22 Μαρτίου 2019

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ    

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ 
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ    
Τη υπερμαχω στρατηγω τα νικητηρια, ως λυτρωθεισα των δεινων ευχαριστηρια, αναγραφω σοι η πολις σου, Θεοτοκε. Αλλ' ως εχουσα το κρατος απροσμαχητον, εκ παντοιων με κινδυνων ελευθερωσον, ινα κραζω σοι, Χαιρε, Νυμφη ανυμφευτε.  
ΧΑΙΡΕ ΝΥΜΦΗ ΑΝΥΜΦΕΥΤΕ  
ΧΑΙΡΕ ΝΥΜΦΗ ΑΝΥΜΦΕΥΤΕ
Χαιρετισμοί της Παναγίας
ΣΤΑΣΙΣ Α’ 
Άγγελος πρωτοστάτης, ουρανόθεν επέμφθη, ειπείν τή Θεοτόκω τό Χαίρε (γ’) καί σύν τή φωνή, σωματούμενόν σε θεωρών Κύριε, εξίστατο καί ίστατο, κραυγάζων πρός αυτήν τοιαύτα. 
Χαίρε, δι’ ής η χαρά εκλάμψει,
χαίρε, δι’ ής η αρά εκλείψει.
Χαίρε, τού πεσόντος , Αδάμ η ανάκλησις,
χαίρε τών δακρύων τής Εύας η λύτρωσις.
Χαίρε, ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς,
χαίρε, βάθος δυσθεώρητον καί Αγγέλων οφθαλμοίς.
Χαίρε, ότι υπάρχεις Βασιλέως καθέδρα,
χαίρε, ότι βαστάζεις τόν βαστάζοντα πάντα.
Χαίρε, αστήρ εμφαίνων τόν Ήλιον,
χαίρε, γαστήρ ενθέου σαρκώσεως.
Χαίρε, δι’ ής νεουργείται η κτίσις,
χαίρε, δι’ ής βρεφουργείται Κτίστης.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε. 
Βλέπουσα η Αγία, εαυτήν εν αγνεία, φησί τώ Γαβριήλ θαρσαλέως. Τό παράδοξόν σου τής φωνής, δυσπαράδεκτόν μου τή ψυχή φαίνεται, ασπόρου γάρ συλλήψεως τήν κύησιν πώς λέγεις; κράζων, Αλληλούϊα. 
Αλληλούϊα. 
Γνώσιν άγνωστον γνώναι, η Παρθένος ζητούσα, εβόησε πρός τόν λειτουργούντα: Εκ λαγόνων αγνών, Υιόν πώς εστι τεχθήναι δυνατόν, λέξον μοι. Πρός ήν εκείνος έφησεν εν φόβω , πλήν κραυγάζων ούτω,
Χαίρε, βουλής απορρήτου μύστις,
χαίρε, σιγής δεομένων πίστις.
Χαίρε, τών θαυμάτων Χριστού τό προοίμιον,
χαίρε, τών δογμάτων αυτού τό κεφάλαιον.
Χαίρε, κλίμαξ επουράνιε, δι ‘ ής κατέβη ο Θεός,
χαίρε γέφυρα μετάγουσα τούς εκ γής πρός ουρανόν,
Χαίρε, τό τών Αγγέλων πολυθρύλητον θαύμα,
χαίρε, τό τών δαιμόνων πολυθρήνητον τραύμα,
Χαίρε, τό Φώς αρρήτως γεννήσασα,
χαίρε, τό πώς μηδένα διδάξασα.
Χαίρε, σοφών υπερβαίνουσα γνώσιν.
χαίρε, πιστών καταυγάζουσα φρένας.
Χαίρε, Ν ύμφη ανύμφευτε. 
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε. 
Δύναμις τού Υψίστου, επεσκίασε τότε, πρός σύλληψιν τή Απειρογάμω. καί τήν εύκαρπον ταύτης νηδύν, ως αγρόν υπέδειξεν ηδύν άπασι, τοίς θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν, εν τώ ψάλλειν ούτως. Αλληλούϊα. 
Αλληλούϊα. 
Έχουσα θεοδόχον, η Παρθένος τήν μήτραν, ανέδραμε πρός τήν Ελισάβετ, τό δέ βρέφος εκείνης ευθύς, επιγνόν τόν ταύτης ασπασμόν, έχαιρε! καί άλμασιν ως άσμασιν, εβόα πρός τήν Θεοτόκον.
Χαίρε, βλαστού αμαράντου κλήμα,
χαίρε, καρπού ακηράτου κτήμα,
Χαίρε, γεωργόν γεωργούσα φιλάνθρωπον,
χαίρε, φυτουργόν τής ζωής ημών φύουσα.
Χαίρε, άρουρα βλαστάνουσα ευφορίαν, οικτιρμών,
χαίρε, τράπεζα βαστάζουσα ευθηνίαν ιλασμών.
Χαίρε, ότι λειμώνα τής τρυφής αναθάλλεις,
χαίρε, ότι λιμένα τών ψυχών ετοιμάζεις.
Χαίρε, δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα,
χαίρε, παντός τού κόσμου εξίλασμα.
Χαίρε, Θεού πρός θνητούς ευδοκία,
χαίρε, θνητών πρός Θεόν παρρησία.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε. 
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε. 
Ζάλην ένδοθεν έχων, λογισμών αμφιβόλων, ο σώφρων Ιωσήφ εταράχθη, πρός τήν άγαμόν σε θεωρών, καί κλεψίγαμον υπονοών Άμεμπτε, μαθών δέ σου τήν σύλληψιν εκ Πνεύματος αγίου, έφη. Αλληλούϊα.

Αλληλούϊα. 
ΣΤΑΣΙΣ Β’ 
Ήκουσαν οι ποιμένες των Αγγέλων υμνούντων την ένσαρκον Χριστού παρουσίαν, και δραμόντες ως προς ποιμένα, θεωρούσι τούτον ως αμνόν άμωμον, εν τη γατρί Μαρίας Βοσκηθέντα, ην υμνούντες είπον,
Χαίρε, αμνού και ποιμένος μήτηρ,
χαίρε, αυλή λογικών προβάτων.
Χαίρε, αοράτων εχθρών αμυντήριον,
χαίρε, Παραδείσου θυρών ανοικτήριον.
Χαίρε, ότι τα ουράνια συναγάλλεται τη γη,
χαίρε, ότι τα επίγεια συγχορεύει ουρανοίς.
Χαίρε, των Αποστόλων το ασίγητον στόμα,
χαίρε, των αθλοφόρων το ανίκητον θάρσος.
Χαίρε, στερρόν της πίστεως έρεισμα,
χαίρε, λαμπρόν της χάριτος γνώρισμα.
Χαίρε, δι’ ης εγυμνώθη ο Άδης,
χαίρε, δι’ ης ενεδύθημεν δόξαν.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε. 
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε. 
Θεοδρόμον αστέρα θεωρήσαντες Μάγοι, τη τούτου ηκολούθησαν αίγλη, και ως λύχνον κρατούντες αυτόν, δι’ αυτού ηρεύνων κραταιόν άνακτα, και φθάσαντες τον άφθαστον, εχάρησαν Αυτώ βοώντες, Αλληλούϊα. 
Αλληλούϊα. 
Ίδον παίδες Χαλδαίων, εν χερσί της Παρθένου, τον πλάσαντα χειρί τους ανθρώπους, και Δεσπότην νοούντες αυτόν, ει και δούλου έλαβε μορφήν, έσπευσαν τοις δώροις θεραπεύσαι και βοήσαι τη Ευλογημένη,
Χαίρε, αστέρος αδύτου Μήτηρ,
χαίρε, αυγή μυστικής ημέρας.
Χαίρε, της απάτης την κάμινον σβέσασα,
χαίρε, της τριάδος τους μύστας φωτίζουσα.
Χαίρε, τύραννον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής,
χαίρε, Κύριον φιλάνθρωπον επιδείξασα Χριστόν.
Χαίρε, η της βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας,
χαίρε, η του βορβόρου ρυομένη των έργων.
Χαίρε, πυρός προσκύνησιν παύσασα,
χαίρε, φλογός παθών απαλλάτουσα.
Χαίρε, πιστών οδηγέ σωφροσύνης,
χαίρε, πασών γενεών ευφροσύνη.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε. 
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε. 
Κήρυκες θεοφόροι γεγονόντες οι Μάγοι, υπέστρεψαν εις την Βαβυλώνα, εκτελέσαντές σου τον χρησμόν και κηρύξαντές σε τον Χριστόν άπασιν, αφέντες τον Ηρώδην ως ληρώδη, μη ειδότα ψάλλειν. Αλληλούϊα.

Αλληλούϊα.

Λάμψας εν τη Αιγύπτω φωτισμόν αληθείας, εδίωξας του ψεύδους το σκότος, τα γαρ είδωλα ταύτης, Σωτήρ, μη ενέγκαντά σου την ισχύν πέπτωκεν, οι τούτων δε ρυσθέντες εβόων προς την Θεοτόκον,
Χαίρε, ανόρθωσις των ανθρώπων,
χαίρε, κατάπωσις των δαιμόνων.
Χαίρε, της απάτης την πλάνην πατήσασα,
χαίρε, των ειδώλων τον δόλον ελέγξασα.
Χαίρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραώ τον νοήτον,
χαίρε, πέτρα η ποτίσασα τους διψώντας την ζωήν.
Χαίρε, πύρινε στύλε, οδηγών τους εν σκότει,
χαίρε, σκέπη του κόσμου, πλατυτέρα νεφέλης.
Χαίρε, τροφή του μάννα διάδοχε,
χαίρε, τρυφής αγίας διάκονε.
Χαίρε, η Γη της επαγγελίας,
χαίρε, εξ ης ρέει μέλι και γάλα.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε. 
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε. 
Μέλλοντος Συμεώνος του παρόντος αιώνος μεθίστασθαι του απατεώνος, επεδόθης ως βρέφος αυτώ, αλλ’ εγνώσθης τούτω και Θεός τέλειος, διόπερ εξεπλάγη σου την άρρητον σοφίαν, κράζων, Αλληλούϊα. 
Αλληλούϊα. 
ΣΤΑΣΙΣ Γ’ 
Νέαν έδειξε κτίσιν, εμπανίσας ο Κτίστης, υμίν τοις υπ’ αυτού γενομένοις εξ ασπόρου βλαστήσας γαστρός, και φυλάξας ταύτην, ώσπερ ην, άφθορον, ίνα το θαύμα βλέποντες, υμνήσωμεν αυτήν, βοώντες:
Χαίρε, το άνθος της αφθαρσίας,
χαίρε, το στέφος της εγκρατείας.
Χαίρε, αναστάσεως τύπον εκλάμπουσα,
χαίρε, των Αγγέλων τον βίον εμφαίνουσα.
Χαίρε, δένδρον αγλαόκαρπον, εξ ου τέφονται πιστοί,
χαίρε, ξύλον ευσκιόφυλλον, υφ’ ου σκέπτοναι πολλοί.
Χαίρε, κυοφορούσα οδηγόν πλανωμένοις,
χαίρε, απογεννώσα λυτρωτήν αιχμαλώτοις.
Χαίρε, Κριτού δικαίου δυσώπησις,
χαίρε, πολλών πταιόντων συγχώρησις.
Χαίρε, στολή των γυμνών παρρησίας,
χαίρε, στοργή πάντα πόθον νικώσα.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε. 
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε. 
Ξένον τόκον ιδόντες, ξενωθώμεν του κόσμου, τον νουν εις ουρανόν μεταθέντες, διά τούτο γαρ ο υψηλός Θεός επί γης εφάνη ταπεινός άντρωπος, βουλόμενος ελκύσαι προς το ύψος τους Αυτώ βοώντας: Αλληλούϊα. 
Αλληλούϊα. 
Όλος ην εν τοις κάτω, και των άνω ουδόλως απήν ο απερίγραπτος Λόγος; συγκατάβασις γαρ θεϊκή, ου μετάβασις δε τοπική γέγονε; και τόκος εκ Παρθένου θεολήπτου ακουούσης ταύτα:
Χαίρε, Θεού αχωρήτου χώρα;
χαίρε, σεπτού μυστηρίου θύρα.
Χαίρε, των απίστων αμφίβολον άκουσμα;
χαίρε, των πιστών αναμφίβολον καύχημα.
Χαίρε, όχημα πανάγιον του επί των Χερουβείμ;
χαίρε, οίκημα πανάριστον του επί των Σεραφείμ.
Χαίρε, η ταναντία εις ταυτό αγαγούσα;
χαίρε, η παρθενίαν και λοχείαν ζευγνύσα.
Χαίρε, δι’ ης ελύθη παράβασις;
χαίρε, δι’ ης ηνοίχθη Παράδεισος.
Χαίρε, η κλεις της Χριστού βασιλείας;
χαίρε, ελπίς αγαθών αιωνίων.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε. 
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε. 
Πάσα φύσις Αγγέλων κατεπλάγη το μέγα της σης ενανθρωπήσεως έργον, τον απρόσιτον γαρ ως Θεόν, εθεώρει πάσι προσιτόν άνθρωπον ημίν μεν συνδιάγοντα, ακούοντα δε παρά πάντων ούτως; Αλληλούϊα. 
Αλληλούϊα. 
Ρήτορας πολυφθόγγους ως ιχθύας αφώνους ορώμεν επί σοι, Θεοτόκε; απορούσι γαρ λέγειν το πως και Παρθένος μένεις και τεκείν ίσχυσας; ημείς δε το Μυστήριον θαυμάζοντες, πιστώς βοώμεν:
Χαίρε, σοφίας Θεού δοχείον,
χαίρε, προνοίας αυτού ταμείον.
Χαίρε, φιλοσόφρους ασόφους δεικνύουσα;
χαίρε, τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα.
Χαίρε, ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί;
χαίρε, ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί.
Χαίρε, των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα;
χαίρε, των αλιέων τας σαγήνας πληρούσα.
Χαίρε, βυθού αγνοίας εξέλκουσα;
χαίρε, πολλούς εν γνώσει φωτίζουσα.
Χαίρε, ολκάς των θελόντων σωθήναι;
χαίρε, λιμήν του βίου πλωτήρων.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε. 
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε. 
Σώσαι θέλων τον κόσμον ο των όλων κοσμήτωρ, προς τούτον αυτεπάγγελτος ήλθε, και ποιμήν υπάρχων ως Θεός, δι’ ημάς εφάνη καθ’ ημάς άνθρωπος; ομοίω γαρ το όμοιον καλέσας, ως Θεός ακούει; Αλληλούϊα. 
Αλληλούϊα. 
ΣΤΑΣΙΣ Δ’ 
Τείχος εί τών Παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, καί πάντων τών εις σέ προστρεχόντων, ο γάρ τού ουρανού καί τής γής, κατεσκεύασέ σε Ποιητής Άχραντε, οικήσας εν τή μήτρα σου, καί πάντας σοι προσφωνείν διδάξας.
Χαίρε, η στήλη τής παρθενίας.
χαίρε, η πύλη τής σωτηρίας.
Χαίρε, αρχηγέ νοητής αναπλάσεως.
χαίρε, χορηγέ θεϊκής αγαθότητος.
Χαίρε, σύ γάρ ανεγέννησας τούς συλληφθέντας αισχρώς.
χαίρε, σύ γάρ ενουθέτησας τούς συληθέντας τόν νούν,
Χαίρε, η τόν φθορέα τών φρενών καταργούσα.
χαίρε, η τόν σπορέα τής αγνείας τεκούσα.
Χαίρε, παστάς ασπόρου νυμφεύσεως.
χαίρε, πιστούς Κυρίω αρμόζουσα,
Χαίρε, καλή κουροτρόφε παρθένων.
χαίρε, ψυχών νυμφοστόλε αγίων,
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε. 
Ύμνος άπας, ηττάται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τώ πλήθει τών πολλών οικτιρμών σου, ισαρίθμους γάρ τή ψάμμω ωδάς, άν προσφέρωμέν σοι, Βασιλεύ άγιε, ουδέν τελούμεν άξιον, ων δέδωκας ημίν, τοίς σοί βοώσιν, Αλληλούϊα.

Αλληλούϊα. 
Φωτοδόχον λαμπάδα, τοίς εν σκότει φανείσαν, ορώμεν τήν αγίαν Παρθένον, τό γάρ άϋλον άπτουσα φώς, οδηγεί πρός γνώσιν θεϊκήν άπαντας, αυγή τόν νούν φωτίζουσα, κραυγή δέ τιμωμένη ταύτα.
Χαίρε, ακτίς νοητού Ηλίου,
χαίρε, βολίς τού αδύτου φέγγους.
Χαίρε, αστραπή τάς ψυχάς καταλάμπουσα,
χαίρε, ώς βροντή τούς εχθρούς καταπλήττουσα,
Χαίρε, ότι τόν πολύφωτον ανατέλλεις φωτισμόν,
χαίρε, ότι τόν πολύρρητον, αναβλύζεις ποταμόν.
Χαίρε, τής κολυμβήθρας ζωγραφούσα τόν τύπον,
χαίρε, τής αμαρτίας αναιρούσα τόν ρύπον,
Χαίρε, λουτήρ εκπλύνων συνείδησιν,
χαίρε, κρατήρ κιρνών αγαλλίασιν.
Χαίρε, οσμή τής Χριστού ευωδίας.
χαίρε, ζωή μυστικής ευωχίας,
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε. 
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε. 
Χάριν δούναι θελήσας, οφλημάτων αρχαίων, ο πάντων χρεωλύτης ανθρώπων, επεδήμησε δι’ εαυτού, πρός τούς αποδήμους τής αυτού χάριτος, καί σχίσας τό χειρόγραφον, ακούει παρά πάντων ούτως, Αλληλούϊα. 
Αλληλούϊα. 
Ψάλλοντές σου τόν τόκον, ανυμνούμέν σε πάντες, ώς έμψυχον ναόν, Θεοτόκε, εν τή σή γάρ οικήσας γαστρί, ο συνέχων πάντα τή χειρί Κύριος, ηγίασεν, εδόξασεν, εδίδαξε βοάν σοι πάντας.
Χαίρε, σκηνή τού Θεού καί Λόγου.
χαίρε, Αγία Αγίων μείζων,
Χαίρε, κιβωτέ χρυσωθείσα τώ Πνεύματι.
χαίρε, θησαυρέ τής ζωής αδαπάνητε,
Χαίρε, τίμιον διάδημα, βασιλέων ευσεβών.
χαίρε, καύχημα σεβάσμιον, Ιερέων ευλαβών,
Χαίρε τής Εκκλησίας ο ασάλευτος πύργος.
χαίρε, τής βασιλείας τό απόρθητον τείχος.
Χαίρε, δι’ ής εγείρονται τρόπαια.
χαίρε, δι’ ής εχθροί καταπίπτουσι.
Χαίρε, χρωτός τού εμού θεραπεία,
χαίρε, ψυχής τής εμής σωτηρία.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε. 
Ώ πανύμνητε Μήτερ, η τεκούσα τόν πάντων Αγίων αγιώτατον Λόγον (γ’), δεξαμένη τήν νύν προσφοράν, από πάσης ρύσαι συμφοράς άπαντας, καί τής μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως τούς σοί βοώντας, Αλληλούϊα. 
Αλληλούϊα. 
Άγγελος πρωτοστάτης, ουρανόθεν επέμφθη, ειπείν τή Θεοτόκω τό Χαίρε (γ’) καί σύν τή ασωμάτω φωνή, σωματούμενόν σε θεωρών Κύριε, εξίστατο καί ίστατο, κραυγάζων πρός αυτήν τοιαύτα.
Χαίρε, δι’ ής η χαρά εκλάμψει,
χαίρε, δι’ ής η αρά εκλείψει.
Χαίρε, τού πεσόντος, Αδάμ η ανάκλησις,
χαίρε τών δακρύων τής Εύας η λύτρωσις.
Χαίρε, ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς,
χαίρε, βάθος δυσθεώρητον καί Αγγέλων οφθαλμοίς.
Χαίρε, ότι υπάρχεις Βασιλέως καθέδρα,
χαίρε, ότι βαστάζεις τόν βαστάζοντα πάντα.
Χαίρε, αστήρ εμφαίνων τόν Ήλιον,
χαίρε, γαστήρ ενθέου σαρκώσεως.
Χαίρε, δι’ ής νεουργείται η κτίσις,
χαίρε, δι’ ής βρεφουργείται Κτίστης.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε. 
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε. 
Ήχος πλ. δ’  Αυτόμελον
Τή υπερμάχω στρατηγώ τά νικητήρια, ως λυτρωθείσα τών δεινών, ευχαριστήρια, αναγράφω σοι η Πόλις σου, Θεοτόκε, αλλ’ ώς έχουσα τό κράτος απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον ίνα κράζω σοι, Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΝΕΟ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ  ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΙΕΡΕΙΣ ΡΕΖΙΛΕΥΟΥΝ ΞΕΥΤΙΛΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΑΔΕΙΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΠΛΑΝΕΣ ΤΙΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΑΣΤΡΟΦΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗΣ ΦΡΑΓΚΟ-ΛΑΤΙΝΟ-ΠΑΠΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ  ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ Γ.Ο.Χ. ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΛΑΡΙΣΣΗΣ. ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝΕ ΠΑΡΕΙ ΟΛΟΙ ΧΑΜΠΑΡΙ ΟΤΙ ΚΑΤΑΠΙΝΟΥΝ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΝΕΟ-ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟ ΣΧΙΣΜΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΜΑΣΟΝΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ  ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΞΕΦΩΝΙΖΟΥΝ. ΜΕ ΤΙΣ ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ ΔΙΑΣΤΡΟΦΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΠΟΥ ΤΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΚΑΨΙΜΟ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ. ΠΟΛΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΓΟΧΙΚΗ ΝΕΟ-ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΤΩΝ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΑΦΟΥ ΤΑ ΛΕΝΕ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. .


ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΝΕΟ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ  ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΙΕΡΕΙΣ ΡΕΖΙΛΕΥΟΥΝ ΞΕΥΤΙΛΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΑΔΕΙΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΠΛΑΝΕΣ ΤΙΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΑΣΤΡΟΦΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗΣ ΦΡΑΓΚΟ-ΛΑΤΙΝΟ-ΠΑΠΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ  ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ Γ.Ο.Χ. ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΛΑΡΙΣΣΗΣ.

ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝΕ ΠΑΡΕΙ ΟΛΟΙ ΧΑΜΠΑΡΙ ΟΤΙ ΚΑΤΑΠΙΝΟΥΝ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΝΕΟ-ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟ ΣΧΙΣΜΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΜΑΣΟΝΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ  ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΞΕΦΩΝΙΖΟΥΝ.

ΜΕ ΤΙΣ ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ ΔΙΑΣΤΡΟΦΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΠΟΥ ΤΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΚΑΨΙΜΟ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ.

ΠΟΛΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΓΟΧΙΚΗ ΝΕΟ-ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΤΩΝ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΑΦΟΥ ΤΑ ΛΕΝΕ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

.

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΙ ΘΕΟΣΕΒΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΟΣΟΙ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΤΟ ΝΕΟ ΠΑΠΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΔΕΝ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

ΒΑΛΤΟΙ ΚΑΙ ΠΛΑΝΕΜΕΝΟΙ ΚΑΚΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΘΕΟΜΑΧΟΙ ΠΑΠΟΔΟΥΛΟΙ ΣΧΙΣΤΕΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΕΝΩΘΗΚΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΣΧΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΠΛΗΡΩΜΑΤΟΣ.

Η ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΥ Π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΣΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΥ.

ΜΕ ΘΕΜΑ Η ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΛΛΗΣΙΑ

Εισήγηση Πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση, στην Ημερίδα για τη Μεγάλη Σύνοδο

ΠΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ


ΚΑΙ Ο ΚΟΙΝΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ


Γιατί ἀπέσυρε τὸ φλέγον θέμα ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος;



1. Ἡ ἡμερολογιακὴ ἀλλαγὴ τοῦ 1924 διέσπασε τὴν λειτουργικὴ ἑνότητα καὶ προκάλεσε διαιρέσεις

Ἕνα ἀπὸ τὰ φλέγοντα καὶ ἐπείγονταθέματα ποὺ ἐκαλεῖτο νὰ ἀντιμετωπίσει ἡμέλλουσα νὰ συνέλθει Ἁγία καὶ ΜεγάληΣύνοδος ἦτο καὶ τὸ θέμα τῆςἡμερολογιακῆς μεταρρύθμισης, τῆςἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου, τὴν ὁποία,χωρὶς πανορθόδοξη ἀπόφαση,μονομερῶς καὶ πραξικοπηματικῶς,ἐπέβαλαν ἀπὸ τὸ 1924 τὸ ΟἰκουμενικὸΠατριαρχεῖο καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆςἙλλάδος. Τὴν μεταρρύθμιση δέχθηκε καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, ἐνῶ ὅλες οἱ ἄλλες Ὀρθόδοξες ᾽Εκκλησίες ἀντέδρασαν καὶ τὴν ἀπέρριψαν, ὅπως τὰ τρία πρεσβυγενῆ πατριαρχεῖα Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας, Ἱεροσολύμων, οἱ λοιπὲς Ἐκκλησίες καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος.

Ἡ ἀντισυνοδική, ἀντικανονικὴ καὶ ἀναμφιβόλως λανθασμένη αὐτὴ ἐνέργεια, ποὺ δὲν ἀνταποκρινόταν σὲ καμμία ποιμαντικὴ ἀναγκαιότητα, ἐτραυμάτισε τὴν ἑνότητα τῆς ᾽Εκκλησίας ἑορτολογικὰ καὶ λειτουργικά, ἡ ὁποία ἑνότητα ἐπὶ δεκαέξι αἰῶνες, ἀπὸ τὴν Α´ δηλαδὴ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο (325), ποὺ καθόρισε τὸν κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα, παρέμενε ἀδιατάρακτη.

