Απολυτικιον Αναστασιμον
Τον συναναρχον Λογον Πατρι και Πνευματι, τον εκ Παρθενου τεχθεντα εις σωτηριαν ημων, ανυμνησωμεν πιστοι και προσκυνησωμεν, οτι ηυδοκησε σαρκι, ανελθειν εν τω Σταυρω, και θανατον υπομειναι, και εγειραι τους τεθνεωντας, εν τη ενδοξω Αναστασει αυτου.
Κοντακιον. Μιμητης υπαρχων...
Προς τον Αδην Σωτηρ μου συγκαταβεβηκας, και τας πυλας συντριψας ως παντοδυναμος, τους θανοντας ως κτιστης συνεξανεστησας, και θανατου το κεντρον Χριστε συνετριψας, και Αδαμ της καταρας ερρυσω Φιλανθρωπε, διο παντες σοι κραζομεν, Σωσον ημας Κυριε.
Κοντακιον του Τριωδιου. Ηχος δ'. Επεφανη σημερον.
Φαρισαιου φυγωμεν υψηγοριαν, και Τελωνου μαθωμεν το ταπεινον εν σταναγμοις, προς τον Σωτηρα κραυγαζοντες. Ιλαθι μονε ημιν ευδιαλακτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου