Η ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Η κύρηξη της σατανικής αιρέσεως του οικουμενισμού στην πράξη γίνεται επίσημα δημόσια παγκοσμίως φανερά από Πατριάρχες και Αρχιεπισκόπους της Ορθόδοξης ανατολικής Εκκλησίας

• 1920, βλάσφημη εγκύκλιο του Οικουμενικού Πατριαρχείου - (άρνηση και κατάργηση της μίας Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας και αναγνώριση των αιρετικών ως εν Χριστώ αδελφούς, συγκληρονόμους Θεού με έγκυρα μυστήρια και ιεροσύνη).
• Συμμετοχή με εκπροσώπηση των
  περισσότερων Ορθοδόξων Εκκλησιών εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων στο δαιμονικό και παναιρετικό Π.Σ.Ε..
• 1964, στην Γ' πανορθόδοξη διάσκεψη της Ρόδου όπου συμμετείχαν (14) ορθόδοξες Εκκλησίες αποφασίστηκε ότι οι Ορθόδοξες εκκλησίες του Χριστού και οι αιρέσεις του διαβόλου είναι ίσες μεταξύ τους
• 1965, άρσις των αναθεμάτων του 1054 από τον (οικουμενιστή) Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα.
• Σατανικές συμφωνίες επίσημες εκκλησιαστικά με τους παπικούς στο Μπελαμέντ του Λιβάνου το 1993 και με τους μονοφυσίτες στο Σαμπεζύ της Γενεύης το 1995.
• Επίσημη αναγνώριση από Ορθόδοξα πατριαρχεία και τοπικές εκκλησίες, των αιρετικών αγγλικανικών χειροτονιών από το 1923 μέχρι το 1935.
• Πλανεμένες διδασκαλίες διεστραμένων δογμάτων από Επισκόπους της σημερινής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
• Παράνομη και αντικανονική αγιοποίηση δεδηλωμένου μασόνου και βετεράνου οικουμενιστού Επισκόπου, από επισκόπους της Εκκλησίας χωρίς να εξεταστεί: α) αν είχε βίο ορθόδοξο και β) αν υπήρξαν σημεία αγιασμού από τον Θεό πριν και μετά θάνατον.
• Συμπροσευχές, συλειτουργίες, συνευλογίες, μνημόσυνα σε τάφους αιρετικών, ασπασμοί, ανταλλαγή δώρων, συμμετοχή σε κηδείες αιρετικών και αντίστροφα, σε πολλές συναντήσεις κοινώνησαν ευχαριστιακά Ορθόδοξοι και αιρετικοί μαζί, και γενικά πλήρης εκκλησιαστική κοινωνία Ορθοδόξων και αιρετικών. Συνοδικά πολλές φορές έχει κηρυχτεί στην Εκκλησία δημόσια η υπερπαναίρεση του οικουμενισμού, όπως στην ομολογία θυατειρων του Αθηναγόρα Κοκκινάκη.

Πως κάποιοι Ορθόδοξοι ανέχονται να μοιχεύουν πνευματικά έχοντας εκκλησιαστική κοινωνία με τους οικουμενιστές στην Εκκλησία; τους αρέσει να γίνεται Ορθόδοξη μετάληψη αιρετικής κοινωνίας; μπορεί να συνυπάρξει ο Θεός με τον διάβολο, το φως με το σκοτάδι, και η αλήθεια με το ψέμα; με το να μην αποτειχίζονται προ συνοδικής καταδίκης κάνουν την Εκκλησία αιρετική. Η Αγία Γραφή, οι Ιεροί Κανόνες και οι Πατέρες της Εκκλησίας τα έχουν ξεκαθαρίσει πριν από αιώνες αυτά τα θέματα. Είναι ντροπή να είναι αδιάβαστοι και να πλανόνται. Όλοι τα γνωρίζουν σήμερα. Αν υπάρχει φόβος δειλία και συμφέρον τότε να ξέρουν πως έχουν κάνει τις ενορίες της Εκκλησίας και τα μοναστήρια φονευτήρια ψυχών σύμφωνα με τους Ομολογητές Αγίους. Σχίσμα και αίρεση κάνουν στην Εκκλησία αυτοί που δεν αποτειχίζονται από τους κακοδόξους σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες του Παναγίου πνεύματος, ενώ αυτοί που αποτειχίζονται είναι άξιοι τιμής. Οι Πατέρες λένε ότι σε περίοδο αιρέσεως στην Εκκλησία οι Ομολογητές της Πίστεως φαίνονται από την διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας από τους κακοδόξους ενώ οι προδότες της πίστεως κοινωνούν με τους κακοδόξους. Σήμερα κάποιοι κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί υπογράφουν Ομολογία Πίστεως ενώ στην πράξη κοινωνούν εκκλησιαστικά με όλο το πλήρωμα της αιρετικής οικουμενιστικής κακοδοξίας και πλάνης. Αγωνίζονται μέσα από την Εκκλησία των πονηρευομένων και προσέχουν να μην δημιουργήσουν σχίσμα μέσα στην αίρεση του οικουμενισμού.