Ἡ ἑνότητα τραυματίσθηκε σὲ δύο ἐπίπεδα. Στὸ ἐπίπεδο ἐν πρώτοις τῶν τοπικῶν αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, πολλὲς ἀπὸ τὶς ὁποῖες δὲν ἀποδέχθηκαν τὴν μεταρρύθμιση καὶ ἐξακολουθοῦν μέχρι σήμερα νὰ ἑορτάζουν τὶς ἑορτὲς καὶ τὶς μνῆμες τῶν Ἁγίων κατὰ τὸ παραδεδομένο Πάτριο Ἰουλιανὸ Ἡμερολόγιο, ποὺ χαρακτηρίζεται τώρα ὡς Παλαιό. Ἄλλες ἐκκλησίες προσχώρησαν σταδιακὰ στὴν μεταρρύθμιση καὶ ἀποδέχθηκαν τὸ ἀποκληθὲν Νέο Ἡμερολόγιο, τὸ ὁποῖο μερικοὶ ἀποκαλοῦν «διορθωμένο» Ἰουλιανό, ἐνῶ οὐσιαστικὰ πρόκειται γιὰ τὸ παπικὸ Γρηγοριανὸ Ἡμερολόγιο, ποὺ πῆρε τὸ ὄνομά του ἀπὸ τὸν πάπα Γρηγόριο ΙΓ, ὁ ὁποῖος τὸ 1582 ἔκανε τὴν ἀλλαγὴ Ἡμερολογίου-Πασχαλίου στὴν Δύση, ὅπου καὶ ἐκεῖ στὴν ἀρχὴ ὑπῆρξαν ἀντιδράσεις, σιγά-σιγὰ ὅμως υἱοθετήθηκε ἀπὸ ὅλους καὶ ἰσχύει μέχρι σήμερα ὡς κοινὸ Εὐρωπαϊκὸ Ἡμερολόγιο.

Ἡ μεταξὺ τῶν δύο ἡμερολογίων χρονικὴ διαφορὰ τῶν 13 ἡμερῶν, γιὰ τὴν διόρθωση τῆς ὁποίας ἔγινε καὶ ἡ ἀλλαγή, συντελεῖ τώρα, ὥστε σὲ μεγαλύτερη ἔκταση νὰ ἔχουμε διάσπαση τῆς ἑορτολογικῆς ἑνότητας ἀπὸ τὴν πρὸ τῆς Α´ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου περίοδο, διότι τότε ὑπῆρχε ἡ διαφορὰ στὸν ἑορτασμὸ μόνον τοῦ Πάσχα, ἐνῶ τώρα ἡ διαφορὰ περιλαμβάνει ὅλες τὶς ἑορτές, Δεσποτικὲς, Θεομητορικὲς καὶ μνῆμες Ἁγίων. Ἕνας ἀπὸ τοὺς δύο βασικοὺς λόγους ποὺ συνεκλήθη ἡ Α´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν καταδίκη τῆς αἱρέσεως τοῦ Ἀρείου, ἦταν νὰ ἀποκαταστήσει τὴν ἑνότητα στὸν ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα καὶ νὰ προσδιορίσει καὶ τὸν χρόνο ἑορτασμοῦ του μὲ ἀστρονομικὰ δεδομένα (ἐαρινὴ ἰσημερία, πανσέληνος), ὥστε νὰ μὴ συμπίπτει ὁ ἑορτασμός του μὲ τὸ ἑβραϊκὸ Πάσχα. Ἡ ἀπόφαση αὐτὴ δυσκόλεψε τοὺς μεταρρυθμιστὰς νὰ προχωρήσουν καὶ στὴν ἀλλαγὴ τοῦ Πασχαλίου, διότι θὰ ἀνέτρεπαν ἐμφανῶς κανόνες καὶ ἀποφάσεις Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Γι᾽ αὐτὸ ἄφησαν ἄθικτο τὸ Πάσχα, νὰ ἑορτάζεται κατὰ τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο, καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ ἑορτάζουμε τὸ Πάσχα ἀπὸ κοινοῦ ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι, γιατὶ δὲν ἐθίγη ὁ ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα. Ἔτσι ὅμως ἔχουμε πολλὲς παραδοξότητες· υἱοθετήσαμε τὸ Νέο Ἡμερολόγιο, ἀλλὰ ἔχουμε καὶ τὸ Παλαιὸ στὸν ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα. Γιορτάζουμε ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἀπὸ κοινοῦ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ χωριστά, μὲ διαφορὰ δεκατριῶν ἡμερῶν τὰ Χριστούγεννα, τὰ Θεοφάνεια, τὴν Κοίμηση τῆς Παναγίας καὶ ὅλες τὶς μνῆμες Ἁγίων, ὅλες δηλαδὴ τὶς ἀκίνητες ἑορτὲς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἔτους. Καὶ αὐτὸ γίνεται γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, ἕνα ἀπὸ τὰ βασικὰ γνωρίσματα τῆς ὁποίας εἶναι ἡ ἑνότητα στὴ λατρεία, μαζὶ μὲ τὴν ἑνότητα στὴν πίστη καὶ στὴν διοίκηση.

Περισσότερο ἐπώδυνη εἶναι ἡ διάσπαση τῆς ἑνότητας σὲ τοπικὸ ἐπίπεδο. Ἐπειδὴ ἡ ἡμερολογιακὴ ἀλλαγὴ δὲν ἀνταποκρινόταν σὲ ποιμαντικὴ ἀνάγκη, δὲν προῆλθε δηλαδὴ ἀπὸ τὸ ποίμνιο, ἀλλὰ ἐπεβλήθη ἐκ τῶν ἄνω, γιὰ νὰ ὑπηρετήσει ἐξωεκκλησιαστικὲς σκοπιμότητες, ὑπῆρξε σφοδρὴ καὶ δικαιολογημένη ἡ ἀντίδραση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος, πολλῶν ἀρχιερέων, ἱερέων, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν μὲ συνέπεια νὰ δημιουργηθοῦν διαιρέσεις καὶ διαστάσεις μεταξὺ ἐπισκόπων καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, μεταξὺ ἱερέων καὶ ἐπισκόπων, μοναστηριῶν καὶ ἐπισκόπων, μεταξὺ ἱερέων καὶ λαϊκῶν σὲ ἐπίπεδο ἐνορίας, ἀκόμη καὶ μεταξὺ τῶν μελῶν τῆς ἰδίας τῆς οἰκογενείας. Ποιός βάσκανος νοῦς σοφίσθηκε αὐτὴν τὴν ἀλλαγὴ καὶ κατέστρεψε σὲ μεγάλη ἔκταση τὴν ἑορτολογικὴ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ σὲ τοπικὸ καὶ σὲ ὑπερτοπικὸ ἐπίπεδο; Ἡ Α´ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀποκατέστησε τὴν ἑνότητα μὲ τὸν κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα, καὶ τώρα γιατί κάποιοι κατέστρεψαν ἀντισυνοδικὰ καὶ ἀντικανονικὰ σὲ μεγαλύτερη ἔκταση αὐτὴ τὴν ἑνότητα; Δὲν θὰ ὑπάρξει κάποια ἄλλη Σύνοδος ποὺ θὰ ἐπαναφέρει τὴν ἑνότητα καὶ τὴν εἰρήνη, θὰ θεραπεύσει τὰ τραύματα ποὺ προκάλεσε ἡ μονομερής, ἀντισυνοδική, χωρὶς πανορθόδοξη ἀπόφαση, ἡμερολογιακὴ μεταρρύθμιση τοῦ 1924; Κοντεύει νὰ συμπληρωθεῖ ἕνας αἰώνας καὶ τὸ τραῦμα στὴν ἑνότητα παραμένει. Φροντίζουμε νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Παπικούς, Προτεστάντες, Μονοφυσίτες, χωρὶς νὰ ἀποκηρύξουν τὶς αἱρέσεις τους, καὶ μένουμε χωρισμένοι ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς μας τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου, μὲ τοὺς ὁποίους δὲν ἔχουμε καμμία διαφορὰ σὲ θέματα πίστεως.

2. Ἡ πανορθόδοξη ἀπόφαση τοῦ 1904: Εἶναι ἀδύνατο νὰ ἀλλάξει τὸ Ἡμερολόγιο. «Οὐκ ἐξὸν περὶ τοῦτοκαινοτομῆσαι»

Εἶναι πολὺ πικρὴ ἡ ἱστορία τῆςἡμερολογιακῆς μεταρρύθμισης καὶ ἔ-χουν γραφῆ γι᾽ αὐτὴν πλῆθος πολὺἄρθρων καὶ βιβλίων, μὲ ἀλληλοσυγ-κρουόμενη καὶ ἀλληλοαναιρούμενηἐπιχειρηματολογία, ὥστε νὰ φαίνεταιδύσκολο κατ᾽ ἀρχὴν νὰ βγάλει κανεὶςἄκρη γιὰ τὸ ποῦ βρίσκεται τὸ δίκαιο.Πολὺ ἁπλᾶ καὶ σύντομα ἡ πορεία τοῦ πράγματος κατὰ τὸν 20ὸ αἰώνα ἔχει ὡς ἑξῆς:

Σὲ ἐπιστημονικοὺς κύκλους στὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολή, ἀλλὰ καὶ σὲ δυτικίζοντες καὶ ἐκκοσμικευμένους κύκλους ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν, ἄρχισε νὰ συζητεῖται τὸ θέμα περὶ τὸ τέλος τοῦ 19ου αἰῶνος, χωρὶς καμμία εὐρύτερη ἀπήχηση στὸ σύνολο τοῦ κλήρου καὶ στοὺς λαϊκούς. Γιὰ πρώτη φορὰ ἔθεσε ἐπισήμως τὸ θέμα ὁ πατριάρχης Ἰωακεὶμ Γ´ στὴν γνωστὴ πατριαρχικὴ καὶ συνοδικὴ ἐγκύκλιο τοῦ 1902, πρὸς τοὺς προκαθημένους τῶν αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν. Πρόκειται γιὰ ἐγκύκλιο ποὺ ἐπιχειρεῖ νὰ ἀλλάξει τὴν αὐστηρὴ παραδοσιακὴ θέση τῶν Ὀρθοδόξων ἀπέναντι στοὺς ἀπεσχισμένους Χριστιανοὺς τῆς Δύσεως, ἡ ὁποία πάντως δὲν πέρασε πανορθοδόξως μέχρι σήμερα· ἐπιχειρεῖται τώρα μὲ τὴν ἐγγίζουσα Σύνοδο τῆς Κρήτης καὶ μὲ ἀνατροπὴ βέβαια τῆς προηγουμένης συνοδικῆς καὶ πατερικῆς παραδόσεως. Ἡ ἐγκύκλιος φαίνεται νὰ τηρεῖ ἴσες ἀποστάσεις ἀπέναντι τῶν δύο πλευρῶν, αὐτῶν δηλαδὴ ποὺ ἐπιθυμοῦν τὴν ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου καὶ αὐτῶν ποὺ ἀντιτίθενται σ᾽ αὐτή, καταλήγει ὅμως μὲ τὴν σωστὴ ἐπισήμανση ὅτι ὁποιαδήποτε ἀπόφαση πρέπει νὰ εἶναι κοινὴ ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων· «διαμείψασθαι πρὸς ἀλλήλας τὰς ἁγίας ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας σχετικὰς ἀνακοινώσεις, ἵνα καὶ περὶ τούτου διαμορφωθῆ κοινὸν ἐν αὐταῖς φρόνημα, μία δὲ γνώμη καὶ ἀπόφασις τῆς καθόλου ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»[1]Ἡ οὐδέτερη στάση τῆς ἐγκυκλίου δὲν ἀπαλλάσει τῆς εὐθύνης οὔτε τὸν πατριάρχη, οὔτε τοὺς συνοδικούς, διότι προέβαλαν πρὸς συζήτηση καὶ ἐπίλυση ἕνα θέμα, γιὰ τὸ ὁποῖο δὲν ὑπῆρχε καμμία ποιμαντικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ ἀνάγκη, ἀλλὰ ἄλλες σκοπιμότητες, πολιτικές, οἰκονομικές, διαχριστιανικές, ἄνωθεν ἐπιβαλλόμενες. Αὐτὸ προκύπτει ὁλοφάνερα ἀπὸ τὶς ἀπαντήσεις τῶν αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν, ποὺ εἶναι στὸ σύνολό τους αὐστηρὰ ἀρνητικές. Μνημονεύουμε τὴν κατακλεῖδα τῆς ἐπὶ τοῦ σχετικοῦ θέματος ἀπαντήσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, ἡ ὁποία ἐπισημαίνει τὶς διαιρέσεις καὶ τὴν ἀταξία ποὺ ἐπρόκειτο νὰ προκληθοῦν, χωρὶς νὰ ὑπάρχει κάποια ἐκκλησιαστικὴ ἀνάγκη:«Ἡ τοιαύτη γὰρ μεταβολή, ὡς διασαλεύουσα τὴν ἀνέκαθεν καὶ πολλάκις καθαγιασθεῖσαν ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας τάξιν, συνεπήγετο ἂν ἀναμφιβόλως διασαλεύσεις τινὰς καὶ ἐν τῷ ἐκκλησιαστικῷ βίῳ, ἐνῷ ἐν τῇ προκειμένῃ περιπτώσει τοιαῦται διασαλεύσεις οὐδεμίαν ἑαυταῖς εὑρίσκουσιν ἐπαρκῆ δικαιολογίαν οὔτε ἐν τῇ ἀποκλειστικῇ ὀρθότητι τῆς προτεινομένης μεταρρυθμίσεως οὔτε ἐν ὡριμασάσῃ τινι ἐκκλησιαστικῇ ἀνάγκῃ»[2]. Στὸ ἴδιο πνεῦμα καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρουμανίας: «Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς ἁγίας Αὐτοκεφάλου Ὀρθοδόξου Ρουμανικῆς Ἐκκλησίας φρονεῖ καὶ ἐξαιτεῖται ἵνα μένωμεν εἰς ἅπερ εὑρισκόμεθα σήμερον· ἐπειδὴ εἶναι ἀδύνατον νὰ μὴ θίξωμεν τὰς κανονικὰς διατάξεις, ἐὰν ἠθέλομεν σκεφθῇ περὶ μεταβολῆς τινος ἢ μεταρρυθμίσεως τοῦ Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου, μεθ᾽ οὗ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ζῆ ἀπὸ τοσούτου χρόνου ἢ καὶ νὰ μὴ αἰσθανθῇ στενοχωρίαν. Ἐκτὸς τούτου οὔτε διὰ τοῦ δακτύλου δὲν ἐπιτρέπεται ἡμῖν νὰ θίξωμεν τὰς ἀπηρχαιωμένας ἀποφάσεις, αἵτινες ἀποτελοῦσι τὴν ἡμετέραν ἐκκλησιαστικὴν δόξαν»[3].

