ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ»

Στην ιστοσελίδα «Εκκλησιαστικός» διαβάσαμε άρθρο με τίτλο «Εἶναι οἱ ἀντιοικουμενιστές γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί;». Διαβάζοντάς το κανείς και κοιτώντας πάνω αριστερά στην ιστοσελίδα την εικόνα του αειμνήστου πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου, δεν ξέρει αν πρέπει να γελάσει ή να κλάψει. Οι επίγονοι του πρώην Φλωρίνης, δέσμιοι των ματθαιϊκών κακοδοξιών…

Το άρθρο αρχίζει μιλώντας για ένα τρίτο ρεύμα - χωρίς όμως να ονομάζει ποια είναι τα άλλα δύο - που υπάρχει μέσα στο ορθόδοξο ελληνικό πλήρωμα - χωρίς όμως να διευκρινίζει ποιοι το αποτελούν - τους «αντιοικουμενιστές» όπως τους ονομάζει.

Συνεχίζοντας διαβάζουμε:

«Αὐτοί διακρίνονται καί σέ παλαιοημερολογίτες καί σέ νεοημερολογίτες. Οἱ πρῶτοι θεωροῦν τούς νεοημεορολογίτας, ἀσθενῆ μέλη τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὡς δῆθεν ἄκριτους αἱρετικούς, οἱ ὁποῖοι ἀναμένουν τό «θαῦμα» τῆς συγκλήσεως Πανορθοδόξου Συνόδου (ὑπό ποίων;) ἡ ὁποία θά τούς καταδικάσει τελεσιδίκως καί θά τούς ἀποκόψει ἀπό τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας».

Εδώ υποθάλπονται δύο βασικές θέσεις του(ων) συντάκτη(ων) του άρθρου. Πρώτον, ότι οι νεοημερολογίτες είναι αιρετικοί και δεύτερον ότι δεν πρόκειται να συνέλθει Πανορθόδοξη Σύνοδος.

Για να δούμε τι γράφει γι’ αυτές τις δύο θέσεις ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος στην Ποιμαντορική Εγκύκλιο του της 1-6-1944 (όσοι έχετε τα άπαντά του μην τα αφήνετε να σκονίζονται):

«Κατά το πνεύμα των σχετικών θείων και ιερών Κανόνων, όταν ο Προϊστάμενος ή το πλείστον των Αρχιερέων μιας ανεγνωρισμένης Ορθοδόξου Εκκλησίας, εισαγάγωσιν εις την Εκκλησίαν μίαν καινοτομίαν αντικειμένην προς τους θείους και ιερούς Κανόνας και την ορθόδοξον θείαν λατρείαν, δικαιούνται μεν οι Ορθοδοξούντες Αρχιερείς της Εκκλησίας ταύτης να διακόψωσι την Εκκλησιαστικήν επικοινωνίαν μετά των καινοτόμων και προ Συνοδικής διαγνώμης, ίνα μη ώσι και ούτοι συνυπεύθυνοι ενώπιον της όλης Εκκλησίας δια την κακώς και αντικανονικώς εισαχθείσαν καινοτομίαν, αλλά δεν δικαιούνται να κηρύξωσι τους καινοτομήσαντας Αρχιερείς Σχισματικούς και εις καθαίρεσιν να υποβάλωσιν αυτούς, τουθ’ όπερ είναι αποκλειστικόν δικαίωμα της όλης Εκκλησίας εις Σύνοδον συνερχομένης και εν Αγίω Πνεύματι αποφαινομένης και την ετυμηγορίαν αυτής εκδικούσης μετά λιπαρόν διαφωτισμόν και την εμπεριστατωμένην απολογίαν των υπό κρίσιν καινοτόμων Αρχιερέων»

και συνεχίζει παρακάτω:

«Οι Κανόνες ούτοι ως πας τις καλός και ειλικρινής συζητητής εννοεί, παρέχουν εις τους Ορθοδοξούντας Κληρικούς και αποστέργοντας την καινοτομίαν της προϊσταμένης Εκκλησιαστικής Αρχής, το δικαίωμα μόνον της διακοπής της Εκκλησιαστικής επικοινωνίας μετά της Διοικούσης Αρχής και της κατά μηδένα τρόπον υπακοής και πειθαρχίας εις Αυτήν, του δικαιώματος της κηρύξεως ταύτης ως αιρετικής και αποσχίσεως αυτής εκ του καθόλου της Ορθοδοξίας Κορμού επιφυλαχθέντος εις την Κανονικήν Σύνοδον».

