαι νὰ σᾶς στερεώνει ὁ Κύριος εἰς τὸ ἱερὸν ἔργον ποὺ ἐπιτελεῖτε διὰ λόγων καὶ γραφίδος καὶ νὰ συνεχίσετε ὁλοκληρώνοντας τὴν καλὴν ὁμολογίαν διὰ τῆς ἐπὶ Κανονικοῦ ἐδάφους Ἀποτειχίσεως.
Γράφετε ὅτι
ἀκολουθεῖτε τοὺς ἁγίου Πατέρας. Μήπως ὅμως οἱ ἅγιοι δικαιολογοῦν τὴν κοινωνία σας μὲ τοὺς μνημονεύοντας τὸν πατριάρχη κ.Βαρθολομαῖον καὶ συλλειτουργούς του; Χαρακτιρίζετε τὸν π.Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο ἔγκριτο ὀρθόδοξο θεολόγο. Ὅλες τὶς ἀντιπατερικὲς ἑρμηνεῖες τοῦ π.Ἐπιφανίου, ὁ μακαριστὸς π.Θεοδώρητος, ἀνήρεσε εἰς τὸ βιβλίο του, «Τὸ ἀντίδοτο». Ἐσωκλείω τὸ σχετικὸ φυλλάδιο «ἄνθη ἐκ τοῦ βιβλίου “ἀντίδοτον” ». Τὸ ὁποῖον περιέχει τόσα ὠφέλιμα.
ἀκολουθεῖτε τοὺς ἁγίου Πατέρας. Μήπως ὅμως οἱ ἅγιοι δικαιολογοῦν τὴν κοινωνία σας μὲ τοὺς μνημονεύοντας τὸν πατριάρχη κ.Βαρθολομαῖον καὶ συλλειτουργούς του; Χαρακτιρίζετε τὸν π.Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο ἔγκριτο ὀρθόδοξο θεολόγο. Ὅλες τὶς ἀντιπατερικὲς ἑρμηνεῖες τοῦ π.Ἐπιφανίου, ὁ μακαριστὸς π.Θεοδώρητος, ἀνήρεσε εἰς τὸ βιβλίο του, «Τὸ ἀντίδοτο». Ἐσωκλείω τὸ σχετικὸ φυλλάδιο «ἄνθη ἐκ τοῦ βιβλίου “ἀντίδοτον” ». Τὸ ὁποῖον περιέχει τόσα ὠφέλιμα.
Ἡ μοναχικὴ συνείδηις δὲν πρέπει εἰς καιρὸν αἱρέσεως, ν᾽ἀνέχεται νὰ ποδοπατοῦνται οἱ ἐντολὲς τοῦ Κυρίου. Αὐτὸ εἶναι τὸ ἔργο τοῦ μοναχοῦ, κατὰ τὸν ὅσιο Θεόδωρο Στουδίτη. Ἡ ὑπακοὴ εἰς τοὺς ψευδοποιμένας δὲν ἁγιάζει.
Τὸ θέμα εἶναι ν᾽ἀποδειχθῇ ὅτι ὁ παπισμὸς εἶναι αἵρεσις ἢ ὅτι τὸ μνημόσυνο-κοινωνία μὲ τοὺς Οἰκουμενιστάς, καθιστᾶ τοὺς κοινωνοῦντας ἐχθροῦ τοῦ Θεοῦ;
Ἐπαναλαμβάνετε τὸν κίνδυνο τῆς πυρκαγαγιᾶς τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ συνεχῶς ρίχνετε ξύλα εἰς τὸ πῦρ αὐτό, μὲ τὴν κοινωνία σας μὲ οἰκουμενιστάς.