Εἶναι πάντως πρὸς τιμὴν καὶ τοῦ πατριάρχου Ἰωακεὶμ καὶ τῶν συνοδικῶν ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως ὅτι, μετὰ τὶς ἀρνητικὲς ἀπαντήσεις τῶν τοπικῶν ἐκκλησιῶν, ὄχι μόνον ἔκλεισαν τὸ θέμα, ἀλλὰ καὶ ἐκτιμοῦν ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ γίνει ὁποιαδήποτε ἀλλαγὴ στὸ θέμα τοῦ Ἡμερολογίου καὶ Πασχαλίου: «Οὐκ ἐξὸν περὶ τοῦτο καινοτομῆσαι». Πόσο θὰ εὐχόμασταν ἡ ἴδια στάση νὰ ἐτηρεῖτο ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο σήμερα καὶ στὸ θέμα τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς συμμετοχῆς μας στὸ λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», γιὰ τὰ ὁποῖα ὑπάρχει συνεχὴς καὶ μεγάλη ἀντίδραση πολλῶν ἐκκλησιῶν, μερικὲς ἀπὸ τὶς ὁποῖες καλῶς ἔπραξαν καὶ ἀποχώρησαν, ἄλλες δὲ τὸ εἶχαν ἀποφασίσει καὶ ἀνέστειλαν τὴν ἀποχώρηση μετὰ ἀπὸ πιέσεις καὶ ἀπειλές! Καμμία ἀπειλὴ οὔτε πίεση τότε, ἀλλὰ γιὰ νὰ μὴ διασπασθεῖ ἡ ἑνότητα σύμπλευση πρὸς τοὺς διαφωνοῦντες. Γράφει ὡς ἀνταπάντηση πρὸς τὶς αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες τὸ 1904 διὰ τοῦ πατριάρχου Ἰωακεὶμ Γ´ καὶ τῶν συνοδικῶν ἀρχιερέων ἡ Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως: «Περὶ δὲ τοῦ καθ᾽ ἡμᾶς ἡμερολογίου τοιαύτην ἔχομεν γνώμην· αἰδέσιμον εἶναι καὶ ἔμπεδον τὸ ἀπὸ αἰώνων μὲν ἤδη καθωρισμένον, κεκυρωμένον δὲ τῇ διηνεκεῖ τῆς Ἐκκλησίας πράξει Πασχάλιον... ὡς οὐκ ἐξὸν περὶ τοῦτο καινοτομῆσαι»[4].

Εἶναι λοιπό, σεβαστὸ καὶ ἑδραῖο, δηλαδὴ ἀμετακίνητο, (αἰδέσιμον καὶ ἔμπεδον) τὸ Πάτριο παραδεδομένο Ἡμερολόγιο καὶ εἶναι ἀδύνατη ὁποιαδήποτε ἡμερολογιακὴ ἀλλαγὴ καὶ καινοτομία: «Ὡς οὐκ ἐξὸν περὶ τοῦτο καινοτομῆσαι». Οὐσιαστικῶς πρόκειται γιὰ πανορθόδοξη ἀπόφαση, ἀφοῦ συμφωνοῦν ὅλες οἱ ἐκκλησίες, εἶναι σύμψηφες, ὡς πρὸς τὸ ὅτι εἶναι ἀδύνατη ἡ ἡμερολογιακὴ μεταρρύθμιση. Δὲν ἐχρειάζετο τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ τηρηθεῖ αὐτὴ ἡ πανορθόδοξη ἀπόφαση, καὶ νὰ κλείσει τὸ θέμα, ὁπότε θὰ ἀποφεύγονταν ὅλες οἱ διαιρέσεις καὶ τὰ τραύματα στὴν ἑνότητα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος. Στὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰῶνος ἡ Ἐκκλησία ἔβγαινε ἀλώβητη ἀπὸ τὴν ἐπίθεση τοῦ Πονηροῦ.

3. Μονομερής, ἀντισυνοδικὴ καὶ πραξικοπηματικὴ ἐνέργεια τοῦ πατριάρχου Μελετίου Μεταξάκη καὶ τοῦ ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου

Δυστυχῶς αὐτὸ δὲν κράτησε γιὰπολύ, διότι τὰ ἐκκλησιαστικὰ πράγματατῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀναστάτωσεκαὶ ἀνατάραξε μία πολυτάλαντη, ἰσχυρή,ἀλλὰ καὶ γι᾽ αὐτὸ πολὺ ἐπικίνδυνηπροσωπικότητα, ὁ Μελέτιος Μεταξάκης,ἀναλαβὼν ὑψηλὰ ἐκκλησιαστικὰἀξιώματα σὲ τέσσερις αὐτοκέφαλεςἐκκλησίες, σπάνιο καὶ μοναδικὸφαινόμενο στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας,ὅπως σπάνια καὶ μοναδικὴ εἶναι καὶ ἡζημία ποὺ προκάλεσε στὴν ἑνότητα τῆςἘκκλησίας καὶ ὁ ἴδιος καὶ διὰ τῶνδιαδόχων του πατριαρχῶν στὴνΚωνσταντινούπολη Ἀθηναγόρα καὶΒαρθολομαίου, ποὺ βαδίζουν στὰ ἴχνητου. Μητροπολίτης Κιτίου στὴν Κύπρο (1910-1918), μητροπολίτης (=ἀρχιεπίσκοπος) Ἀθηνῶν (1918-1920), οἰκουμενικὸς πατριάρχης ὡς Μελέτιος Δ´ (1921-1923) καὶ πατριάρχης Ἀλεξανδρείας ὡς Μελέτιος Β´ (1926-1935). Τὴν εὔκολη καὶ πολλὲς φορὲς παράνομη καὶ ἀντικανονικὴ ἀναρρίχησή του σὲ ὕπατα ἐκκλησιαστικὰ ἀξιώματα καὶ δι᾽ αὐτῶν τὴν ἐκθεμελίωση τῶν παραδόσεων τῆς Ἐκκλησίας, πολλοὶ ἀποδίδουν εἰς τὸ ὅτι ἦτο μεγαλομασόνος 33ου βαθμοῦ. Δὲν ἀγνοοῦμε τὶς προσπάθειες τῶν Οἰκουμενιστῶν σὲ ἐκκλησιαστικοὺς καὶ πανεπιστημιακοὺς κύκλους νὰ τὸν προβάλουν ὡς μεγάλη καὶ σημαντικὴ ἐκκλησιαστικὴ προσωπικότητα μὲ ἄρθρα, μελέτες καὶ συνέδρια, ὀργανούμενα μέχρι καὶ τῶν προσφάτων ἡμερῶν μας. Ὅσα ὅμως ἐπαινετικὰ καὶ ἂν εἰπωθοῦν, καὶ ὅσες ἐνέργειές του, μερικὲς πράγματι σημαντικές, καὶ ἂν ἐξαρθοῦν, συνολικὰ ἡ προσφορά του εἶναι ἀρνητική, διότι προκάλεσε σχίσματα, διαιρέσεις, ἀντιγνωμίες, συγκρούσεις μέσα στὴν Ἐκκλησία, ἰδιαίτερα μὲ τὴν ἡμερολογιακὴ μεταρρύθμιση, καὶ ὡς γνωστὸν εἶναι ἀναντίρρητο τὸ ἀπόφθεγμα «ἐκ τοῦ καρποῦ τὸ δένδρον γινώσκεται». Ὡς ἀντίβαρο στοὺς ἐπαίνους γιὰ τὸν Μεταξάκη προτείνουμε νὰ διαβάσουν οἱ ὑποστηρικτές του ὅσα λέγει περὶ αὐτοῦ μία μεγάλη ὁσιακὴ μορφὴ τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος, τὰ ὁποῖα παρουσιάσαμε σὲ πρόσφατο ἔργο μας[5], καὶ ἐλάχιστα ἀπὸ τὰ πάμπολα ποὺ ἔχουν γράψει ἐναντίον του ἐπιφανεῖς ἄλλες ἐκκλησιαστικὲς μορφές, στὶς ὁποῖες θὰ ἀναφερθοῦμε.

Δὲν θὰ μποῦμε σὲ λεπτομέρειες γιὰ τὸ πῶς ἐπανῆλθε ἡ συζήτηση γιὰ τὸ Ἡμερολόγιο καὶ τὸ Πασχάλιο. Τὴν ἐπανέφερε ὁ Μεταξάκης ὡς πανίσχυρος μητροπολίτης Ἀθηνῶν, ὅπου τὸν ἀναβίβασε ὁ μεσουρανῶν τότε στὸ πολιτικὸ στερέωμα τῆς Ἑλλάδος συντοπίτης καὶ φίλος του Ἐλευθέριος Βενιζέλος· παρὰ ταῦτα δὲν μπόρεσε νὰ τὴν ἐπιβάλει τότε παρὰ ἀργότερα, ὡς πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, συνεργασθεὶς μὲ τὸν ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ πανεπιστημιακὸ καθηγητὴ Χρυσόστομο Παπαδόπουλο, ὁ ὁποῖος, σημειωτέον, πρὶν γίνει ἀρχιεπίσκοπος εἶχε γνωματεύσει ὡς μέλος εἰδικῆς ἐπιτροπῆς τὸ 1919 ὅτι «ἡ μεταβολὴ τοῦ Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου, μὴ προσκρούουσα εἰς δογματικοὺς καὶ κανονικοὺς λόγους, δύναται νὰ γίνῃ μετὰ συνεννόησιν μετὰ πασῶν τῶν λοιπῶν Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, ἰδίως μετὰ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, εἰς ὃ καὶ θὰ ἦτο ἀνάγκη ν᾽ ἀνατεθῇ, ἡ πρωτοβουλία πάσης σχετικῆς ἐνεργείας»[6].

