ΘΕΑΡΕΣΤΗ ΛΥΤΡΩΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑ Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΠΡΟ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΔΙΑΓΝΩΣΕΩΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ.

Η αποτείχιση των Ορθοδόξων Χριστιανών από το μνημόσυνο και την κοινωνία των δυνάμει υπερπαναιρετικών νεοημερολογίτικων σχισματικών οικουμενιστών, είναι η ασφάλεια για να βρισκόμαστε εντός Εκκλησίας, μακριά από τον μολυσμό και τον πνευματικό θάνατο. Με την αποτείχιση οι Ορθόδοξοι απομονώνουμε τους οικουμενιστές και τους.....

θέτουμε εκτός εκκλησιαστικής κοινωνίας ως υπόδικους, περιμένοντας το μελλοντικό εκκλησιαστικό δικαστήριο. Επειδή δεν γνωρίζουμε πότε και αν ο Υπερπανάγιος Τριαδικός Θεός μας, θα επιτρέψει να συγκροτηθεί σύνοδος για να καταδικάσουμε όλους τους κακόδοξους οικουμενιστές, εμείς οι Ορθόδοξοι είμαστε υποχρεωμένοι εκ Πνεύματος Αγίου να αποτειχιστούμε από τους αιρετικούς και σχισματικούς οικουμενιστές. Δεν είναι δυνατόν τόσα πολλά χρόνια μέχρι να καταδικαστούν οι οικουμενιστές, εμείς να έχουμε κοινωνία εκκλησιαστική μαζί τους, γιατί θα κολαστούμε. Γι' αυτό ο Πανάγιος Θεός μας, ασφάλισε την Αγία Του Εκκλησία με τους κανόνες της αποτειχίσεως. Αν δεν αποτειχιστούμε από τους οικουμενιστές δεν μπορούμε ούτε να προκαλέσουμε, ούτε να συγκαλέσουμε, ούτε να συκγροτήσουμε σύνοδο για να τους δικάσουμε. Δεν μπορούμε να ξυπνήσουμε ένα πρωί και να συγκροτήσουμε Σύνοδο, ενώ έχουμε κοινωνία εκκλησιαστική μαζί τους, γιατί θα πρέπει να καταδικάσουμε και τον εαυτό μας, γιατί κοινωνούσε μαζί τους. Όταν οι Πατέρες των Αγίων Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων συκγροτούσαν τις συνόδους, για να δικάσουν τους αιρετικούς, ήταν αποτειχισμένοι πρώτα. Γι' αυτό διαβάζουμε στα πρακτικά των Αγίων Συνόδων, πως όσοι δεν αποτειχίζονταν από τους κακόδοξους, ενώ οι συνάδελφοι τους είχαν αποτειχιστεί και αγωνιζόντουσαν, όταν γινόταν το δικαστήριο, ζητούσαν συγγνώμη και παρακαλούσαν τους Συνοδικούς Πατέρες να τους επιτιμήσουν επιεικώς. Σύμφωνα με τους Ιερούς κανόνες και συγκεκριμένα τον 15 της Α'Β', όποιος δεν αποτειχίζεται από τους κακόδοξους οικουμενιστές, κάνει σχίσμα στην εκκλησία και την κάνει αιρετική. Ενώ όποιος αποτειχίζεται, όχι μόνο σχίσμα δεν κάνει, αλλά σώζει την Εκκλησία από την αίρεση και το σχίσμα των οικουμενιστών για παράδειγμα και πρέπει να τον τιμήσουν οι ορθόδοξοι, ενώ αυτόν που δεν αποτειχίζεται πρέπει να τον δικάσουν σύμφωνα με την πράξη της Εκκλησίας μας. Η αποτείχιση είναι υποχρεωτική για αυτούς που θέλουν να βρίσκονται εντός Εκκλησίας και εντός Σωτηρίας, ενώ για αυτούς που θέλουν να  βρίσκονται εκτός Εκκλησίας και εκτός Σωτηρίας είναι δυνητικοί. Αν η αποτείχιση δεν ήταν υποχρεωτική και κανένας Πατέρας της Εκκλησίας δεν αποτειχιζόταν δεν θα γινόταν και καμμία Σύνοδος, για να καταδικάσει τους αιρετικούς και η Εκκλησία μας θα είχε καταντήσει ταμείο αιρέσεων, σχισμάτων και παρασυνάγωγων, μη γένοιτο. Η αποτείχιση είναι ο φράχτης για να ξεχωρίζει το στρατόπεδο των Ορθοδόξων από το στρατόπεδο των κακοδόξων, για να ξεχωρίζουν οι ομολογητές της πίστεως από τους προδότες και γενίτσαρους της Εκκλησίας. Από την αποτείχιση ξεχωρίζουν οι φίλοι του Θεού από τους φίλους του σατανά και τους εχθρούς του Θεού. Η αποτείχιση γίνεται από τους αιρετικούς και από αυτούς που συγκοινωνούν με τους αιρετικούς, μνημόσυνο = εκκλησιαστική κοινωνία, αφού η εκκλησία μας είναι σώμα από τον Πατριάρχη, μέχρι τον τελευταίο πιστό. Οι Ιεροί κανόνες μας λένε ότι όποιος κοινωνεί με ακοινώνητους να είναι ακοινώνητος, ενώ οι Πατέρες της Εκκλησίας μας φωνάζουν ''φύγετε από την κοινωνία των ακοινωνήτων και το μνημόσυνο των αμνημονευόντων''. Αν οι Πατέρες της Εκκλησίας αποτειχίζονταν μόνο από τους αιρεσιάρχες και είχαν κοινωνία με τους οπαδούς και μνημονευτές των αιρεσιαρχών δεν θα κολαζόντουσαν άμεσα από την κοινωνία των αιρετικών, αλλά θα κολαζόντουσαν έμμεσα από την συγκοινωνία των αιρετικών, Θεός φυλάξοι. Αυτοί που μνημονεύουν και έχουν κοινωνία με τους οικουμενιστές λέγονται οικουμενιστές, γιατί λοιπόν θέλουνε να λέγονται Ορθόδοξοι;

Η πόρνη είναι πόρνη, αυτός που πορνεύει με την πόρνη δεν είναι πόρνος; Ο προτεστάντης μνημονεύει προτεστάντη, ο βουδιστής βουδιστή , ο παπικός παπικό, ο ουνίτης ουνίτη, ο παραταξιακός παραταξιακό, ο οικουμενιστής οικουμενιστή και ο ορθόδοξος ορθόδοξο. Η αποτείχιση είναι διακοπή κοινωνίας ανάμεσα στον Χριστό και τον διάβολο, στην αλήθεια και το ψέμα, στο φως και το σκοτάδι, στην ζωη και τον θάνατο. Η αποτείχιση πρέπει να γίνεται πάντα σύμφωνα με το κανονικό εκκλησιαστικό δίκαιο και την πράξη της Εκκλησίας για λόγους ευσεβείας και διακαιοσύνης. Όταν κηρύσσουν επίσκοποι, κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί αίρεση δημόσια, ''γυμνή τη κεφαλή'', τότε το πλήρωμα της Εκκλησίας οφείλει να αποτειχιστεί από τους αιρεσιάρχες και τους κοινωνούντας μετ' αυτών προ και μέχρι συνοδικής κρίσεως. Οι Ιεροί κανόνες πρέπει να εφαρμόζονται στην πράξη και όχι στην θεωρία (βλ. σύναξη κληρικών και μοναχών με ομολογία πίστεως ψεύτικη). Κανένας δεν ξεδιψάει με ζωγραφιστό νερό. Η αποτείχιση πρέπει να γίνεται ολοκληρωμενη και όχι μισή (βλ. νεοημερολογίτες σχισματικούς οικουμενιστές που διέκοψαν κοινωνία μόνο με την αίρεση των οικοιυμενιστών). Οι αποτειχισμένοι από τους νεοημερολογίτες σχισματικούς αιρετικούς οικουμενιστές, μέχρι να συγκροτηθεί Αγία σύνοδος δεν χειροτονούν Επισκόπους, ούτε δημιουργούν μητροπόλεις, ούτε κατασκευάζουν συνόδους, ούτε φτιάχνουν άλλη καινούρια οργανωμένη Εκκλησία (βλ. όλες τις παρασυνάγωγες παρατάξεις). Η αποτείχιση όταν έχει κανονικότητα και νομιμότητα έχει και Αγιοπνευματικά αποτελέσματα. Ενώ όταν δεν γίνει καθόλου ή γίνει μισή ή γίνει κάτι παραπάνω από το κανονικό και το νόμιμο, τότε έχει δαιμονικά αποτελάσματα (βλ. τις παραπάνω 3 κατηγορίες κακοδόξων, πλανεμένων και διεστραμένων). Το πλήρωμα των αποτειχισμένων είναι το πλήρωμα της ομολογίας, είναι πλήρωμα ακαινοτόμητο, είναι η φυσική μορφή της Εκκλησίας σε περίοδο αιρέσεων, σχισμάτων και παρασυναγωγών. Το πλήρωμα των αποτειχισμένων έχει υποχρέωση να μην σταματήσει να αγωνίζεται κατά των κακοδόξων μέχρι να συγκροτηθεί Αγία και όχι λυστρική Σύνοδος για να τους δικάσει και για να επαναφέρει την κανονικότητα στην Εκκλησία. Το πλήρωμα της ομολογίας έχει την αυθεντία στην Εκκλησία να κρίνει αν είναι Αγιοπνευματικές οι Σύνοδοι ή να τις απορρίψει ώς λυστρικές, εφόσον είναι η γνήσια συνείδηση της Εκκλησίας. Το διαχρονικό πλήρωμα της ομολογίας όσο μικρό αν ήταν σε αντίθεση με το πλήρωμα των κακοδόξων και των προδοτών ήταν το πλήρωμα της αληθείας και είχε την ευλογία του Θεού, γι' αυτό πάντα υπήρχε και γινόταν πλειοψηφία δοξάζοντας την Ορθόδοξη Εκκλησία, ενώ το πλήρωμα των αιρετικών και των γενίτσαρων εξαφανιζόταν. Έτσι θα γίνει και αυτή τη φορά. Το πλήρωμα των αιρετικών νεοημερολογιτών σχισματικών οικουμενιστών και παρασυνάγωγων παραταξιακών με τις δαιμονικές και φρενοβλαβείς δυνητικές πλάνες απάτες και διαστροφές των αιρεσιαρχών (βλ. δυνητική επιφάνειος αίρεση και ματθαιϊκή παρασυναγωγή) και των πνευματικών ευνουχισμένων φυτών και τυφλών οπαδών τους με μαλάκυνση εγκεφάλου θα εξαφανιστεί και αυτή τη φορά και θα επικρατήσει και πάλι η αλήθεια, η κανονικότητα, το δίκαιο, η τάξη και η νομιμότητα της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.