21 Απριλίου 2020

Χριστος ανεστη εκ νεκρων, θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος. Χριστος ανεστη εκ νεκρων, θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος. Χριστος ανεστη εκ νεκρων, θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος. Στιχηρα του Πασχα Ηχος πλ.α' Στιχ. Αναστητω ο Θεος, και διασκορπισθητωσαν οι εχθροι αυτου, και φυγετωσαν απο προσωπου αυτου οι μισουντες αυτον. Πασχα ιερον ημιν σημερον αναδεδεικται, Πασχα καινον, Αγιον, Πασχα μυστικον, Πασχα πανσεβασμιον, Πασχα Χριστος ο λυτρωτης, Πασχα αμωμον, Πασχα μεγα, Πασχα των πιστων, Πασχα, το πυλας ημιν του Παραδεισου ανοιξαν, Πασχα, παντας αγιαζων πιστους.


Χριστος ανεστη εκ νεκρων,  θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος.
Χριστος ανεστη εκ νεκρων,  θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος.
Χριστος ανεστη εκ νεκρων,  θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος.
Στιχηρα του Πασχα
Ηχος πλ.α'
Στιχ.  Αναστητω ο Θεος, και διασκορπισθητωσαν οι εχθροι αυτου, και φυγετωσαν απο προσωπου αυτου οι μισουντες αυτον.
Πασχα ιερον ημιν σημερον αναδεδεικται, Πασχα καινον, Αγιον, Πασχα μυστικον, Πασχα πανσεβασμιον, Πασχα Χριστος ο λυτρωτης, Πασχα αμωμον, Πασχα μεγα, Πασχα των πιστων, Πασχα, το πυλας ημιν του Παραδεισου ανοιξαν, Πασχα, παντας αγιαζων πιστους.
Χριστος ανεστη εκ νεκρων,  θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος.
Στιχ. Ως εκλειπει καπνος, εκλιπετωσαν, ως τηκεται κηρος απο προσωπου πυρος.
Δευτε απο θεας Γυναικες ευαγγελιστριαι, και τη Σιων ειπατε, Δεχου παρ' ημων χαρας ευαγγελια, της Αναστασεως Χριστου, τερπου, χορευε, και αγαλλου Ιερουσαλημ, τον Βασιλεα Χριστον, θεασαμενη εκ του μνηματος, ως νυμφιον προερχομενον.
Χριστος ανεστη εκ νεκρων,  θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος.
Στιχ.  Ουτως απολουνται οι αμαρτωλοι απο προσωπου του Θεου και οι δικαιοι ευφραθητωσαν.
Αι Μυροφοροι γυναικες, ορθρου βαθεος, επιστασαι προς το μνημα του Ζωοδοτου, ευρον Αγγελον, επι τον λιθον καθημενον, και αυτος προσφθεξαμενος, αυταις ουτως ελεγε, Τι ζητειτε τον ζωντα μετα των νεκρων ; τι θρηνειτε, τον αφθαρτον ως εν φθορα ; απελθουσαι κηρυξατε, τοις αυτου Μαθηταις.
Χριστος ανεστη εκ νεκρων,  θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος.
Στιχ. Αυτη η ημερα, ην εποιησεν ο Κυριος, αγαλλιασωμεθα, και ευφρανθωμεν εν αυτη.
Πασχα το τερπνον, Πασχα Κυριου, Πασχα,  Πασχα πανσεβασμιον ημιν ανετειλε, Πασχα, εν χαρα αλληλους περιπτυξωμεθα, ω Πασχα λυτρον λυπης, και γαρ εκ ταφου σημερον, ωσπερ εκ παστου, εκλαμψας Χριστος, τα Γυναια χαρας επλησε λεγων, Κηρυξατε Αποστολοις.
Χριστος ανεστη εκ νεκρων,  θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος.
Δοξα Πατρι και Υιω και Αγιω Πνευματι, και νυν και αει και εις τους αιωνας των αιωνων. Αμην.
Αναστασεως ημερα, και λαμπρυνθωμεν τη πανηγυρει, και αλληλους περιπτυξωμεθα. Ειπωμεν αδελφοι, και τοις μισουσιν ημας. Συγχωρησωμεν παντα τη Αναστασει, και ουτω βοησωμεν, Χριστος ανεστη εκ νεκρων, θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος.
Χριστος ανεστη εκ νεκρων,  θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος.
Χριστος ανεστη εκ νεκρων,  θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος.
Χριστος ανεστη εκ νεκρων,  θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος.
https://youtu.be/lK-xdvc_CE0 

Χριστος ανεστη εκ νεκρων, θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος. Χριστος ανεστη εκ νεκρων, θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος. Χριστος ανεστη εκ νεκρων, θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος.

Χριστος ανεστη εκ νεκρων,  θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος.
Χριστος ανεστη εκ νεκρων,  θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος.
Χριστος ανεστη εκ νεκρων,  θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος.
Στιχηρα του Πασχα
Ηχος πλ.α'
Στιχ.  Αναστητω ο Θεος, και διασκορπισθητωσαν οι εχθροι αυτου, και φυγετωσαν απο προσωπου αυτου οι μισουντες αυτον.
Πασχα ιερον ημιν σημερον αναδεδεικται, Πασχα καινον, Αγιον, Πασχα μυστικον, Πασχα πανσεβασμιον, Πασχα Χριστος ο λυτρωτης, Πασχα αμωμον, Πασχα μεγα, Πασχα των πιστων, Πασχα, το πυλας ημιν του Παραδεισου ανοιξαν, Πασχα, παντας αγιαζων πιστους.
Χριστος ανεστη εκ νεκρων,  θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος.
Στιχ. Ως εκλειπει καπνος, εκλιπετωσαν, ως τηκεται κηρος απο προσωπου πυρος.
Δευτε απο θεας Γυναικες ευαγγελιστριαι, και τη Σιων ειπατε, Δεχου παρ' ημων χαρας ευαγγελια, της Αναστασεως Χριστου, τερπου, χορευε, και αγαλλου Ιερουσαλημ, τον Βασιλεα Χριστον, θεασαμενη εκ του μνηματος, ως νυμφιον προερχομενον.
Χριστος ανεστη εκ νεκρων,  θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος.
Στιχ.  Ουτως απολουνται οι αμαρτωλοι απο προσωπου του Θεου και οι δικαιοι ευφραθητωσαν.
Αι Μυροφοροι γυναικες, ορθρου βαθεος, επιστασαι προς το μνημα του Ζωοδοτου, ευρον Αγγελον, επι τον λιθον καθημενον, και αυτος προσφθεξαμενος, αυταις ουτως ελεγε, Τι ζητειτε τον ζωντα μετα των νεκρων ; τι θρηνειτε, τον αφθαρτον ως εν φθορα ; απελθουσαι κηρυξατε, τοις αυτου Μαθηταις.
Χριστος ανεστη εκ νεκρων,  θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος.
Στιχ. Αυτη η ημερα, ην εποιησεν ο Κυριος, αγαλλιασωμεθα, και ευφρανθωμεν εν αυτη.
Πασχα το τερπνον, Πασχα Κυριου, Πασχα,  Πασχα πανσεβασμιον ημιν ανετειλε, Πασχα, εν χαρα αλληλους περιπτυξωμεθα, ω Πασχα λυτρον λυπης, και γαρ εκ ταφου σημερον, ωσπερ εκ παστου, εκλαμψας Χριστος, τα Γυναια χαρας επλησε λεγων, Κηρυξατε Αποστολοις.
Χριστος ανεστη εκ νεκρων,  θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος.
Δοξα Πατρι και Υιω και Αγιω Πνευματι, και νυν και αει και εις τους αιωνας των αιωνων. Αμην.
Αναστασεως ημερα, και λαμπρυνθωμεν τη πανηγυρει, και αλληλους περιπτυξωμεθα. Ειπωμεν αδελφοι, και τοις μισουσιν ημας. Συγχωρησωμεν παντα τη Αναστασει, και ουτω βοησωμεν, Χριστος ανεστη εκ νεκρων, θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος.
Χριστος ανεστη εκ νεκρων,  θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος.
Χριστος ανεστη εκ νεκρων,  θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος.
Χριστος ανεστη εκ νεκρων,  θανατω θανατον πατησας, και τοις εν τοις μνημασι, ζωην χαρισαμενος.
https://youtu.be/-glFnyg508M 

ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΡΤΟ















ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΡΤΟ 



Ἡ καθημερινή συμμετοχή τῶν πιστῶν στήν Θεία Εὐχαριστία (ἀλλά καί ἡ Θεία Κοινωνία ἐκτός ναοῦ, «κατ’ οἶκον», ἄνευ Ἱερέως, τόσο τῶν μοναχῶν, ὅσο καί λαϊκῶν), ἐκφράζεται μέ σαφέστερο τρόπο ἀπό τόν Μέγα Βασίλειο:
«Καί τό κοινωνεῖν καθ’ ἑκάστην ἡμέραν καί μεταλαμβάνειν τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, καλόν καί ἐπωφελές…Τίς γάρ ἀμφιβάλλει, ὅτι τό μετέχειν συνεχῶς τῆς ζωῆς, οὐδέν ἄλλο ἐστί ἤ ζῆν πολλαχῶς; Ἡμεῖς μέντοιγε τέταρτον καθ’ ἑβδομάδα κοινωνοῦμεν· ἐν τῇ Κυριακῇ, ἐν τῇ Τετράδι, ἐν τῇ Παρασκευῇ καί τῷ Σαββάτῳ καί ἐν ταῖς ἄλλαις ἡμέραις, ἐάν ἦ μνήμη Ἁγίου τινός.
Τό δέ ἀναγκάζεσθαί τινα, μή παρόντος Ἱερέως, τήν κοινωνίαν τῇ ἰδίᾳ χειρί λαμβάνειν, μηδαμῶς εἶναι βαρύ, περιττόν ἐστιν ἀποδεικνύεται, διά τό κατά τήν μακράν συνήθειαν καί δι’ αὐτῶν τῶν ἔργων πιστώσασθαι. Πάντες γάρ οἱ κατά τάς ἐρήμους μονάζοντες, ἔνθα μή ἐστν Ἱερεύς, κοινωνίαν οἴκοι κατέχοντες, ἐφ’ ἑαυτῶν μεταλαμβάνουσιν. Ἐν Ἀλεξανδρείᾳ δέ καί ἐν Αἰγύπτῳ, ἕκαστος καί τῶν λαῶν τελούντων, ὡς ἐπί τό πλεῖστον ἔχει κοινωνίαν ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ καί ὅτε βούλεται μεταλαμβάνει δι’ ἑαυτοῦ. Ἅπαξ γάρ τοῦ Ἱερέως τήν θυσίαν τελειώσαντος καί δεδωκότος, ὁ λαβών αὐτήν καί μεταλαμβάνων πιστεύειν ὀφείλει, ὡς παρ’ αὐτοῦ Ἱερέως μεταλαμβάνειν ὀφείλει. Καί γάρ ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ὁ Ἱερεύς ἐπιδίδωσι τήν μερίδα καί κατέχει αὐτήν ὁ ὑποδεξάμενος μετ’ ἐξουσίας ἁπάσης καί οὕτω προσάγει τῷ στόματι τῇ ἰδίᾳ χειρί. Ταυτόν τοίνυν ἐστί τῇ δυνάμει, εἴτε μίαν μερίδα δέξηταί τις παρά τοῦ Ἱερέως, εἴτε πολλάς μερίδας ὁμοῦ» Πρός Καισαρίαν Πατρικίαν», P.G. 32, 484 – 485).

κοινωνῶμεν καθημερινῶς» (πρβλ. Migne 19, σελ. 678).
Ὁ Ὅσιος  Ἰώβ ὁ Ὁμολογητής γράφει: «Καί καθ’ ἡμέραν εἰ οἷόν τε (ἐάν εἶναι δυνατόν), τοῖς ἀξίοις ἐπιτελεῖσθαι συγκεχώρειται (ἡ Θεία Κοινωνία). Ἱερεῦσί τε ὁμοίως καί ἰδιώταις, ἀνδράσι τε καί γυναιξί, νηπίοις καί γέρουσι καί πάςῃ Χριστιανῶν ἡλικίᾳ, ἁπλῶς καί τάξει».
Ὁ ἅγ. Κυπριανός ἐπ. Καρχηδόνος μαρτυρεῖ, ὅτι στήν ἐποχή του στίς ἐκκλησίες τῆς βορείου Ἀφρικῆς, ἴσχυε ἡ καθημερινή Θεία Κοινωνία. «Καθημερινῶς - γράφει - τήν Εὐχαριστίαν ὡς τροφήν σωτηρίας λαμβάνομεν» (“De oratione Domini”, 18). Τό αὐτό δέχονται ὁ ἅγ. Ἀμβρόσιος ἐπ. Μεδιολάνων (In Psal. 118), ὁ ἅγ. Ἱερώνυμος καί ὁ Ἱερός Αὐγουστῖνος (PL 22, 672, 38, 1099).
Ὑπέρ τῆς καθημερινῆς Θείας Κοινωνίας τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων συνηγορεῖ καί ἡ μαρτυρία τοῦ Τερτυλλιανοῦ (155 - 240 μ. Χ.), τοῦ ἀποκαλουμένου «Πατρός τῆς Λατινικῆς Ἐκκλησίας», ὁ ὁποῖος μαρτυρεῖ περί τῆς συνηθείας τῶν πιστῶν νά λαμβάνουν κατ’ ἰδίαν μερίδες καθαγιασμένου Ἄρτου, ὥστε νά μεταλαμβάνουν καθημερινά (Τερτυλλιανοῦ, “Ad uxorem”, 2, 5). Ἡ πρακτική αὐτή διατηρήθηκε γιά μέν τούς λαϊκούς μέχρι τόν 7ο αἰώνα, γιά δέ τούς μοναχούς ἐπί μεγαλύτερο διάστημα (Taft, ὅπ. παρ., σελ. 62).
Τό αὐτό δέχεται καί ὁ Μέγας Βασίλειος: «Πάντες γάρ οἱ κατά τάς ἐρήμους μονάζοντες, ἔνθα μή ἔστιν Ἱερεύς, κοινωνίαν οἴκοι κατέχοντες, ἀφ’ ἑαυτῶν μεταλαμβάνουσιν· ἐν Ἀλεξανδρείᾳ δέ καί ἐν Αἰγύπτῳ ἕκαστος καί τῶν ἐν λαῷ τελούντων, ὡς ἐπί τῷ πλεῖστον, ἔχει Κοινωνίαν ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ» (Ἐπιστολή 93η. Βλ. Νικ. Καλογερᾶ, «Χριστιανική Ἀρχαιολογία», σελ. 437).
Τό αὐτό ἐπαναλαμβάνει καί ἡ Ἱερά Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ὄρους στήν «Εἰσηγητική Ἔκθεση» τοῦ ἔτους 1970 (μεταξύ τῶν συντακτῶν της ἦταν καί ὁ Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης), μέ τήν ὁποία ἀπάντησε στούς μοναχούς ἐκείνους πού πρέσβευαν τήν συνεχῆ Θεία Κοινωνία. «Καίτοι δέ αἱ τῶν πιστῶν συνάξεις ἐπαύσαντο καθ’ ἡμέραν γινόμεναι, ὡς ἀνωτέρω εἴρηται, ἀλλ’ ὅμως ἡ καθ’ ἑκάστην ἡμέραν μετάληψις τῆς Θείας Κοινωνίας, ἐνομίζετο παρά τοῖς Χριστιανοῖς ἀναγκαιοτάτη καί ἀπαραίτητος πρός σωτηρίαν. Τούτου δέ ἔνεκα καί τῆς β’ καί γ’ ἑκατονταετηρίδος, ἐπεκράτησε τό ἔθος τοῦ παραλαμβάνειν ἕκαστον ἀπό τοῦ Ἱερέως Ἄρτον ἡγιασμένον καί τηρεῖν αὐτόν κατ’ οἶκον, ἵνα ἑκάστης ἡμέρας αὐτός τε καί οἱ ἑαυτοῦ οἰκεῖοι μεταλαμβάνουσιν… Ἀλλά καί κατά τήν δ’ καί ε’ ἑκατονταετηρίδα, εὑρίσκομεν τό ἔθος τοῦτο ἐπικρατοῦν ἐν ταῖς κατ’ Αἴγυπτον Ἐκκλησίαις»