Ἡ συνεννόηση αὐτή «μετὰ πασῶν τῶν λοιπῶν Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν» οὐδέποτε ἔγινε, διότι ἦσαν ὅλες σχεδὸν ἀντίθετες. Ἡ μεταρρύθμιση τοῦ Ἡμερολογίου ἔγινε μονομερῶς καὶ πραξικοπηματικῶς ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τὴν Ἀθήνα, τὶς ὁποῖες ἀκολούθησε καὶ ἡ Κύπρος. Ὡς πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως συνεκάλεσε ὁ Μελέτιος τὸ γνωστό «Πανορθόδοξο Συνέδριο» τῆς Κωνσταντινούπολης τὸ 1923 (10 Μαΐου - 8 Ἰουνίου), στὸ ὁποῖο πάντως δὲν ἔλαβαν μέρος ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, καὶ κυρίως οἱ περισσότερες ἀπέρριψαν τὶς ἀποφάσεις του γιὰ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου. Στὴν «Πατριαρχικὴ Ἐπιστολή» ποὺ ἔστειλε «Πρὸς τοὺς Μακαριωτάτους καὶ Σεβασμιωτάτους Προέδρους τῶν Ἁγίων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας, Ἱεροσολύμων, Σερβίας, Κύπρου, Ἑλλάδος καὶ Ρουμανίας» (3 Φεβρουαρίου 1923), μὲ τὴν ὁποία παρακαλοῦσε νὰ ἀποστείλουν ἕνα ἢ δύο ἀντιπροσώπους στὸ Συνέδριο, ποὺ ἀρχικῶς ὀνόμαζε «Ἐπιτροπή», συνδέει τὴν ἡμερολογιακὴ μεταρρύθμιση μὲ τὸ αἴτημα τῆς παγχριστιανικῆς ἑνότητος, ἐξομοιώνοντας Ὀρθοδόξους καὶ αἱρετικοὺς καὶ ἐνισχύοντας ἔτσι τὰ οἰκουμενιστικὰ ἀνοίγματα τῶν δύο προηγουμένων πατριαρχικῶν ἐγκυκλίων τοῦ 1902 καὶ τοῦ 1920. Γράφει: «Διὰ τοι τοῦτο καὶ πανταχόθεν ἐκφέρεται εὐχὴ καὶ παράκλησις πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν, ὅπως ἐξευρεθῇ τρόπος ἐπικρατήσεως ἑνὸς καὶ μόνον ἡμερολογίου ἔν τε τοῖς κοσμικοῖς καὶ τοῖς θρησκευτικοῖς, οὐ μόνον πρὸς ἁρμονίαν αὐτοῦ τούτου τοῦ ὀρθοδόξου πρὸς ἑαυτὸν ὥς τε πολίτην καὶ χριστιανόν, ἀλλὰ καὶ πρὸς ἐξυπηρέτησιν ἔν γε τούτῳ τῷ μέρει τῆς παγχριστιανικῆς ἑνότητος πάντων τῶν ἐπικαλουμένων τῷ ὀνόματι Κυρίου, ἑορταζόντων τὴν αὐτὴν ἡμέραν τὴν Γέννησιν αὐτοῦ καὶ τὴν Ἀνάστασιν»[7]. Τὰ ἴδια ἐπανέλαβε καὶ κατὰ τὸν ἐναρκτήριο λόγο του κατὰ τὴν πρώτη ἡμέρα τῶν ἐργασιῶν τοῦ «Πανορθοδόξου Συνεδρίου» (10 Μαΐου 1923). Προσπαθώντας νὰ ἀνατρέψει τὴν προηγούμενη πανορθόδοξη ἀπόφαση, ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξει ὁποιαδήποτε ἀλλαγὴ στὸ Ἡμερολόγιο, ὅπως τὴν ἐξέφρασε ὁ πατριάρχης Ἰωακεὶμ Γ´ στὴν ἀνταπάντησή του πρὸς τὶς τοπικὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, «ὡς οὐκ ἐξὸν περὶ τοῦτο καινοτομῆσαι»,ἐπικαλεῖται τὸ γεγονὸς ὅτι «τὰ ὀρθόδοξα κράτη ὡς ἀπὸ συνθήματος ἑνὸς ἐχώρησαν εἰς τὴν διὰ νόμου ἀντικατάστασιν τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου διὰ τοῦ νέου», ἑπομένως πρέπει καὶ οἱ ἐκκλησιαστικὲς ἀρχὲς νὰ πράξουν τὸ ἴδιο, ὥστε οἱ πιστοὶ νὰ ἀκολουθοῦν τὸ ἴδιο ἡμερολόγιο καὶ στὸν κοσμικὸ καὶ στὸν θρησκευτικὸ βίο. Συσκοτίζοντας δὲ περισσότερο τὰ πράγματα ἐμφανίζεται καὶ ὡς ἀντιπαπικός, ἐνῷ προσπαθεῖ νὰ εἰσαγάγει τὸ παπικὸ Γρηγοριανὸ ἡμερολόγιο, λέγοντας ὅτι τὴν ἑνότητα στὸν ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα, ποὺ διατηρήθηκε ἐπὶ δεκατρεῖς αἰῶνες, μετὰ τὴν Α´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, τήν«διέσπασεν πρὸ τριῶν καὶ ἡμίσεως αἰώνων ἡ μονομερὴς ἀπόφασις τοῦ Ἀρχηγοῦ μιᾶς Μεγάλης Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας», ἐννοώντας τὴν ἡμερολογιακὴ μεταρρύθμιση τοῦ 1582 ἀπὸ τὸν πάπα Γρηγόριο ΙΓ´, καὶ ὅτι τώρα ἦλθε ἡ ὥρα «τῆς ἐκ νέου ἀποκαταστάσεως τῆς ἑνότητος τῶν Χριστιανῶν τουλάχιστον ἐν τῷ σημείῳ τούτῳ»[8]. Ἀσύγγνωστη ἐπιπολαιότητα καὶ ἀδιακρισία, ἡ ὁποία οὔτε τὴν ἑνότητα στὸν ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα ἐπέτυχε μὲ τοὺς ἄλλους Χριστιανούς, ἀφοῦ τὸ Πασχάλιο ρυθμίζεται ἐπὶ τῇ βάσει τοῦ Πατρίου Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου, ἀλλὰ προκάλεσε νέες διαιρέσεις μέσα στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, στὸ σῶμα τῶν Ὀρθοδόξων, μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἀποδοχὴ τοῦ Νέου Ἡμερολογίου, ἡ ὁποία εἶχε καὶ ἔχει ὡς συνέπεια μεταξὺ τῶν τοπικῶν αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν νὰ ἑορτάζονται τὰ Χριστούγεννα, οἱ Θεομητορικὲς ἑορτὲς καὶ οἱ μνῆμες τῶν Ἁγίων μὲ διαφορὰ δεκατριῶν (13) ἡμερῶν, νὰ ἐπέλθει δὲ μεγάλη ἀναταραχὴ μεταξὺ τῶν πιστῶν, ἀκόμη καὶ στὰ πλαίσια τῆς ἴδιας τῆς οἰκογενείας, καὶ νὰ δημιουργηθοῦν εὐνοϊκὲς καταστάσεις γιὰ τὴν δημιουργία στὴ συνέχεια σχισμάτων ποὺ διατηροῦνται μέχρι σήμερα. Ἔτσι ὁ στόχος τοῦ Μεταξάκη γιὰ παγχριστιανικὸ ἑορτασμὸ τὴν ἴδια ἡμέρα τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ὄχι μόνον δὲν ἐπέτυχε, ἀλλὰ τραυμάτισε τὴν λειτουργικὴ ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων κατὰ τὴν ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων, τῶν Θεομητορικῶν ἑορτῶν καὶ τῶν ἑορτῶν τῶν Ἁγίων.

Τό «Πανορθόδοξο Συνέδριο» τοῦ Μεταξάκη τελικῶς ἀποφάσισε νὰ «διορθωθεῖ» τὸ Ἰουλιανὸ Ἡμερολόγιο μὲ τὴν ἀφαίρεση 13 ἡμερῶν, οὐσιαστικῶς δηλαδὴ νὰ γίνει δεκτὸ τὸ Γρηγοριανό, ἐκτὸς τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα ποὺ μένει ἀμετακίνητη. Γιὰ τὴν ἀφαίρεση τῶν 13 ἡμερῶν ὁρίσθηκε κατ᾽ ἀρχὴν νὰ ἀριθμηθεῖ ἡ 1η Ὀκτωβρίου τοῦ 1923 ὡς 14 Ὀκτωβρίου, οἱ δὲ ἑορτὲς τῶν παραλειπομένων ἑορτῶν νὰ ἑορτασθοῦν ἐφ᾽ ἅπαξ τὴν 14η Ὀκτωβρίου καὶ ἐφεξῆς ἢ ὅπως ὁρίσει ὁ ἀρχιερεὺς τῆς ἐπαρχίας[9].

Παρὰ ταῦτα οὐδεμία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία προχώρησε στὴν ἐφαρμογὴ αὐτῆς τῆς ἀποφάσεως, οὔτε ἡ ἴδια ἡ Κωνσταντινούπολη, μέχρις ὅτου ἐνεργοποιήθηκε δυναμικὰ καὶ ἀποφασιστικὰ ὁ «συνεταῖρος» τοῦ Μεταξάκη, ὅπως τὸν ἀποκαλεῖ ἐπιφανὴς καὶ διακεκριμένος ἱεράρχης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὁ μητροπολίτης Κασσανδρείας Εἰρηναῖος, δηλαδὴ ὁ τότε ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρυσόστομος Παπαδόπουλος. Σὲ συνεννόηση μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἀποφασίσθηκε καὶ ἀνακοινώθηκε πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τῶν δύο δικαιοδοσιῶν, ὅτι ἡ 10η Μαρτίου τοῦ 1924 θὰ λογισθεῖ καὶ θὰ ὀνομασθεῖ 23η, χωρὶς μεταβολὴ τοῦ Πασχαλίου.

4. Ἡ ἀντίδραση κατὰ τοῦ ἡμερολογιακοῦ πραξικοπήματος

α) Ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Φώτιος: Μόνον Πανορθόδοξη Σύνοδος εἶναι ἁρμόδια νὰ ἀποφασίσει.

Οἱ ἀντιδράσεις ὑπῆρξαν σεισμικὲς ἀλλὰ καὶ ἀναμενόμενες. Πολλὲς ἐκκλησίες ἀντέδρασαν, ὅπως καὶ πολλοὶ ἱεράρχες, ἱερεῖς, μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ καὶ ἰδιαίτερα τὸ Ἅγιον Ὄρος. Ὁ πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Φώτιος σὲ ἀπαντητική του ἐπιστολὴ πρὸς τὸν ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ μετὰ ἀπὸ συνοδικὴ ἀπόφαση τοῦ γράφει ὅτι δὲν ὑπῆρχε καμμία ἀνάγκη γιὰ τὴν διόρθωση τοῦ Ἡμερολογίου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καὶ εἰς αὐτὸ συμφωνοῦν καὶ οἱ λοιποὶ προκαθήμενοι τῶν ἀποστολικῶν καὶ ἀρχεγόνων Ἐκκλησιῶν τῆς Ἀνατολῆς, δηλαδὴ οἱ πατριάρχες Ἀντιοχείας Γρηγόριος, Ἱεροσολύμων Δαμιανὸς καὶ Κύπρου Κύριλλος, οἱ ὁποῖοι ἐπρότειναν«συγκρότησιν συνόδου πασῶν τῶν Ἁγιωτάτων Ἐκκλησιῶν τοῦ Θεοῦ, μόνης δυναμένης ἁρμοδίως καὶ ὁριστικῶς ἀποφήνασθαι». Δὲν ἀποκρύπτει τὴν λύπην του, διότι ἀποκρούσθηκε ἡ ἀδελφικὴ σύσταση τεσσάρων Ἀποστολικῶν θρόνων νὰ μὴ προχωρήσει ἡ «διόρθωσις» τοῦ Ἡμερολογίου, τὸ ὁποῖο εἶναι ἐν χρήσει ὄχι μόνο στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀλλὰ σὲ ὅλη τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Θεωρεῖ ὡς πρόφαση καὶ δικαιολογία τὴν συναίνεση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, διότι ὅλοι γνωρίζουν «ἐν οἵᾳ νῦν τελεῖ καταστάσει ὁ ἁγιώτατος Ἀποστολικὸς καὶ Πατριαρχικὸς θρόνος, ἀπωρφανισμένος μὲν τὰ πολλά, κρίμασιν οἷς οἶδε Κύριος, ἀπωρφανισμένος δὲ τοῦ πλείστου, ἵνα μὴ λέγωμεν παντὸς τοῦ ποιμνίου, γυμνὸς δὲ καὶ πάσης τῆς προτέρας δυνάμεως καὶ χρήζων αὐτὸς συγκροτήσεως ἐν τῇ νέα καταστάσει καὶ πανθομολογουμένως ὑπὸ περιπετείας διατελῶν θλιβερωτάτας»[10].

Ἐνωρίτερα μετὰ τὴν λήξη καὶ τὶς ἀποφάσεις τοῦ «Πανορθοδόξου Συνεδρίου» ὁ αὐτὸς πατριάρχης Φώτιος γράφοντας πρὸς τὸν Ἀθηνῶν Χρυσόστομο (ἀριθ. Σ. Πρωτ. 2664/1/14.8.1923) λέγει ὅτι ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη μὲ ζῆλο «οὐ κατ᾽ ἐπίγνωσιν» ἐκσφενδονίσθηκαν ἀποφάσεις ἐπὶ ζημίᾳ ὅλης τῆς Ἐκκλησίας, καὶ μὲ ἁρπακτικὴ ὁρμὴ αἰώνιοι ἐχθροὶ βυσσοδομοῦν ἐναντίον τῆς ἁγιωτάτης μητρὸς τῶν Ἐκκλησιῶν, ἐννοώντας τὶς δυσμενεῖς ἐπιπτώσεις τῆς ἡμερολογιακῆς μεταρρύθμισης στὸ προσκυνηματικὸ καθεστὼς τῶν Ἁγίων Τόπων»[11

β) Ὁ μητροπολίτης ΚασσανδρείαςΕἰρηναῖος: Ἀλλόδοξες ἐκκλησίες καὶμυστικὲς ἑταιρεῖες πίσω ἀπὸ τὸνΜελέτιο Μεταξάκη.