Μνημονεύουν εἰς τὰ δίπτυχα, εἰς τὸ Φανάρι (πατριαρχεῖο Κων\λεως), τὸν πάπα Ρώμης, αὐτὸ ἔχει δημοσιευθῆ καὶ εἰς τὸν τύπον, ἀλλὰ καὶ οἱ «συντηρητικοί» Ἁγιορεῖτες σιωποῦν, σὰν νὰ μὴ συμβαίνῃ τίποτα. Διαμαρτυρίες μόνο εἰς τὰ λόγια, ἄσφαιρα πυρὰ καὶ «χαρτοπόλεμος» ὅπως γράφει εἰς τὴν ἐπιστολήν του, ὁ κ. Κορναράκης. Εἰς τὸ τέλος τοῦ βιβλίου σας, γράφετε ἀόριστα, ὅτι πρέπι νὰ ἐφαρμοσθῆ πλέον ἡ αὐστηρότητα, παραθέτοντας ἀπ᾽τὸν π. Κάλλιστο Ware καὶ σεβασμ. π. Ἱερόθεον λόγους. Οἱ ἅγιοι καὶ οἱ ἱεροὶ κανόνες δείχνουν τὴν σωτήριον ὁδὸν τῆς ἀποτειχίσεως ἀπὸ τοὺς ψευδοποιμένας.
Σημειώνω τὰ λόγια ἑνὸς ἁγιορείτου Γέροντος, ἐπίκαιρη ἀπάντηση: (Ὁποῖοι καιροί. Ἁγιορεῖτε μοναχοὶ καταδιώκουν τοὺς συναδέλφους των, ποὺ τόλμησαν καὶ δὲν ἀκολουθοῦν τοὺς ψευδοποιμένας τοῦ Φαναρίου. Δυστυχεῖς ὀρθόδοξοι τοῦ καιροῦ μας, ἂν ὁ μοναχισμὸς σᾶς πρόδωσε, ἀπὸ ποῖον καὶ πότε θὰ ἀντιληφθῆτε τὴν τραγωδία σας; Οἱ πιστοὶ ἔχουν χορτάσει ἀπὸ λόγια, πεινοῦν γιὰ πράξεις. Μὴ ἐλπίζετε ν᾽ἀνανήψῃ τὸ Φανάρι. Ὅποιος θέλει νὰ σώσῃ τὴν ψυχή του, ἂς διακόψη ἀμέσως κάθε ἐπαφὴ μὲ τοὺς μνημονευτὰς τοῦ πατρ. Βαρθολομαίου καὶ ὅλους ποὺ τὸν κοινωνοῦν, διὰ ν᾽ἀναπνεύσῃ ἀέρα Ὀρθοδοξίας. Αὐτὸ εἶναι ἡ θέσις τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, τὰ δὲ ἄλλα ὑπενθυμίζουν αὐτὸν ποὺ δὲν θέλει νὰ ζυμώσῃ καὶ συνεχῶς κοσκινίζει...)
Ἡ διακοπὴ κοινωνίας τῶν πατριαρχικῶν καὶ κοινωνούντων μ᾽αὐτοὺς εἶναι ἡ ὁδὸς τῶν ἁγίων ὁμολογητῶν. Δυστυχῶς ὑπερτονίζονται τὰ ἔργα εἰς βάρος τῆς καθαρᾶς πίστεως (=αὐτῆς ποὺ παρεδόθη ἀπὸ ἁγίους κ᾽ὄχι αὐτὴ τῶν οἰκουμενιστῶν).