«Ἡ φύσις (λοιπόν) – καταλήγει ὁ Ἁγιορείτης Μοναχός Θεοδώρητος - ὡς εἴδομεν καί ὁ σκοπός τῆς Θείας Λειτουργίας, ἀπαιτοῦν καί θά ἀπαιτοῦν ἐσαεί τήν συμμετοχήν εἰς τό θειότατον Μυστήριον, τῶν μή ἐν ἐπιτιμίοις ὄντων πιστῶν. Ἐνταῦθα πρέπει νά τονισθῇ πρός ἀπόδειξιν τῶν λεχθέντων ὅτι, καίτοι αἱ καθημεριναί συνάξεις τῶν πιστῶν ἔπαυσαν νά τελῶνται εἰς τούς μεταποστολικούς χρόνους καί ὡρίσθησαν τακταί πρός τοῦτο ἡμέραι, παρά ταῦτα ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία, πρός συνεχῆ πνευματικήν τροφοδοσίαν τῶν τέκνων Της, εὗρε τρόπον ἵνα καταστήσῃ τόν ὄντως ἐπιούσιον ἄρτον, τό οὐράνιον μάνα, καθημερινήν τροφήν, μιμουμένη εἰς τοῦτο τήν φιλόστοργον λεχώ, τήν συνεχῶς παρέχουσα τήν ἑαυτῆς ζωηφόρον θηλύν τοῖς νεογεννήτοις» (μ. Θεοδωρήτου, «Ἡ Εὐχαριστιακή συμμετοχή ἐν Ἁγίῳ Ὄρει», σελ. 109).


Ὁ ἅγ. Ἀμβρόσιος ἐπ. Μεδιολάνων, κατελέγχοντας τήν παρατηρουμένη ἤδη στήν ἐποχή ἀπομάκρυνση τῶν πιστῶν ἀπό τό Ἅγιο Ποτήριο, γράφει: «Περί τοῦ Ἄρτου τῆς Ζωῆς, ὅτι ὁ Θεός ἔδωκεν εἰς ἡμᾶς τόν Ἄρτον τοῦτον καθημερινόν καί ἡμεῖς ποιοῦμεν τοῦτον ἑνιαύσιον» (


Στήν δεύτερη εὐχή τῶν πιστῶν, στήν Θεία Λειτουργία τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ὁ Λειτουργός εὔχεται: «Χάρισαι δέ ὁ Θεός καί τοῖς συνευχομένοις ἡμῖν προκοπήν βίου καί πίστεως καί συνέσεως πνευματικῆς· δός αὐτοῖς πάντοτε μετά φόβου καί ἀγάπης λατρεύειν Σοι ἀνενόχως καί ἀκατακρίτως μετέχειν τῶν Ἀχράντων Σου Μυστηρίων καί τῆς ἐπουρανίου Σου Βασιλείας ἀξιωθῆναι». «Πάντοτε… μετέχειν» καί ὄχι μόνο σήμερα πού τελεῖται ἡ Θεία Λειτουργία.
δ. Στήν Εὐχή μετά τήν τελείωση τῶν Μυστηρίων ἀναγινώσκεται: «Ὥστε γενέσθαι τοῖς μεταλαμβάνουσιν εἰς νῆψιν ψυχῆς καί ἄφεσιν ἁμαρτιῶν». Ἡ νῆψις τῆς ψυχῆς καί ἡ ἄφεσις τῶν ἁμαρτιῶν εἶναι καθημερινό αἴτημα προσευχῆς καί ζωῆς καί δίδεται μόνο μέ τήν Θεία Κοινωνία.