Ὁ σοβαρός, συνετὸς καὶ ἐπιφανὴςμητροπολίτης Κασανδρείας Εἰρηναῖος,ἐνῶ εὑρίσκετο ἀκόμη ὑπὸ τὴνδικαιοδοσία τοῦ ΟἰκουμενικοῦΠατριαρχείου, πρὸ τῆς παραχωρήσεωςδηλαδὴ τὸ 1928 τῶν λεγομένων «ΝέωνΧωρῶν» ἐπιτροπικῶς στὴν Ἐκκλησία τῆςἙλλάδος, γράφει ἐπιστολὴ σὲ φίλο τουἱερομόναχο στὶς Καρυὲς τοῦ ἉγίουὌρους τὴν 1/14 Μαΐου 1924, στὴν ὁποίαἐκθέτει πῶς ἀντέδρασε στὴνμεταρρύθμιση τῆς Κωνσταντινούποληςκαὶ τῆς Ἀθήνας. Τοῦ λέγει ὅτι στὸν Γενικὸ Διοικητὴ τοῦ Ἁγίου Ὄρος ποὺ ἔδωσε ἐντολὴ ἐκ μέρους τῆς Κυβερνήσεως δι᾽ ἐγγράφου νὰ ἐφαρμοσθεῖ ἡ ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου ἀπήντησε ὅτι «ἐν τοσούτῳ σοβαροῖς ζητήμασιν, ἐν οἷς διακυβεύεται τὸ κῦρος Ἀποστολικῶν καὶ Συνοδικῶν κανόνων ἀδυνατοῦμεν νὰ συμμορφωθῶμεν πρὸς συστάσεις κοσμικῶν». Στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ἐπίσης, τὸ ὁποῖο μὲ ἐγκύκλιό του τῆς 27ης Φεβρουαρίου 1924 διέτασσε νὰ ἐφαρμοσθεῖ ἡ ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου καὶ χαρακτήριζε «τὸ κατὰ τὸ θέρος τοῦ 1923 συνελθὸν ἐν Κωνσταντινουπόλει ὑπὸ τὴν προεδρίαν τοῦ Μεταξάκη καταφανῶς ἀντορθόδοξον Συνέδριον ὡς Πανορθόδοξον, γνωστοῦ ὄντος ὅτι οὐδεὶς τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς ἀπεδέξατο νὰ συμμετάσχη αὐτοῦ», ἔστειλε ἐκτενέστατη ἐπιστολὴ γιὰ νὰ ὑποδείξει τοὺς κινδύνους ποὺ διατρέχει ἡ γαλήνη τῆς Ἐκκλησίας, λόγῳ τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ νέου ἡμερολογίου σὲ τόσο δύσκολους καιρούς. Προσέθετε δὲ καὶ τὰ ἑξῆς γιὰ τὸν Μεταξάκη: «Ἐχαρακτηρίσαμεν δὲ πρεπόντως τὰ ἀντορθόδοξα σχέδια καὶ ἐνεργείας τοῦ κακῇ τῇ μοίρᾳ διὰ μέσου τοσούτων παρανομιῶν ἀνελθόντος τὸν Οἰκουμενικὸν θρόνον Μεταξάκη, ὅστις νυχθημερὸν εἰργάζετο, ἵνα κλονίση τὰ ἀσάλευτα θεμέλια τῆς Ὀρθοδοξίας, ἤτοι τὰς Ἀποστολικὰς καὶ Συνοδικὰς παραδόσεις καὶ διατάξεις· ἐπιπροσθέτως ὅτι δὲν πρέπει νὰ παρασύρηται τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ὑπὸ τῶν εἰσηγήσεων τοῦ Ἀθηνῶν, ὁ ὁποῖος ἔχει καὶ ἀποστολὴν νὰ ἐφαρμόσῃ τὸ ἀντορθόδοξον πρόγραμμα τοῦ συνεταίρουτου Μεταξάκη πρὸς ἐπικράτησιν τῆς ἀπιστίας»[12].

Ὁ αὐτὸς μητροπολίτης Εἰρηναῖος, ὡς μέλος πλέον τῆς ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὑπέβαλε βαρυσήμαντο «Ὑπόμνημα πρὸς τὴν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας» ποὺ συνεκλήθη στὶς 14.6.1929, στὸ ὁποῖο καταφέρεται μὲ πολλὴ αὐστηρότητα ἐναντίον τοῦ Μελετίου Μεταξάκη. Γράφει εἰς αὐτὸ ὅτι τὸ πνεῦμα τῶν νεωτερισμῶν καὶ τῆς ἀνταρσίας ἐναντίον τῶν καλῶς ἐχόντων στὴν Ἀνατολικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐνσαρκώθηκε στὸ πρόσωπο τοῦ μοιραίου Πατριάρχου Μελετίου Μεταξάκη, ὁ ὁποῖος υἱοθετώντας ὅσα σποραδικῶς γράφονται σὲ περιοδικὰ καὶ ἐφημερίδες, ἀνάλογα μὲ τὸ τὶ ἀρέσει σὲ κάθε δημοσιογράφο, «καὶ ἱκανοποιῶν ἁμαρτωλὰς θελήσεις καὶ ἰδιοτελεῖς ἐπιθυμίας ἀλλοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ μυστικῶν ἑταιρειῶν», οἱ ὁποῖες ἱκανοποίησαν τὴν τυφλὴ φιλοδοξία του καὶ τὸν ἐβοήθησαν νὰ ἀνέλθει στὰ ὕπατα ἀξώματα τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, συνεκάλεσε τὸ τιτλοφορούμενο Πανορθόδοξο Συνέδριο, στὴν ἀλήθεια ὅμως ἀντορθόδοξο, στὴν Κωνσταντινούπολη τὸν Μάϊο τοῦ 1923, ὅπου ἀνάμεσα σὲ ἄλλες ἀποφάσεις ἀντικατέστησε τὸ Ἐκκλησιαστικὸ Ἰουλιανὸ Ἡμερολόγιο μὲ τὸ Γρηγοριανό, ἀγνοώντας ὅλες τὶς σχετικὲς ἀπαγορεύσεις. Ἀναφέρεται καὶ στὶς ἄλλες ἀντορθόδοξες ἀποφάσεις τοῦ Συνεδρίου ποὺ τὶς χαρακτηρίζει καινοτομίες καὶ διερωτᾶται: «Ποῖον δικαίωμα εἶχεν ὁ ἔπηλυς οὗτος, ἄνευ τῆς γνώμης τῶν ἐπὶ μέρους μητροπολιτῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, νὰ συγκαλέσῃ Πανορθόδοξον Συνέδριον; Καὶ κατὰ ποῖον νόμον ἢ κανόνα ὁ ἀρχηγὸς μιᾶς ἐπὶ μέρους Ἐκκλησίας ἀπεφάσισε τὴν ἀκύρωσιν ἀποφάσεως ὅλων τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς, γενομένης ἐν τῇ ὑπὸ τῶν ἐξεχόντων μετὰ τὴν ἅλωσιν τῆς Κων/πόλεως, ᾽Εκκλησιαστικῇ Ἱστορίᾳ Πατριαρχῶν Ἱερεμίου τοῦ Β´ Κων/πόλεως, τοῦ Ἀλεξανδρείας Μελετίου Πηγᾶ, τοῦ Ἀντιοχείας Ἰωακεὶμ καὶ Ἱεροσολύμων Σωφρονίου, ἐπὶ τοῦ ζητήματος τοῦ Ἡμερολογίου καὶ Πασχαλίου; Ἐπιτρέπεται ἡ ἀκύρωσις ἀποφάσεως μείζονος δικαστηρίου ὑπὸ ἐλάσσονος; Δικαιοῦται τὸ Πρωτοδικεῖον, λόγου χάριν, νὰ ἀνατρέψῃ ἀπόφασιν Ἐφετείου;». Οἱ καινοτομίες τοῦ Μεταξάκη ἀπομάκρυναν τοὺς ἁπλοϊκοὺς πιστοὺς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἐρήμωσαν τοὺς ναοὺς τῆς ὑπαίθρου, ἀλλὰ καὶ διήρεσαν καὶ ἐχώρισαν μεταξύ τους τὶς τοπικὲς αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες ποὺ ἦσαν μὲ ζηλευτὸ τρόπο ἑνωμένες στὴν λατρεία καὶ ἐξύμνηση τοῦ Θεοῦ. Γιὰ πρώτη φορά, λέγει, ἐγίναμε ὅλοι μάρτυρες τοῦ θλιβεροῦ γεγονότος νὰ γιορτάζει ἡ Ὀρθόδοξη Ρουμανικὴ Ἐκκλησία τὸ Πάσχα πέντε Κυριακὲς ἐνωρίτερα ἀπὸ τὶς ἄλλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες κατὰ τὸ παρὸν ἔτος (1929). Καὶ αὐτὴν τὴν καταπάτηση τῆς ἑνότητας στὸν ἑορτασμό τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου τὴν ἐπλήρωσε πολὺ ἀκριβά, γιατὶ ἀποσχίσθηκαν περὶ τὰ 8 ἐν ὅλῳ ἑκατομμύρια Ρουμᾶνοι, κυρίως στὴν Βεσσαραβία, ποὺ γιόρτασαν τὸ Πάσχα κατὰ τὸ ἀρχαῖο καθεστὼς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.[13]

Σημαντικώτερη εἶναι ἡ ἐνέργεια στὴν ὁποία προέβη ὁ μητροπολίτης Κασσανδρείας μαζὶ μὲ τοὺς μητροπολίτες Δρυϊνουπόλεως καὶ Δημητριάδος. Στὴν συνεδριάζουσα Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὶς 4 Ἰουλίου τοῦ 1929 ὑπέβαλε ἱστορικὴ ὄντως καταγγελία καὶ πρόταση γιὰ τὴν προσωρινὴ διευθέτηση τοῦ ἡμερολογιακοῦ ζητήματος. Εἰς αὐτὴν ἔθετε κάποιους ὅρους, οἱ ὁποῖοι, πράγματι, ἂν ἐγίνοντο δεκτοί, θὰ ἀποφεύγονταν οἱ διαιρέσεις καὶ τὰ σχίσματα. Σὲ ἀντίθεση περίπτωση ἐξέφραζαν τὴν διαμαρτυρία τους γιὰ τὴν ἀντικανονικότητα τῶν τελεσθέντων καὶ ἐπεφυλάσσοντο νὰ τὰ καταγγείλουν«ἐνώπιον τῆς θᾶσσον ἡ βράδιον συγκληθησομένης μεγάλης Πανορθοδόξου Συνόδου». Τὸ σπουδαῖο αὐτὸ κείμενο τὸ παραθέτουμε ὁλόκληρο σὲ ὑποσημείωση[14].

γ) Ὁ ὅσιος Γέροντας Γαβριὴλ Διονυσιάτης καὶ τὸ Ἅγιον Όρος

Ὁ ἀείμνηστος Γέροντας Γαβριὴλ Διονυσιάτης ἀναφέρεται ἐπαινετικὰ στὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ὁ Κασσανδρείας Εἰρηναῖος ἀντιμετώπισε τὴν ἡμερολογιακὴ μεταρρύθμιση καὶ στὴν ἐπαρχία του, στὴν Χαλκιδική, καὶ ἔναντι τῶν Ἁγιορειτῶν ποὺ ζητοῦσαν τὴν γνώμη του. Γράφει ὅτι τὰ «θρησκευτικὰ ζητήματα λύονται καὶ ρυθμίζονται διὰ τῆς πειθοῦς καὶ καλωσύνης καὶ οὐχὶ διὰ τῆς βίας καὶ δυναστείας». Καὶ συνεχίζει:«Τρανὴ ἀπόδειξις τούτου εἶναι ἡ στάσις τῆς Χαλκιδικῆς εἰς τὸ ζήτημα τοῦ ἡμερολογίου, παρ᾽ ὅλον ὅτι εἶναι συνδεδεμένη γεωγραφικῶς μὲ τὸ Ἅγιον Ὄρος, ἐν τούτοις δὲν ὑπάρχει Παλαιοημερολογιτισμὸς ἐν αὐτῇ καθ᾽ ὅλην τὴν ἔκτασίν της, μόνον 15 οἰκογένειαι εἶναι μὲ τὸ παλαιὸν εἰς τὸ χωρίον Νικήτη, καὶ αὗται ἐξυπηρετοῦντο ὑπὸ ἱερέως τῆς Μητροπόλεως καὶ μόνο ἀπὸ διετίας ἀπέκτησαν ἴδιον ἐφημέριον. Τοῦτο δὲ ὀφείλεται εἰς τὸν τότε Μητροπολίτην Κασσανδρείας ἀείμνηστον Εἰρηναῖον, ἀπολαμβάνοντα μεγάλης τιμῆς καὶ ὑπολήψεως παρὰ τῷ κλήρῳ καὶ λαῷ αὐτῆς ὡς καὶ παρὰ τοῖς Ἁγιορείταις μοναχοῖς. Ὅτε ἐγένετο ἡ ἀλλαγή, ἔτρεξαν καὶ τὸν συνεβουλεύθησαν οἱ ὡς ἄνω καὶ τῶν δύο Μητροπόλεων τοῦ Νομοῦ, ὡς καὶ οἱ μοναχοὶ τῶν Μετοχίων καὶ τὸν ἠρώτων τὶ νὰ κάμωμεν Σεβασμιώτατε; Τοῖς ἀπήντα μὲ τὴν γλῶσσαν τοῦ Παύλου. Ἐντολὴν Θεοῦ δὲν ἔχω ἐπ᾽ αὐτοῦ, καθότι δὲν ἐγένετο ὡς ἔπρεπε δι᾽ αὐτὸ καὶ εἶμαι διχασμένος. Θεωρητικῶς εἶμαι μὲ τὸ παλαιόν, πρακτικῶς δὲ μὲ τὸ νέον, τὸ παλαιὸν σέβομαι ὡς ἡνωμένον μὲ τὴ ζωὴν τῆς Ἐκκλησίας ἐπὶ αἰῶνας, ἀλλὰ δὲ μοὶ ἐπιτρέπεται νὰ παρακούσω τῆς Ἐκκλησίας καὶ θὰ ἀκολουθήσω τὸ νέον. Σεῖς κάμετε, ὅπως σᾶς φωτίση ὁ Θεός, δὲν σᾶς λέγω τίποτε ἄλλο, εἰμὴ ὅτι δὲν θὰ ἀνεχθῶ χωρισμόν σας ἀπὸ τὴν Μητρόπολίν σας καὶ τὸν Μητροπολίτην σας. Τοῦ ἔλεγον ὅτι τὸ Ἅγιον Ὄρος ἐδήλωσεν ὅτι δὲν θὰ δεχθῆ τὸ νέον. Ὀρθῶς, τοῖς εἶπεν· τὴν στάσιν τῶν Πατέρων ἐγκρίνω καλὴν καὶ πιστεύω ὅτι καὶ ἡ Ἐκκλησία θὰ τὴν δεχθῆ, διότι οἱ μοναχοὶ πρέπει νὰ ἀκολουθοῦν τὴν ἀκρίβειαν εἰς τὰ ἐκκλησιαστικὰ καὶ τὴν ἀρχαίαν τάξιν. Τὸ ἡμερολόγιον τοῖς ἔλεγε δὲν εἶναι δόγμα οὔτε κανὼν τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ζήτημα τάξεως, καὶ δι᾽ αὐτὸ θὰ ἀκολουθήσω τὴν ἀπόφασιν τῆς Ἐκκλησίας. Μετὰ μετέπεισεν ὅλους καὶ τὸν ἠκολούθησαν ὡς ἀνωτέρω εἴπομεν. Ὅταν ὅμως συνῆλθεν ἡ Ἱεραρχία τὸ 1931 διὰ τὸ ἡμερολογιακὸν ζήτημα, ἐτέθη ἐπὶ κεφαλῆς τῶν θελόντων ἐπαναφορὰν τοῦ Παλαιοῦ. Ἐψήφισαν καὶ παρ᾽ ὀλίγον νὰ τὸ ἐπιτύχη· ἐπὶ 61 Ἀρχιερέων, οἱ 28 ἐψήφισαν ὑπὲρ τῆς ἐπαναφορᾶς τοῦ Παλαιοῦ καὶ 33 ὑπὲρ τῆς διατηρήσεως τοῦ νέου»[15].