Δικαιολογοῦνται ὅτι διατηροῦν τὶς μονές. Ὅμως αὐτὸ γίνεται αἰτία νὰ παραμένη ἡ αἵρεσις. Ὁ μέγας Θεόδ. Στουδίτης τοὺς ἀπαντᾶ: «ὢ τῆς θεομαχίας ... Χριστὸς ἤρνητο, ἐπίσκοποι, μοναχοί, μονάζουσαι, λαϊκοί ... οἱ μὲν τυπτόμενοι, οἱ δὲ φυλακιζόμενοι ... ἕτεροι θανατούμενοι κι᾽ἐσὺ τρισάθλιε, αἰχμαλωτισθεὶς εἰς τὴν ψυχοφθόρον κοινωνίαν τῆς αἱρέσεως καὶ διαμένων εἰς τὸ ὀλετήριον, ὡς πρέπει νὰ λεχθῇ καὶ ὄχι μοναστήριον, κομπάζεις ὅτι εἶσαι καλά! Ποῖον ναὸν διετήρησας, ἀφοῦ ἐμίανας τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ, τὸν ἑαυτόν σου; Ποίους ἀδελφοὺς διέσωσας ἀφοῦ κατεστράφησαν διὰ τῆς ὀλεθρίας σου κοινωνίας μετὰ τῆς αἱρέσεως;» (P.G. :99,1337c)
Μακάριοι οἱ ταπεινῶς μιμούμενοι τὴν πορεία τῶν τοιούτων ὁμολογητῶν! Ἰσχυρίζονται κάποιοι ὅτι ἂν παύσουν κοινωνία μὲ τοὺς οἰκουμενιστὰς θὰ εὑρεθοῦν ἐκτὸς ἐκκλησία. Οὐδεμία ὅμως πατερικὴ μαρτυρία ἀναφέρουν. Ἡ κοινωνία αὐτὴ τοὺς καθιστᾶ “ἐχθροὺς τοῦ Θεοῦ” ἔστω κι᾽ἂν θεωρητικῶς ἀπορρίποτουν τὴν αἵρεσιν (P.G. :99,1164Α). Ἡ τοιαύτη κοινωνία (πατρ. Βαρθολομαίου κ´ἀρχιεπ. Ἱερωνύμου) εἶναι συμμετοχὴ εἰς τὸ ἔγκλημα τῆς αἱρέσεως.
Ἐγκωμιάζουν τὸν ἁγιορείτη π. Ἐφραὶμ Φιλοθεΐτην δρῶντα εἰς Ἀμερικὴν κ᾽ὠνομάζουν αὐτόν «δεύτερον κοσμᾶ Αἰτωλόν». Ὁ ἁγ. Κοσμᾶς καταριότανε τοὺς παπικούς, ἐνῶ ὁ ἐπίσκοπος Σωτήριος (τοῦ Καναδᾶ) τοὺς ἔχει ἐν Χριστῷ ἀδελφούς. Πῶς λοιπὸν κοινωνῶν μαζί του ὁ π. Ἐφραίμ, γίνεται νέος Κοσμᾶς Αἰτωλός; Δυστυχῶς ὁδηγοῦν τὸν λαὸν εἰς τὸ στόμα λύκων. Ἂν παραδεχθοῦν ὅτι οἱ ποιμένες εἶναι λύκοι, θὰ πρέπει νὰ διακόψουν τὴν μετ᾽αὐτῶν κοινωνία, τὸ ὁποῖο θἄχῃ ὡς συνέπεια διωγμὸ καὶ καθαίρεσιν.
Οἱ γέροντες π. Παΐσιος ἁγιορείτης καὶ π. Πορφύριος οὐδέποτε συμβούλευσαν τοὺς πιστοὺς κάτι ποὺ νὰ τοὺς προστατεύσουν ἀπ᾽τὶς ἀντορθόδοξες ἐνέργειες τοῦ οἰκουμ. Πατριάρχου καὶ δορυφόρων του, ἐτήρησαν ἔνοχον σιωπήν. Ὁ π. Παΐσιος εἰς ἐφημερίδα “Καθημερινή” 27-11-1993 ὀνομάζει τὸν πατρ. Βαρθολομαῖο ὡς τὸν καλύτερον. Ὁ π. Πορφύριος ἀδιαφόρησε κι᾽αὐτὸς διὰ τὸν συλούμενον θησαυρὸ τῆς Ὀρθοδοξίας, ὑπὸ τῶν δῆθεν φυλάκων της. Δὲν εἶναι δυνατὸν οἱ Γέροντες αὐτοὶ ν᾽ἀποτελοῦν κριτήριον ὀρθοδοξίας διότι τίποτα ἀπ᾽τὰ λεγόμενά τους, δὲν ἐναρμονίζεται μὲ τὸν ἀντιαιρετικὸν λόγον. Πρέπει νὰ ἐξετάζωμεν ποίαν ὁδὸν πρέπει νὰ βαδίσωμεν σύμφωνα πρὸς τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας.