Και πριν κλείσει την Ποιμαντορική Εγκύκλιο (την οποία επιφυλασσόμαστε να αναρτήσουμε ολόκληρη, λόγω αφενός της σπουδαιότητάς της από εκκλησιολογικής πλευράς, αφετέρου για το δυσεύρετον αυτής αφού τεχνηέντως αποκρύπτεται) γράφει:

«Δια τον σοβαρόν τούτον λόγον από ορθοδόξου απόψεως ημείς γνώσται του πνεύματος των θείων Κανόνων και των σεπτών Δογμάτων και παραδόσεων της ορθοδόξου Εκκλησίας, ηρνήθημεν να θεωρήσωμεν την Ιεραρχίαν της Ελλάδος και ενεργεία Σχισματικήν αλλά δυνάμει μόνον, έως ου συνέλθη μία Σύνοδος έγκυρος ίνα δικάση τους καινοτόμους Αρχιερείς και αρνούμενους τούτους μετά τον επαρκή διαφωτισμόν να επιστρέψωσιν εις την παράδοσιν του ορθοδόξου εορτολογίου, καθαιρέση και αποσχίση και Σχισματικούς εν ενεργεία να διακηρύξη, οπότε θα αναγνωρίση τους ολίγους ορθοδοξούντας Αρχιερείς ως μόνους εκπροσώπους της ορθοδόξου Ελληνικής Εκκλησίας».

Ήδη λίγα χρόνια νωρίτερα σε επιστολή του (9-11-1937) προς τον Κυκλάδων Γερμανό γράφει:

«Κατά την θεμελιώδην ταύτην της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας αρχήν, μία Εκκλησία τότε μόνον έχει κύρος και τα μυστήρια αυτής αγιαστικήν χάριν και ενέργειαν, όταν αύτη έχει συστηθή ή αναγνωρισθή υπό της καθόλου Ορθοδόξου Εκκλησίας και τότε μόνον αύτη απόλλυσι το κύρος αυτής και την αγιαστικήν δύναμιν και ενέργειαν τα Μυστήρια αυτής, όταν Αύτη δια μίαν κακοδοξίαν κηρυχθή αιρετική ή Σχισματική υπό της όλης Εκκλησίας, ης την έγκυρον γνώμην και τελεσίδικον απόφασιν διερμηνεύει η Οικουμενική και Πανορθόδοξος Σύνοδος».

Και συνεχίζει:

«Εις την προκειμένην περίπτωσιν οι κανόνες δίδουν εις τα άτομα το δικαίωμα μόνον ν’ αποκηρύξουν τον πρώτον εξερχόμενον των ορίων της παραδόσεως και να διακόψωσι πάσαν εκκλησιαστικήν επικοινωνίαν μετ’ αυτού και προ συνοδικής διαγνώμης και να καταγγείλωσιν αυτόν εις πανορθόδοξον Σύνοδον, μόνη αρμοδίαν να δικάση και να καταδικάση αυτόν και να κηρύξει αιρετικόν ή σχισματικόν».

Το άρθρο του «Εκκλησιαστικου» συνεχίζει αναφέροντας για τους αντιοικουμενιστές του νέου ημερολογίου παρόμοια με αυτά που αναφέρουμε κι εμείς στο άρθρο μας «Οι συντηρητικοί».

Παρακάτω με λύπη διαβάζουμε τα εξής φοβερά:

«Τελευταία δέ, τινές ἐξ αὐτῶν ἐχοῦν ἀποτειχισθῆ ἀπό τούς λοιπούς νεοημερολογίτας, παραμένοντας ὅμως μετέωροι καί ἀδέσποτοι μή ἐνσωματούμενοι στήν Γνήσια Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μέ ἀποτέλεσμα οἱ ἀποτοιχισμένοι νά ἀποδειχθοῦν, τελικῶς, ἀποτυχημένοι».

Ω της σκληροκαρδίας και της πορώσεως! Βρε ευλογημένοι αντί να χαίρεστε που οι αποτειχισμένοι (από το «τείχος», όχι από τον… «τοίχο») αδελφοί μας, έκοψαν την κοινωνία με τους οικουμενιστές ποιμένες τους και εφάρμοσαν στο ακέραιο τον ΙΕ΄ Κανόνα της Πρωτοδευτέρας, τους κακίζετε που δεν ενσωματώθηκαν στην «Γνήσια Ορθόδοξη Εκκλησία» σας; Ποια «γνήσια» (περί του πλεονασμού «Γνήσιοι» βλέπε εδώ) Εκκλησία; Αυτή που τους λέτε εσείς ή αυτή που τους λένε άλλοι ή αυτή που τους υποδεικνύουν κάποιοι τρίτοι; Ή μια άλλη, που θα τους αναμυρώσουν και θα τους ξαναβαπτίσουν ή θα τους αναχειροτονήσουν;