...

Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ ΜΙΑΣ ΑΚΟΜΗ ΑΛΛΗΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ Γ.Ο.Χ. ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΑΦΟΥ ΤΟΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΥΦΛΗ ΥΠΑΚΟΗ. ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΤΗΝ ΦΡΑΓΚΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΩΝ ΠΑΠΩΝ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ. ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΤΗΝ ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΣΕΒΕΙΑ ΤΗΣ ΑΙΡΕΤΙΚΗΣ ΡΩΜΗΣ. ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΟΡΤΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ. ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΤΗΝ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΩΝ ΚΑΙ ΠΕΤΑΞΑΝ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. ΜΕΘΥΣΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΠΑΠΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΕΡΑΣΕ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΚΡΑΣΙ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΡΕΛΙΑ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ. ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΕΝΩ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ.


Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ ΜΙΑΣ ΑΚΟΜΗ ΑΛΛΗΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ Γ.Ο.Χ. ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ


ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΑΦΟΥ ΤΟΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΥΦΛΗ ΥΠΑΚΟΗ.

ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΤΗΝ ΦΡΑΓΚΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΩΝ ΠΑΠΩΝ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ.

ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΤΗΝ ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΣΕΒΕΙΑ ΤΗΣ ΑΙΡΕΤΙΚΗΣ ΡΩΜΗΣ.

ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΟΡΤΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ.

ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΤΗΝ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΩΝ ΚΑΙ ΠΕΤΑΞΑΝ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

ΜΕΘΥΣΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΠΑΠΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΕΡΑΣΕ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΚΡΑΣΙ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΡΕΛΙΑ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ.

ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΕΝΩ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ.

https://www.scribd.com/fullscreen/58026721?access_key=key-1penxg7h1jq3s245sxgl


https://www.scribd.com/fullscreen/58028667?access_key=key-1pp97t5vgev6ncdvk6pu

https://www.scribd.com/fullscreen/58028073?access_key=key-10n3bevwkzuwwv227j0p


ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ  ΟΙ ΣΧΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΣΗΣ ΝΕΟ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΝΟΥΜΕΡΟ 2 ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ ΓΟΧΙΔΩΝ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΠΙΣΤΑ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ ΜΕΤΑΞΑΚΗ ΚΑΙ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΓΕΛΑΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΤΗΝ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΜΑΣΟΝΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ.

Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΚΟΨΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΧΩΡΙΣΟΥΝ ΣΤΑ ΔΥΟ ΤΗΝ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ.

ΑΥΤΗ Η ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΥΠΟΓΕΙΑ ΟΠΩΣ ΟΙ ΟΥΝΙΤΕΣ.



ΑΠΟ ΤΟ ΣΑΤΑΝΙΚΟ ΖΕΥΓΑΡΙ ΤΩΝ ΑΡΧΙΜΑΣΟΝΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΜΕΤΑΞΑΚΗ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΠΟΥ ΕΣΧΙΣΑΝ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑΝ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Η ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ ΠΑΠΙΚΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΕΝΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΣΗΣ ΚΑΙ ΤΡΙΩΝ ΛΑΙΚΩΝ ΠΟΥ ΜΑΘΑΝΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΣΧΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ ΝΟΥΜΕΡΟ 2 ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΥΠΗΡΧΕ ΤΗΝ ΜΙΑ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ.

ΑΥΤΗ Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΠΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΤΩΝ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ ΨΕΥΤΟ - ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ ΕΧΕΙ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΜΑΣΟΝΟΥΣ ΟΠΩΣ ΕΙΠΑΜΕ ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ Γ.Ο.Χ.

ΑΦΟΥΝ ΚΑΝΑΝΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΠΟΥ ΚΑΝΑΝΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΥΠΗΡΧΕ ΑΥΤΟΙ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ ΠΑΠΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ Γ.Ο.Χ. ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ.

ΕΝΑΣ ΙΕΡΕΑΣ ΚΑΙ ΤΡΕΙΣ ΛΑΙΚΟΙ ΒΑΛΤΟΙ ΚΑΙ ΠΛΑΝΕΜΕΝΟΙ ΠΑΠΙΣΚΟΙ ΑΡΡΩΣΤΟΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟ ΔΙΑΒΟΛΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ ΠΑΠΑ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ ΚΑΝΟΥΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΜΑΣΟΝΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΥΠΟΔΙΚΩΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΩΝ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΥΣ.

ΜΠΗΚΑΝΕ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΙ ΛΥΚΟΙ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟ ΣΑΤΑΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΧΙΣΤΕΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΑΣΟΝΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΚΟΨΟΥΝ ΣΤΑ ΔΥΟ ΤΗΝ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ.

ΙΔΡΥΣΑΝ ΑΛΛΗ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΝΕΑ ΔΕΥΕΡΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΤΗΝ ΝΟΜΙΜΗ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΠΛΗΡΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ.

ΥΠΕΡΕΤΕΣ ΤΩΝ ΝΕΟ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΩΝ ΜΑΣΟΝΩΝ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΡΙΞΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΧΙΣΜΑ.

ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΔΟΠΑΤΟΥΝ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ.

ΒΛΑΣΦΗΜΟΥΝ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΤΩΝ ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ ΠΟΥ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΙΑΤΗΡΟΥΣΕ ΤΗΝ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ.

ΖΗΤΑΝΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΟΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΠΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΠΟΥ ΕΣΧΙΣΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟ 1924 ΟΤΑΝ ΔΥΟ ΜΑΣΟΝΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ Ο ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΜΕΤΑΞΑΚΗΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΕΚΑΝΑΝ ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ.

ΟΙ ΝΕΟ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ  ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΥΠΗΡΧΕ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΟΜΙΜΗ.

ΟΙ ΝΕΟ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΕΚΑΝΑΝ ΣΧΙΣΜΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ  ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΜΙΑ ΕΚΛΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΦΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΣΥΝΕΧΩΣ.

ΟΙ ΝΕΟ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΩΝ ΠΑΡΔΑΛΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΕΝΑΝ ΑΙΩΝΑ.

ΟΣΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟΣΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΚΑΝΑΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΣΑΝ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΦΥΓΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΠΑΛΑΙΟ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΠΑΡΑΣΥΝΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝ ΛΕΓΟΜΕΝΩΝ  Γ.Ο.Χ.

ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΑΙΩΝΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΚΑΙ ΕΚΟΒΑΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΕΙΤΕ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ  ΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟ ΣΧΙΣΜΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΔΗΛΑΔΗ ΕΦΕΥΓΑΝ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟ ΣΧΙΣΜΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΩΜΑ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΜΩΣ  ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΠΑΛΑΙΟ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ.


Ο  ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΟΥ ΝΕΟ -ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ  ΣΤΗΝ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ

 

ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ

 

ΜΕ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΝΕΟ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΠΟΥ ΗΔΗ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΠΑΤΕΡΕΣ ΟΠΩΣ ΗΤΑΝ Ο ΠΑΤΕΡ ΜΑΞΙΜΟΣ ΑΓΙΟΒΑΣΙΛΕΙΑΤΗΣ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ο ΠΑΤΕΡ ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΣ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ Ο ΠΑΤΕΡ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΠΥΡΟΥ Ο ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ Ο ΠΑΤΕΡ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΣΤΟ ΣΟΦΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΛΛΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΗΡ ΣΤΑΥΡΟΣ ΒΑΙΟΣ Ο ΠΑΤΗΡ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΚΗΣ Ο ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΣΑΚΑΛΙΔΗΣ Ο ΠΑΤΗΡ ΠΑΙΣΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΜΟΝΑΧΕΣ ΚΑΙ ΛΑΙΚΟΙ.

 



ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΣΧΙΣΕΙ ΤΗΝ ΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ



ΒΡΕΘΗΚΕ Ο ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΜΑΣΟΝΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ ΤΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΜΕΤΑΞΑΚΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΥΡΟΣΤΟΜΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ 

ΕΙΝΑΙ Ο ΟΜΑΔΑΡΧΗΣ  ΤΗΣ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ΠΑΡΔΑΛΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ   ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΚΑΙ  ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ 

ΒΛΑΣΦΗΜΕΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ

ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΑΝ ΤΟΣΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ

ΚΑΙ ΗΡΘΕ ΤΩΡΑ Ο ΣΧΙΣΤΗΣ Ο ΟΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ  ΝΑ ΤΑ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟΝ  ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ ΠΑΠΑ

ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ "ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ"



ΤΟ ΜΑΣΟΝΙΚΟ ΖΕΥΓΑΡΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΩΝ ΥΠΟΔΙΚΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΜΕΤΑΞΑΚΗ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΠΟΥ ΕΣΧΙΣΑΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΑ ΔΥΟ ΓΕΝΝΗΣΑΝ ΕΝΑΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟ ΨΕΥΤΟ - ΑΝΤΙ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ ΜΙΣΟ - ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟ ΠΑΡΔΑΛΟ ΝΕΟ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΗ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΟΥ ΩΣ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΣ ΖΗΛΩΤΗΣ  ΝΑ ΣΧΙΣΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ

Αδελφοι μακρια απο την νεο - ημερολογιτικη σχισματικη παπικη παραταξη των ψευτο - αντι - οικουμενιστων και μισο - αποτειχισμενων.!!!!!!!!!!!!!

Πρωτη φορα στα χρονικα πρωην αγιορειτης πολεμαει με τοσο πολυ λυσσα το ημερολογιο που θεσπισαν οι Θεοφοροι Πατερες με Αγια Οικουμενικη Συνοδο.!!!!!!!

Τελειος υποτακτικος ο εν λογω ιερομοναχος και ακριβης συνεχιστης των κακοδοξων, βλασφημων και πλανεμενων καινοτομων υποδικων αιρετικων οικουμενιστων αρχιερεων μασονων του διαβολου προεδρων και αρχηγων  του ΝΕΟ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ.

Η νεο - ημερολογιτικη παπικη σχισματικη ψευτο - αντι - οικουμενιστικη παραταξη των παρδαλο - μισο - αποτειχισμενων (μονο απο την αιρεση του οικουμενισμου)

του ιερομοναχου που δρα σε Λαρισα, Βολο και Σουρωτη Θεσσαλονικης, ΙΔΡΥΣΑΝ ΤΟ ΝΕΟ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟ ΣΧΙΣΜΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ μεσα στην ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ που εχει διακοψει κοινωνια και απο τους οικουμενιστες και απο τους παραταξιακους.

Αρνουνται το θεσμο της αρχαιας παραδοσης της ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ, γιαυτο το 2013 δεν εκαναν ουτε μια ημερα νηστεια για τους Αγιους Αποστολους.

Εχουν στα κεφαλια τους τα αναθεματα της Ζ ' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ που λεει οτι οποιος αθετησει την εγγραφη και αγραφη παραδοση της Εκκλησιας ΑΝΑΘΕΜΑ ΕΣΤΩ ΤΡΕΙΣ

Εχουν ποινες αναθεματων με Συνοδικη πραξη καταδικης απο τρεις  Πανορθοδοξες  Συνοδους αποκλειουσα πασα ημερολογιακη αλλαγη, μεταρρυθμιση η οιανδηποτε διορθωση επ' αυτου, αποκηρυξασα τελικως την παπικη καινοτομια του "γρηγοριανου νεου ημερολογιου" χαρακτηρισασα αυτη ως Παγκοσμιο σκανδαλο και αυθαιρετη καταπατηση των Ιερων Κανονων και Παραδοσεων.

