ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΣ Τη Μ. Παρασκευη εσπερας ψαλλεται ο Ορθρος του Μ. Σαββατου.

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΣ

Τη Μ. Παρασκευη εσπερας ψαλλεται ο Ορθρος του Μ. Σαββατου.

ΣΤΑΣΙΣ ΠΡΩΤΗ

Η ζωη εν ταφω, κατετεθης, Χριστε, και Αγγελων στρατιαι εξεπληττοντο, συγκαταβασιν δοξαζουσαι την σην

Η ζωη πως θνησκεις; πως και ταφω οικεις; του θανατου το βασιλειον λυεις δε, και του Αδου τους νεκρους εξανιστας.

ΣΤΑΣΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ

Αξιον εστι, μεγαλυνειν σε τον Ζωοδοτην, τον εν τω Σταυρω τας χειρας εκτειναντα, και συντριψαντα το κρατος του εχθρου.

Αξιον εστι, μεγαλυνειν σε τον παντων Κτιστην, τοις σοις γαρ παθημασιν εχομεν, την απαθειαν ρυσθεντες της φθορας.

ΣΤΑΣΙΣ ΤΡΙΤΗ

Αι γενεαι πασαι, υμνον τη Ταφη σου, προσφερουσι Χριστε μου.

Καθελων του ξυλου, ο Αριμαθσιας, εν ταφω σε κηδευει.

Απολυτικια. Ηχος β'

Ο ευσχημων Ιωσηφ, απο του ξυλου καθελων το αχραντον σου Σωμα, σινδονι καθαρα, ειλησας και αρωμασιν, εν μνηματι καινω κηδευσας απεθετο.

Δοξα...

Οτε κατηλθες προς τον θανατον, η ζωη η αθανατος, τοτε τον Αδην ενεκρωσας, τη αστραπη της Θεοτητος, οτε δε και τους τεθνεωντας εκ των καταχθονιων ανεστησας, πασαι αι Δυναμεις των επουρανιων εκραυγαζων, Ζωοδοτα Χριστε ο Θεος ημων δοξα σοι.

Και νυν...

Ταις Μυροφοροις Γυναιξι, παρα το μνημα επιστας, ο Αγγελος εβοα, Τα μυρα τοις θνητοις υπαρχει αρμοδια, Χριστος δε διαφθορας εδειχθη αλλοτριος.

Κοντακιον. Ηχος β'

Την αβυσσον ο κλεισας, νεκρος οραται, και σμυρνη και σινδονι ενειλημενος, εν μνημειω κατατιθεται, ως θνητος ο Αθανατος. Γυναικες δε αυτον ηλθον μυρισαι, κλαιουσαι πικρως και εκβοωσαι, Τουτο Σαββατον εστι το υπερευλογημενον, εν ω Χριστος αφυπνωσας αναστησεται τριημερος.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

του Μηναιου, ειτα το παρον.

Τω Αγιω και Μεγαλω Σαββατω, την Θεοσωμον Ταφην, του Κυριου και Θεου και Σωτηρος ημων Ιησου Χριστου, και την εις Αδου Καθοδον εορταζομεν, δι' ων της φθορας το ημετερον γενος ανακληθεν, προς αιωνιαν ζωην μεταβεβηκε.

Στιχ. Ματην.φυλαττεις τον ταφον, κουστωδια,

Ου γαρ καθεξει τυμβος αυτοζωιαν.

Τη ανεκφραστω σου συγκαταβασει, Χριστε ο Θεος  ημων, ελεησον ημας. Αμην.

ΤΩ ΑΓΙΩ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΤΩ ΠΡΩΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Στιχηρα Αναστασιμα.

Τας εσπερινας ημων ευχας, προσδεξαι αγιε Κυριε, και παρασχου ημιν, αφεσιν αμαρτιων, οτι μονος ει ο δειξας, εν Κοσμω την Αναστασιν.

Κυκλωσατε λαοι Σιων, και περιλαβετε αυτην, και δοτε δοξαν εν αυτη, τω ανασταντι εκ νεκρων, οτι αυτος εστιν ο Θεος ημων, ο λυτρωσαμενος ημας, εκ των ανομιων ημων.

Δευτε λαοι υμνησωμεν, και προσκυνησωμεν Χριστον, δοξαζοντες αυτου την εκ νεκρων Αναστασιν, οτι αυτος εστιν ο Θεος ημων, ο εκ της πλανης του εχθρου, τον Κοσμον λυτρωσαμενος.

Τω Παθει σου Χριστε, παθων ηλευθερωθημεν, και τη Αναστασει σου, εκ φθορας ελυτρωθημεν, Κυριε, δοξα σοι.

Στιχηρα Ιδιομελα. Ηχος πλ. δ'

Σημερον ο Αδης στενων βοα, Συνεφερε μοι, ει τον εκ Μαριας γεννηθεντα, μη υπεδεξαμην, ελθων γαρ επ' εμε, το κρατος μου ελυσε, πυλας χαλκας συνετριψε, ψυχας ας κατειχον το πριν, Θεος ων ανεστησε. Δοξα Κυριε τω Σταυρω σου, και τη Αναστασει σου.          ( Δις )