Αντί να δουλέψετε με αγάπη από τη μία για την ένωση των παρατάξεων με βάση την κρυστάλλινη εκκλησιολογία του πρώην Φλωρίνης και από την άλλη να τείνετε χείρα συνεργασίας στους αποτειχισμένους αδερφούς μας, στις τόσο δύσκολες, θρησκευτικά και εθνικά, στιγμές της χώρας μας, βαυκαλίζεστε ότι εσείς είστε οι μόνοι «γνήσιοι» σαν άλλοι Καρπαθάκηδες και ότι εκτός από εσάς δεν υπάρχει σωτηρία;

Στη συνέχεια του άρθρου, αφού «περιποιηθήκανε» τους «αποτυχημένους» όπως με περίσσια αγάπη τους ονομάζουν, επιτίθενται εμμέσως κατά των Ενισταμένων του Μητροπολίτου Κυπριανού, όπου φαίνεται για άλλη μια φορά η ανθενωτική συμπεριφορά που επέδειξαν και κατά τον μέχρι πριν λίγο καιρό ανεπίσημο διάλογο της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος με τους Ενιστάμενους. Διαβάζουμε:

«Μέ τόν ὄρο ἐνιστάμενοι ἤ ἀντιοικουμενιστές, δέν διατυπώνουν δηλαδή τί εἶναι, ἀλλά τί ΔΕΝ εἶναι. Τέτοιος αὐτοπροσδιορισμός εἶναι ἀμάρτυρος στούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας».

Εδώ καταρχάς έχουμε έναν εσκεμμένο εννοιολογικό συσχετισμό των όρων, με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνεται ότι ο όρος «ενιστάμενος» είναι συνώνυμος του όρου «αντιοικουμενιστής», οι οποίοι και οι δύο είναι αμάρτυροι κατά τους Πατέρες.

Για τον όρο «ενιστάμενοι» ας δούμε όμως τι μαρτυρεί ο Όσιος Θεόδωρος ο Στουδίτης: «ο υπέρ της αληθείας ενιστάμενος» (P.G.99,1064) και «ομολογητής γαρ πας ο ενιστάμενος» (P.G.99,1177).

Συνεχίζει το άρθρο:

«Δέν εἶπε ποτέ ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὅτι εἶναι «Ἀντί-ἀρειανός», οὔτε ὁ Ἄγ. Κύριλλος «Ἀντί-νεστοριανός» ἤ ὁ Ἄγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός ὅτι εἶναι «Ἀντί-εἰκονομάχος». Πάντες αὐτοπροσδιορίζονταν ὡς Ὀρθόδοξοι».

Ακριβώς! Ως Ορθόδοξοι, όχι ως «Γνήσιοι» Ορθόδοξοι.

Και παρακάτω:

«Ὁ προσδιορισμός «Ἀντί-οἰκουμενιστής» εἶναι ἕνας δευτερεῦον προσδιορισμός, καί ἀπό μόνος του, δέν σημαίνει καί τήν ἰδιότητα τοῦ γνησίου ὀρθοδόξου, τοῦ μέλους δηλαδή τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας».

Αν ο γνήσιος Ορθόδοξος είναι το μέλος της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, ο σκέτο Ορθόδοξος τι είναι; Κακόδοξος;

Το άρθρο συνεχίζει και κλείνει στο ίδιο πνεύμα, με μια εμμονή σε ταμπέλες και χαρακτηρισμούς, μέσα από διάφορες ερμηνείες και προσπαθώντας να δειχθούν κάποιοι όροι με τους οποίους προσπαθεί(ούν) ο(ι) συντάκτης(ες) να χαρακτηρίσει(ουν) τον(ους) ευατό(ούς) του(ους).

Αγαπητοί κύριοι του Εκκλησιαστικού, συνέλθετε! Δεν θα δώσουν λόγω μόνο όσοι έσκισαν την Εκκλησία του Χριστού, αλλά και όσοι διαιωνίζουν αυτή την κατάσταση. Σήμερα μιλάμε και γράφουμε, αύριο μας βρίσκει ο θάνατος και τί εφόδια θα πάρουμε μαζί μας για την άλλη ζωή; Ας μην ξεχνάμε την Αγάπη. Το ότι οι οικουμενιστές χρησιμοποιούν τη λέξη αυτή συχνά, δεν σημαίνει ότι έχει χάσει την αξία της για μας.

Και Αγάπη είναι ο Χριστός και η αληθινή ενότητα στο όνομά του...

Στη μνήμη του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου

ΠΗΓΗ: http://krufo-sxoleio.blogspot.com/2012/02/blog-post_18.html