Αυτη η ομαδα των υποδικων καινοτομων κανει υπακοη στους μασονους και δεν κανει υπακοη στους Αγιους.!!!!!!!!!

Κανουν υπακοη στον παπα του βατικανου για να εορταζουν παρεα και δεν κανουν υπακοη στην παραδοση της ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΔΟΞΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.!!!!!!!!!

Δεν κανουν υπακοη στο Αγιον Πνευμα, αλλα στο πνευμα του πονηρου  4 - 5  αρχιερεων μασονων οικουμενιστων του σατανα  που με γκακστερικο τροπο αλλαξανε το ημερολογιο.!!!!!!

Δεν αλλαξε το ημερολογιο με συμφωνια πατερων απο Αγια Ορθοδοξη Οικουμενικη η Τοπικη Συνοδο.!!!!!!!!!!!!!!

ΑΡΧΑΙΑ ΚΑΙ ΘΕΙΑ Η ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΚΗ ΤΑΞΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ :

ΤΟ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΘΗ ΕΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΑΓΙΩ ΚΥΡΙΩΣ ΕΠΙ ΤΡΙΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΕΟΡΤΩΝ, ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΤΩΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ.

ΟΙ ΕΟΡΤΕΣ ΑΥΤΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΕΚ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ ,

ΕΓΙΝΑΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΗΚΡΙΒΩΜΕΝΗΣ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΕΩΣ ΕΝ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΩΡΙΣΘΗΚΑΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΣ ΤΟΝ Δ' ΚΑΙ Ε' ΑΙΩΝΑ....

ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ ΑΥΤΩΝ ΚΑΘΩΡΙΣΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ Η ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΑΥΤΩΝ ΕΟΡΤΕΣ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ Η ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ Η ΒΑΠΤΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ Η ΠΡΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ Μ. ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ Η ΠΡΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ Μ. ΕΒΔΟΜΑΔΑ Η ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ.

ΒΑΣΕΙ ΤΟΥ ΑΜΕΤΑΚΙΝΗΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΚΟΥ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΥ ΕΧΕΙ ΕΠΙΣΗΣ ΔΙΑΡΡΥΘΜΙΣΘΕΙ ΚΑΙ ΕΠΙΣΦΡΑΓΙΣΘΕΙ ΚΑΙ Ο ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟΣ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ ΥΠΟ ΤΗΣ ΠΡΑΞΕΩΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΠΙΚΥΡΩΘΕΙΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΥΤΟ ΠΑΤΡΩΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΑ ΟΡΙΑ 'Α ΕΘΕΝΤΟ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΗΜΩΝ ΕΠΙ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ ΠΑΤΡΩΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ.

Η εισαχθεισα ολως αυθαιρετως  εν τη Θεια Λατρεια πραξη του ΝΕΟ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ Κανονικως κρινομενη καθιστα την Ελλαδικη Ιεραρχια σχισματικη απεναντι των αλλων Εκκλησιων των μη αποδεχθεντων την καινοτομια αυτη  διασπασασα ουτω την ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ του ετησιου κυκλου των ακινητων εορτων δια της ουχι εν μια ταξη ως μη ωφειλε, ανομοιοχρονου και ανομοιοτροπου και απο κοινου και εκ συμφωνου εκδηλωσεως της εορταστικης λατρειας καθως η Κανονικη Ταξη ρητως περι τουτου διακελευει.!!!!!!!!

Το ζητημα του ημερολογιου εχει κριθη και θεωρηθει υπο της Πραξεως της Εκκλησιας Πανορθοδοξου κυρους και σημασιας ως αμεσως συνδεομενο μετα του αμετακινητου Πασχαλιου Κανονος και διασωζοντος αρραγη την εκκλησιαστικη ενοτητα της Θειας Λατρειας.!!!!!!!!!!!!!!!

Η δε Λατρευτικη Ενοτητα ως αποτελουσα μερος του περι Ενοτητος της Εκκλησιας δογματικου ορου, τυγχανει θεμελιωδες στοιχειο πνευματικου συνδεσμου αγαπης, ενοτητος και αδελφοδυνης του ευσεβους Πληρωματος της Εκκλησιας εις το πλεον ευαισθητο τουτο τομεα της Θειας Λατρειας.!!!!!!!!!!!

Ουτε το αιμα του μαρτυριου σωζει αυτους που κανουν σχισμα στην  ΜΙΑ Εκκλησια.!!!!!!!!!!!!

Αυτη η  νεο - ημερολογιτικη σχισματικη οικουμενιστικη παραταταξη  κανει σχισμα και διασπα την ενοτητα της Λατρειας στην Εκκλησια των αποτειχισμενων, διοτι δεν εχει την θεολογικη γνωση και παιδεια για να ξεχωρισει το παλαιο ημερολογιο απο τις παραταξεις παρασυναγωγης των Γ.Ο.Χ.!!!!!!!!

Και για να μην μπερδευτουν οι παρδαλοι μισο - αποτειχισμενοι ψευτο - αντι - οικουμενιστες ιδρυουν ως νεοι  καινοτομοι υποδικοι, μετα απο τους πατερες τους το νεο - ημερολογιτικο σχισμα αυτη την φορα μεσα στην ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ γιαυτο και το ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΝΕΟ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΚΑΝΑΝΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ ΝΟΥΜΕΡΟ ( 2 ) ΔΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΝΟΜΙΜΗ ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΗΔΗ ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ.!!!!!!!!!!!!

ΓΙΑΥΤΟ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΝΕ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΔΙΟΤΙ ΛΕΝΕ ΨΕΜΑΤΑ ΣΤΟ ΘΕΟ ΟΤΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΤΗΝ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ ΕΝΩ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕΙ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ.!!!!!!!!!!!!!!!

ΓΙΑΤΙ ΣΧΙΖΕΤΕ ΤΗΝ ΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΨΕΥΤΟ - ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ ΛΑΘΡΟ - ΑΝΤΙ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΝΕΟ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΔΑΛΟΙ ΠΑΛΑΙΟ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ ???????

ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑΠΑΤΑΤΕ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΛΕΤΕ ΨΕΜΑΤΑ ΟΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΣΤΗΝ ΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ????????

ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΣΠΑΤΕ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ????????????????

ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑΡΓΗΤΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟΝ ΘΕΣΜΟ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΝΗΣΤΕΥΕΤΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ??????????????

ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑΠΑΤΑΤΕ ΤΗΝ ΤΑΞΗ ΤΟΣΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΕ ΤΟ ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΤΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΩΝ ΠΕΡΙΚΟΠΩΝ ????????????????

ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΤΟ "Π.Σ.Ε." ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΤΗΝ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΛΑΣΕΤΕ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΕΣΤΡΑΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΒΛΑΣΦΗΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΛΑΝΕΜΕΝΟΥΣ ???????????

ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ ΟΤΙ ΕΧΕΤΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΑΝΑΘΑΜΕΤΑ ΣΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΕΟΦΟΡΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ ????????

ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΥΠΑΚΟΚΟΗ ΣΤΟΥΣ ΜΑΣΟΝΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ ΝΑ ΣΧΙΖΕΤΕ ΤΗΝ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ??????????????

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΤΕ ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ΣΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ  ΣΥΝΟΔΩΝ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΦΟΡΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ???????

ΤΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΧΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΟΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΤΟΥΣ ΒΕΒΗΛΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΕΣΤΡΑΜΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΛΛΗΣΙΑΣ ???????????

Να σας κανω μια ερωτηση, αφηστε τα ημερολογια.  Το 2013 γιατι δεν νηστεψατε ουτε μια ημερα, αφου δεν ειχατε ουτε μια ημερα νηστεια για τους Αγιους Αποστολους, οπως κανετε συνηθως 1 φορα στα δεκα χρονια περιπου. Μηπως καταργησατε και την αρχαια παραδοση ολοκληρο τον θεσμο της Νηστειας των Αγιων Αποστολων. ? Γιατι καταπατατε τις παραδοσεις της Ορθοδοξου Εκκλησιας? Εμεις ως Ορθοδοξοι τηρησαμε και καναμε την νηστεια των Αγιων Αποστολων και νηστεψαμε. Αρα δεν ανηκετε στην Μια Εκκλησια των αποτειχισμενων. Εχουμε καινουργια εκκλησια νουμερο δυο που αρνηται την νηστεια των Αγιων Αποστολων και αυτοματος καταστρεφει και σχιζει την ενοτητα και την κοινωνια της πιστεως της Μιας Εκκλησιας των αποτειχισμενων. Ισοπεδωσατε τα παντα αφου εμεις νηστεψαμε κανωντας υπακοη στην παραδοση ενω εσεις κανετε ανταρσια. Γιατι διαλατε την ενοτητα ? γιατι την καταστρεφετε την ενοτητα με τους Ορθοδοξους για να εχετε ενοτητα με ολους τους αιρετικους του κοσμου.? Στο Πιστευω να μην λετε ψεματα οτι πιστευτε στην Μια Εκκλησια αλλα να λετε οτι πιστευτε στην δευτερη νουμερο δυο των αποτειχισμενων. Στις Πανορθοδοξες Συνοδους δεν κανετε υπακοη του 1583,1587,1593, γιαυτο εχετε και τις ποινες των αναθεματων στα κεφαλια σας αφου απαγορευουνε πασα ημερολογιακη αλλαγη η μεταρυθμιση η διορθοση. Η Ζ' Αγια Οικουμενικη Συνοδος λεει οτι οποιος αθετει την εγγραφο και αγγραφο παραδοση οπως ειναι η νηστεια των Αγιων Αποστολων αναθεμα εστω τρεις. Γιατι δεν κανετε υπακοη στο Αγιο Πνευμα και κανετε υπακοη σε πνευμα που δεν υπαρχει μεσα στην Εκκλησια. ?  Γιατι σχιζετε την Μια Εκκλησια των αποτειχισμενων και οταν οι Ορθοδοξοι νηστευουν εσεις καταλυετε τροφες αρτησιμες για να καταστρεφετε την ενοτητα, κανωντας ανυπακοη στο Πνευμα Το Αγιο και για να ειστε καινοτομοι και υποδικοι αξιοι πασης διακοπης εκκλησιαστικης κοινωνιας και αποτειχισεως προ και μεχρι Αγιας Συνοδικης Καταδικης απο το πληρωμα της Μιας Εκκλησιας των αποτειχισμενων ?.
Γιατι ελεγε ο αιρετικοσχισματικος καινοτομος νεο-ημερολογιτης μασονος αρχιεπισκοπος της Εκκλησιας της Ελλαδος χρυσοστομος παπαδοπουλος στο τελος της ζωης του: να μην το εσωνα να μην το εσωνα εσχισα την Εκκλησια αυτος ο μεταξακης με παρεσυρε. Οσοι ειταν παρον στο τελος της ζωης του οπως ο γιατρος που τον παρακολουθουσε εγιναν μαρτυρες στο οτι ειχε βγει εξω αρκετα πολυ η γλωσσα του. Και οταν στην κηδεια του τον ξενυχτουσαν καποιος απο τους παρευρισκομενους απο την κουραση αποκοιμηθηκε για λιγο και βλεπει τον αρχιεπισκοπο με ποδια σιχαμερου ζωου και του λεει: μακαριοτατε τι παθατε τι εγινε και του απανταει ο χρυσοστομος με πονο αχ παιδακι μου ετσι με καταντησε το Συνοδικο της Ορθοδοξιας. Αυτα τα εχουν αναφερει παρα πολλοι μαρτυρες που τα εζησαν. Τωρα εαν θελετε να τους ακολουθησετε τους σχιστες και να συνεχιζετε να σχιζετε την Μια Εκκλησια κανωντας υπακοη στον παπα στην μασονια και στον διαβολο για να εορταζετε την ιδια μερα με ολους τους αιρετικους του κοσμου λυπαμαι παρα πολυ. Ουτε το αιμα του μαρτυριου σωζει αυτον που σχιζει την Μια Εκκλησια λενε οι Αγιοι Πατερες. Η Ορθοδοξη Εκκλησια κανει υπακοη στο Αγιο Πνευμα και οχι στον σατανα, κανει υπακοη στον Χριστο και οχι στον αντιχρηστο παπα, εορταζει την ιδια ημερα με τους Ορθοδοξους ολου του κοσμου, και οχι με τους κακοδοξους ολου του κοσμου, η Ορθοδοξη Εκκλησια ειναι διαχρονικη, η σχισματικη εκκλησια αρχιζει απο το 1924. Για να ακολουθησει καποιος την σχισματικη εκκλησια πρεπει να εχει η τασεις αυτοκτονιας η να δουλευει για την μασονια με ορθοδοξο καλυμα.

https://www.scribd.com/fullscreen/59484605?access_key=key-15xnaec0zs6w4bzkumqp

https://www.scribd.com/fullscreen/103142567?access_key=key-2llwuq6isuowzuwuivwf