Πολλοὶ λέγουν: «Ποῦ θὰ πᾶμε; εἶναι τόσες παρατάξεις τῶν Παλαιοημερολογιτῶν». Αὐτὸν δὲν εἶναι λογικὸ καὶ θεολογικὸ ἐπιχείρημα, διότι ἂν ὑποθέσωμε ὅτι δὲν ὑπῆρχαν οἱ Παλαιοημερολογίτες, θἄπρεπε νὰ κοινωνοῦν μὲ τὴν κακοδοξίαν, ἀνεχόμενοι τὰ πάντα, ὅπως πράττουν σήμερα; Τί ἄλλο περιμένουν νὰ πράξουν οἱ οἰκουμενιστὲς διὰ νὰ τοὺς ἀποκηρύξουν; Κάποιοι λέγουν, “ὅταν γίνῃ τὸ κοινὸ ποτήριο, τότε θὰ διακόψουμε κοινωνία...». Αὐτὸ εἶναι ἀντιπατερικὴ διδαχή, αὐτὰ ποὺ ἔχουν γίνει μέχρι τώρα, εἶναι χειρότερα ἀπὸ ἕνα συλλείτουργο. Ἂν δὲν τοὺς ἀναπαύουν οἱ ἱερεῖς τοῦ «Παλαιοῦ» ἂς μιμηθοῦν τὸ παράδειγμά τους, ὥστε ἱερεῖς καὶ πιστοὶ μαζί, νὰ συγκροτήσουν τὸ «μικρὸ ποίμνιο» τὴν ἀληθινὴ ἐκκλησία. Αὐτὸ ζητάει ὁ Θεός, τὴν διακοπὴ κοινωνίας μὲ τὴν αἵρεση καὶ νὰ μὴ ἀμελοῦν οἱ πιστοὶ τὰ ὀρθὰ δόγματα καὶ ἀγαθὰ ἔργα.
Ἂν δὲν κατανοήσουν ὅλοι ὅσοι λέγουν τοὺς Παλαιοημερολογίτας, «ἐκτὸς ἐκκλησίας» ὅτι δὲν εἶναι ἐκτός, ἀλλὰ γνήσια τέκνα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἂν δὲν μετανοήσουν διὰ τοὺς διωγμοὺς ποὺς τοὺς ἔκαναν ἀπὸ τὸ 1924 ἕως σήμερα, δὲν μποροῦν νὰ ἑρμηνεύσουν ὀρθῶς καὶ νὰ ἀντιμετωπίσουν τὴν ἐκκλησιαστικὴ τραγωδία. Πρέπει ν᾽ἀρχίσουν ἀπ᾽τὰ θεμέλια, κι᾽ἂν ἐκεῖ ἀριστεύσουν, θὰ εὑρεθοῦν εἰς τὸ αὐτὸ μέτωπο.
Ἡ εὐθύνη τῆς Ἑλλαδικῆς ἐκκλησίας εἶναι μεγάλη, διότι ἐπικροτεῖ τὸ φθοροποιὸν ἔργον τοῦ πατριαρχείου Κων\λεως, ἀρχῆς γενομένης μὲ τὴν καινοτομία τοῦ 1924 τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου.
Ὁ Παπισμὸς καὶ Μονοφυσιτισμὸς θεωροῦνται ἀπὸ τοὺς δῆθεν ὀρθοδόξους «ἀδελφὲς ἐκκλησίες», ἐνῷ ἡ ἐκκλησία τοῦ Πατρίου ἑορτολογίου εἶναι δι᾽αὐτοὺς σχισματικὴ καὶ αἱρετική.
Ἡ σύγχυσις τῶν νεοημερολογιτῶν ὀφείλεται καὶ εἰς τὸ ὅτι θεωροῦν ἐντὸς ἐκκλησίας ὅποιον κοινωνεῖ μὲ τοὺς πατριάρχας, ἐπισκόπους κι᾽ἂς κηρύττουν αἱρετικά, ἐκτὸς ἐκκλησίας ὅποιον δὲν κοινωνεῖ μ᾽αὐτούς. Ὅμως ὅποιος εἶναι μὲ τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἐκφράζει ἡ παράδοσις τῆς Ὀρθοδοξίας, εἶναι τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ κι᾽ἂς μὴ κοινωνεῖ μὲ τοὺς κακοδόξους ποιμένας.
Τὸ πρωτεῦον εἶναι νὰ εὑρίσκεται ὁ πιστὸς ἑνωμένος μὲ τὴν Ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὄχι νὰ κοινωνῇ μὲ τὸν κακόδοξο ἐπίσκοπο, ἀπὸ φόβο μήπως εὑρεθῆ, ἐκτὸς ἐκκλησίας. Γι᾽αὐτὸ ὁ ἁγ. Μάξιμος ἐρωτηθεὶς μὲ ποία ἐκκλησία κοινωνεῖ, ἀφοῦ ὅλες ἑνώθηκαν μὲ τὴν κακοδοξοῦσα Κων\πολη, τοὺς ἀπήντησε, ὅτι “Καθολικὴ Ἑκκλησία εἶναι ἡ ὀρθὴ καὶ σωτήριος ὁμολογία τῆς πίστεως εἰς τὸν Θεόν” (P.G. :90,132).
Ἡ ἐκκλησία ἀναθεματίζει καὶ μετὰ θάνατον τοὺς αἱρετικοὺς καὶ συνεπῶς ὅσους τοὺς ἀκολούθησαν. Τί ὠφελεῖ τοὺς «μνημονευτάς» ποὺ κοινωνοῦν μὲ τὴν καθόλου «ὀρθοδοξίαν», δηλαδὴ τὴν διοικητικὴ αὐτῆς πλευράν, ἀφοῦ πολεμοῦν τὴν Ἀλήθειά Της; Ἡ ἀσφάλεια εἶναι μία! Ἡ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ, δηλαδὴ ἡ διακοπὴ κοινωνίας μετὰ τῶν κακοδόξων, ὥστε ἀπομονούμενοι ἢ νὰ μετανοήσουν ἢ νὰ καταδικασθοῦν. Ὅποιοι ἀπομακρύνονται ἀπ᾽τοὺς ψευδοποιμέναν τόσον περισσότερον προσεγγίζουν τὸν Θεόν. Ὅσο χειρότερα βαίνουν τὰ τῶν Παλαιημερολογιτῶν, τόσο κρῖμα θὰ βαραίνη τὶς ψυχὲς τῶν Νεοημερολογιτῶν ποὺ ἀρκοῦνται νὰ τοὺς βλέπουν ἀγωνιζομένους, νὰ τοὺς κριτικάρουν ἀσυμπαθῶς, χωρὶς ν᾽ἀποτειχίζωνται καὶ αὐτοί.
Εὐχόμεθα ὁλόψυχα, νὰ προβληματισθοῦν καλοπροαίρετες ψυχὲς καὶ νὰ εὕρουν τὴν ὁδὸν τῆς ὁμολογίας. ΑΜΗΝ.
Μετὰ τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης Γέρων Ἀλύπιος καὶ
ἡ ἐμὴ συνοδεία. Ἱερὸν Κελλίον Ἁγίου Νικολάου καὶ
ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου - Καψάλα
Ἅγιον Ὄρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου